Wyprawa Napoleona do Egiptu

I koalicja antyfrancuska

Wojny napoleońskie
{{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Egipt
Strony konfliktu
Wielka Brytania Imperium Osmańskie Republika Francuska
Dowódcy
Horatio Nelson Ibrahim Pasza Jezzar Pasza Murad Bej Napoleon Bonaparte Maximilien Caffarelli † Jean-Baptiste Kléber † Dominique Martin Dupuy †
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | commons = | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: "data" oraz "opis".

Wyprawa Napoleona do Egiptu (wyprawa egipska) rozpoczęła się 19 maja 1798 roku, kiedy flota Bonapartego wypłynęła z Tulonu, a trwała do października 1801 roku, gdy ostatnie oddziały francuskie opuściły Egipt. Miała ona na celu głównie odcięcie Anglii od jej kolonii w Afryce i Azji. Do Afryki Napoleon zabrał także 187 naukowców, którzy mieli badać kraj (będący wtedy częścią imperium ottomańskiego) i jego historię.

2 lipca 1798 Napoleon zajął Aleksandrię, 21 lipca wygrał bitwę pod piramidami, następnie wkroczył do Kairu i opanował cały kraj. Flota angielska w zwycięskiej bitwie morskiej pod Abukirem zniweczyła jednak nadzieje na trwałe opanowanie Egiptu i odcięcie Zjednoczonego Królestwa od Indii.

Cele naukowe

Wraz z oddziałami Napoleona do Egiptu przybyła również w 1798 roku duża grupa badaczy. Stworzyli oni ogólny obraz tego kraju, a zebrane informacje opublikowali w 12-tomowym dziele pt. Description de l'Egypte w latach 1809 – 1822. Duży wkład w szerzenie wiedzy powszechnej miał Dominique Vivant Denon. Sztuka starożytnego Egiptu w tej oficjalnej publikacji Instytutu Francuskiego była skromnym fragmentem pracy poświęconej także geografii, hydrografii, zoologii i innym zagadnieniom ówczesnego Egiptu. Naukowcy założyli także w Kairze Instytut Egipski. Wielkie korzyści w dziedzinie archeologii przyniosło odkrycie, podczas wyprawy napoleońskiej, Kamienia z Rosetty, który posłużył Jean-François Champollionowi do odczytania hieroglifów.

W wyprawie uczestniczył Polak, adiutant Napoleona, Józef Sułkowski, który wspomnienia z ekspedycji zapisał w Notes sur l`expedition d`Egypte.

Po upadku Napoleona i podpisaniu pokoju z Anglią w 1815 roku znaczną część zabytków przywiezionych do Francji z Egiptu zabrali Anglicy, którzy następnie zdeponowali je w British Museum w Londynie (w tym także Kamień z Rosetty).

Wielkie budowle starożytnego Egiptu wywarły na Napoleonie duże wrażenie. Śmiały, młody generał spędził samotnie noc w Wielkiej Piramidzie i podobno był to dla niego ogromny wstrząs, o którym nigdy nie mówił. Bonaparte obliczył też, że z kamienia użytego do budowy trzech piramid w Gizie mógłby otoczyć całą Francję murem wysokości 3 m i 30 cm.

Następstwa

Dzięki wyprawie z 1798 roku Europa zainteresowała się kulturą kraju nad Nilem. Rozpoczęto pierwsze wykopaliska, a także przystąpiono do rysowania i opisywania znalezisk. Jednak oprócz pozytywnych stron tego zainteresowania były też i te negatywne. Zaczęto masowo wywozić zabytki i rozwinął się handel starożytnościami. Na rynku antykwarycznym pojawiały się coraz częściej cenne znaleziska, a prywatne kolekcje powiększały się.

Zasługi poznawcze wyprawy francuskiej na terenie Egiptu zapoczątkowały napływ ekspedycji archeologicznych z różnych krajów, w tym także, w XX wieku, z Polski.

Zobacz też

• Napoleon Bonaparte
• Rewolucja francuska
• historia Francji
• bitwy i potyczki epoki napoleońskiej

Bibliografia

• Marian Brandys, Oficer największych nadziei, Warszawa 1964.
• Aleksander Furtak, Napoleon w Egipcie, www.historia.org.pl, dostęp od dn. 19 IX 2009 r.
• Zenon Kosidowski, Gdy słońce było bogiem, Warszawa 1962.
• Tomasz Rogacki, Egipt 1798-1801, Warszawa 1999.
• Paul Strathern, Napoleon w Egipcie, Poznań 2009.