Braniccy herbu Korczak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Naturalna Nieślubna Córka carycy rosyjskiej katarzyny
Litwin Gorliwy (dyskusja | edycje)
m Wycofano edycje użytkownika 89.67.5.25 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Addbot.
Linia 22: Linia 22:
* [[Anna Branicka-Wolska]] (1924) - córka Adama, ostatnia z żyjących Branickich, żona [[Tadeusz Wolski|Tadeusza Wolskiego]]
* [[Anna Branicka-Wolska]] (1924) - córka Adama, ostatnia z żyjących Branickich, żona [[Tadeusz Wolski|Tadeusza Wolskiego]]
* [[Beata Maria Branicka]] (1926-1988) - córka Adama, żołnierz [[Armia Krajowa|AK]], uczestnik [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]], żona Leszka Rybińskiego
* [[Beata Maria Branicka]] (1926-1988) - córka Adama, żołnierz [[Armia Krajowa|AK]], uczestnik [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]], żona Leszka Rybińskiego

Książka Marka Millera pt."Arystokracja" dokładnie mówi o tym że jest to nieślubna córka carycy Katarzyny Romanowej i jednego z jej niezliczonych kochanków hrabiego Orłowa podrzucona Engelhardtom na wychowanie i wydana za Branickiego herbu Korczak , co jest niezbitym dowodem na to że nie ma ona niczego wspólnego z Branickimi herbu Gryf PONIEWAŻ BRANICCY HERBU GRYF WSZYSCY MIELI TYLKO ŚLUBNE DZIECI W RODZINACH - UWAGA RODZINA TA ZA WSZELKĄ CENĘ ZAWSZE CHCIAŁA SIĘ PRZYSZYĆ DO BRANICKICH GRYFITÓW BO GRYFICI NIE BYLI PATOLOGIĄ I ZDRAJCAMI DLA ŻYDO-KOMUNY NIGDY W PRZECIWIEŃSTWIE DO RYNSZTOKA JAKIEGO NAROBIŁA ICH RODZINA CHEŁPIĄC SIE SWOJĄ JEDNĄ LEGITYMACJĄ AK - SĄ SPOKREWNIENI Z ŻYDAMI RYBIŃSKIMI . (NIE JEST TO RODZINA GRYFITÓW I NIE SĄ Z NIMI NAWET SPOKREWNIENI), OBECNIE PRZEZ ŻYDA MINAKOWSKIEGO ICH NADWORNEGO HERALDYKA I GENEALOGA PRÓBUJĄ PRZYSZYĆ SIĘ DO HERBU GRYF FAŁSZUJĄC GENEALOGIĘ I WPISUJĄC BRANICE JAKO MIEJSCE Z KTÓREGO RZEKOMO POCHODZĄ TE PATOLOGICZNE RUSKO-ŻYDOWSKIE NIEFORMALNE BĘKARTY , CO NIE DOWODZI NICZEGO BO DUŻO OSÓB O PODOBNYCH NAZWISKACH POCHODZI Z TYCH SAMYCH MIEJSCOWOŚCI A RODZINĄ NIE SĄ I HERBY SĄ WŁAŚNIE PO TO ABY ODRÓŻNIĆ BĘKARTY CARSKIEJ ŁAJDACZKI OD PRZYZWOITYCH GRYFITÓW .

{{Przypisy}}
{{Przypisy}}



Wersja z 18:17, 16 maj 2013

Herb wielki Branickich herbu Korczak jako hrabiów Imperium Rosyjskiego

Braniccy – nazwisko członków dwóch polskich rodów arystokratycznych: starszego używającego herbu Gryf i młodszego używającego herbu Korczak. Ostatnim z rodu Gryfitów był Jan Klemens Branicki - właściciel pałacu Branickich w Białymstoku.

Fortuna Branickich-Korczaków, wyrosła dzięki aktywnej działalności politycznej i zapobiegliwości materialnej Franciszka Ksawerego Branickiego, który szczyt cynicznej walki o władzę i wpływy osiągnął żeniąc się z protegowaną (i przypuszczalnie córką) carycy Katarzyny II - Aleksandrą Engelhardt, a później przyłączając się do konfederacji targowickiej. Bazę jego sukcesu materialnego stanowiły ogromne dobra ziemskie na Kijowszczyźnie z centrum w Białej Cerkwi i rezydencją w Aleksandrii. Ojcem Franciszka Ksawerego był Piotr Branicki[1], był on kolejnym senatorem w tej rodzinie.

Franciszek Ksawery miał 3 córki i dwóch synów: Aleksandra, który umarł w młodym wieku po upadku z konia, i Władysława, który otrzymał od cara tytuł hrabiowski (według innej wersji tytuł ten tylko potwierdzono). Najstarszy syn Władysława - Ksawery Branicki był jedną z najwybitniejszych osobowości polskiej emigracji we Francji II poł. XIX w. Był aktywnym działaczem politycznym (ze względu na swe poglądy nazywany "czerwonym hrabią"), niezwykle sprawnym finansistą (zasługując się na tym polu dla rządu i społeczeństwa Francji) oraz kolekcjonerem. Pozostawał w dużej zażyłości z członkami najbliższej rodziny cesarza Napoleona III, których przyjmował w swej francuskiej posiadłości Montrésor. Jego głównym spadkobiercą był bratanek Ksawery Branicki. Wśród innych zasłużonych dla kultury polskiej potomków Władysława Branickiego wyliczyć można Aleksandra i Konstantego - zapalonych podróżników, przyrodników i kolekcjonerów.

Kres fortuny Branickich przyszedł wraz z rewolucją bolszewicką i utratą dóbr ukraińskich. Odbiło się to zwłaszcza na kondycji finansowej Ksawerego Branickiego, który odziedziczywszy w 1892 r. dobra wilanowskie, zobowiązany został przez rząd odrodzonej Polski do łożenia znacznych środków na utrzymanie rezydencji wilanowskiej i zbiorów muzealnych.

Niektórzy z Branickich herbu Korczak: