Przejdź do zawartości

Chlorek litu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chlorek litu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

LiCl

Masa molowa

42,39 g/mol

Wygląd

białe, higroskopijne, sześcienne kryształy lub proszek[1] o smaku podobnym do soli[2]

Identyfikacja
Numer CAS

7447-41-8
16712-20-2 (monohydrat)

PubChem

433294

DrugBank

DB16607

Podobne związki
Inne aniony

LiF, LiBr, LiI

Inne kationy

NaCl, KCl, RbCl, CsCl

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

V04CX11

Chlorek litunieorganiczny związek chemiczny, sól litowa kwasu solnego. Jedna z najbardziej higroskopijnych substancji[1].

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Chlorek litu otrzymywany jest poprzez reakcję węglanu litu lub wodorotlenku litu z kwasem chlorowodorowym, a następnie krystalizację, która powyżej 95 °C daje sól bezwodną[2]:

Li2CO3 + 2HCl → 2LiCl + CO2 + H2O
LiOH + HCl → LiCl + H2O

Z gorącego roztworu po ochłodzeniu formują się kryształy monohydratu.

Chlorek litu może być także uzyskiwany z naturalnych solanek oraz poprzez spalanie metalicznego litu w gazowym chlorze[2].

Właściwości termochemiczne

[edytuj | edytuj kod]
Właściwości termochemiczne[2]
LiCl LiCl·H2O LiBr·2H2O LiBr·3H2O jednostka
ΔHof −97,66 −170,3 −242,0 −313,4 kcal/mol
ΔGof −91,87 −151,0
So  14,18 24,58 cal/mol·K
Cp 11,47

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Chlorek litu wykorzystuje się do produkcji litu poprzez elektrolizę. W metalurgii stosuje się go, wraz z chlorkiem potasu (LiCl – 41 mol%, KCl – 59 mol%), jako mieszaninę eutektyczną. Oprócz tego znalazł zastosowanie w niskotemperaturowych bateriach dry-cell, jako osuszacz w klimatyzacji, topnik w spawaniu i lutowaniu, desykant, sztucznych ogniach oraz w wodach mineralnych i napojach bezalkoholowych[2]. W biologii molekularnej wykorzystywany do selektywnego wytrącania RNA z roztworów[6].

Wpływ na zdrowie

[edytuj | edytuj kod]

Sole litu w dużych dawkach mają negatywny wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. W małych dawkach mają działanie neuroochronne[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k Pradyot Patnaik: Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, 2003. ISBN 0-07-049439-8.
  3. Lithium chloride, anhydrous, karta charakterystyki wydana na obszar Polski, Alfa Aesar (Thermo Fisher Scientific), numer katalogowy 13684 [dostęp 2021-11-20].
  4. Lithium chloride, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2010-08-20] (ang.).
  5. Lithium chloride (nr L4408) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-07-02]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. Steve Pascolo: RNA-Based Therapies. W: Shayne Cox Gad: Drug Discovery Handbook. John Wiley & Sons, Inc., 2005, s. 1291–1292. DOI: 10.1002/0471728780.ch27. ISBN 978-0-471-72878-8.
  7. Nonaka, Shigeyuki, Chuang, De-Maw. Neuroprotective effects of chronic lithium on focal cerebral ischemia in rats. „NeuroReport”. 9 (9), 1998. PMID: 9674597.