Stanisław Horno-Popławski: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Horno-Popławski
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1902 ; Kutaisi, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	6 lipca 1997 ; Sopot, Polska
Zawód, zajęcie	rzeźbiarz, malarz, pedagog
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 09:06, 15 lip 2014

Stanisław Horno-Popławski (ur. 14 lipca 1902 w Kutaisi, zm. 6 lipca 1997 w Sopocie) – polski rzeźbiarz i malarz, pedagog.

Życiorys

Studiował rzeźbę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u prof. Tadeusza Breyera. W latach 1932–1939 prowadził zajęcia z rzeźbiarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

W czasie II wojny światowej znalazł się w Oflagu II C Woldenberg. Po wojnie zamieszkał w Białymstoku, gdzie został profesorem Szkoły Sztuk Pięknych, następnie w latach 1946–1949 wykładowcą na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (w 1996 otrzymał tytuł doktora honoris causa tej uczelni)^[1], w latach 1946–1970 oraz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (gdzie w latach 1949–1950 i 1956–1960 był dziekanem Wydziału Rzeźby).

Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1952 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki – za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[2]. W 1953 roku otrzymał nagrodę państwową II. stopnia^[3].

Początkowo prace Horno-Popławskiego utrzymane były w konwencji realistycznej. W ostatnich latach życia artysta coraz bardziej odchodził od klasyki w stronę kompozycji z nieznacznie tylko obrobionych polnych kamieni.

Najważniejsze prace

Pomnik biskupa Władysława Bandurskiego w Wilnie (1938)
Rzeźba Praczki w Białymstoku (1938)
Pomnik Adama Mickiewicza przed Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie (1955)^[4]
Pomnik Henryka Sienkiewicza w Bydgoszczy (1968)
Pomnik Marii Konopnickiej w Kaliszu (1969)
Pomnik Karola Szymanowskiego w Słupsku (1972)

↑ Doktorzy honoris causa UMK. umk.pl. [dostęp 25 lutego 2011].
↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078, pkt 60.
↑ Dziennik Polski, r. IX, nr 173 (2948), s. 7.
↑ Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 112. ISBN 83-88973-59-2.

Bibliografia

Stanisław Horno-Popławski. Droga sztuki – sztuka drogi. W setną rocznicę urodzin artysty, red. Jerzy Malinowski, oprac. Dorota Grubba, kat. wyst. Państwowa Galeria Sztuki, Sopot 2003
Ewa Toniak, Olbrzymki. Kobiety i socrealizm, wyd. Korporacja Ha!art, Kraków 2008

Linki zewnętrzne

[1] Doktorzy honoris causa UMK. umk.pl. [dostęp 25 lutego 2011].

[2] M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078, pkt 60.

[3] Dziennik Polski, r. IX, nr 173 (2948), s. 7.

[4] Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 112. ISBN 83-88973-59-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 31: / Linia 31: @@
 Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1952 ''na wniosek Ministra Kultury i Sztuki – za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki'' został odznaczony [[Krzyż Zasługi|Złotym Krzyżem Zasługi]]<ref>{{Monitor Polski|rok=1952|numer=70|pozycja=1078}}, pkt 60.</ref>. W [[1953]] roku otrzymał nagrodę państwową II. stopnia<ref>Dziennik Polski, r. IX, nr 173 (2948), s. 7.</ref>.
-Początkowo prace Horno-Popławskiego utrzymane były w konwencji realstycznej. W ostatnich latach życia artysta coraz bardziej odchodził od klasyki w stronę kompozycji z nieznacznie tylko obrobionych polnych kamieni.
+Początkowo prace Horno-Popławskiego utrzymane były w konwencji realistycznej. W ostatnich latach życia artysta coraz bardziej odchodził od klasyki w stronę kompozycji z nieznacznie tylko obrobionych polnych kamieni.
 == Najważniejsze prace ==