Antracyt (węgiel)

Antracyt

Antracyt – skała osadowa i/lub metamorficzna, organogeniczna, stanowiąca odmianę węgla kopalnego.

Jest to najsilniej przeobrażona odmiana węgla kamiennego, charakteryzująca się największą zawartością węgla, a co za tym idzie najwyższą wartością energetyczną ze spalania.

Charakterystyka

• Typ węgla oznaczony w PN symbolem 42 charakteryzuje się bardzo małą zawartością części lotnych (3-10%), wysokim ciepłem spalania, brakiem zdolności spiekania oraz własności koksujących.
• Zawiera 1-3% wilgoci, 3-8% popiołu.
• Zawartość węgla w antracycie wynosi 90-97%.
• Barwa: Jest koloru czarnego
• Połysk: ma silny szklisty, półmetaliczny

Jest skałą zbitą i twardą, zawiera niewielkie ilości węglowodorów, niekiedy także pirytu i kwarcu.

Występowanie

Antracyt powstaje w wyniku działania bardzo wysokich temperatur i olbrzymiego ciśnienia; podczas procesów diagenetycznych (diageneza) oraz metamorficznych. Jego złoża występują na dużych głębokościach, głównie w osadach karbońskich.

Miejsca występowania: Karbońskie zagłębia w Anglii – (Wielka Brytania), Francja, Belgia, Niemcy, Ukraina, USA, Kanada. Także w utworach permskich: Chiny, Australia, Syberia.

W Polsce – w okolicach Wałbrzycha i Nowej Rudy – (eksploatacja nie jest już obecnie prowadzona)

Wydobycie w Polsce

Antracyt był w Polsce wydobywany w latach 1993-1998 z jedynego, udokumentowanego w kraju złoża Wałbrzych-Gaj. Po likwidacji kopalń KWK Wałbrzych i KWK Victoria skreślono antracyt z listy zasobów geologicznych Polski.

Zastosowanie

• wysokokaloryczne paliwo
• stosowany w przemyśle hutniczym, chemicznym i gumowym
• do produkcji gazu przemysłowego i koksu
• służy także do wyrobu elektrod (wykazuje stosunkowo duże przewodnictwo elektryczne)