Pałac Szustra: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Robot przeniósł strony z Kategoria:Pałace Warszawy do Kategoria:Pałace w Warszawie |
m Bot poprawia sortowanie |
||
Linia 57: | Linia 57: | ||
[[Kategoria:Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża| ]] |
[[Kategoria:Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża| ]] |
||
[[Kategoria:Pałace w Warszawie]] |
[[Kategoria:Pałace w Warszawie|Szustra]] |
||
[[Kategoria:Mokotów]] |
[[Kategoria:Mokotów]] |
Wersja z 05:11, 2 lut 2016
nr rej. 454/2 z 1.07.1965 | |
strona zachodnia | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Morskie Oko 2 |
Architekt |
Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorensansowym |
Rozpoczęcie budowy |
1772 |
Ukończenie budowy |
1775 |
Ważniejsze przebudowy |
1845, 1852, odbudowa 1962-1965 |
Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Pałac Szustra (Pałacyk Szustra, Pałacyk Lubomirskich) – pałac na terenie Warszawy, znajdujący się w dzielnicy Mokotów przy ul. Morskie Oko 2 (dawniej przy ul. Puławskiej 55/57). Obecnie mieści się w nim siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.
Historia
W latach 1772-1775 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Założenia ogrodowe opracował Szymon Bogumił Zug. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. "moje wzgórze"). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się do dziś, ocalała jedynie wieża z gołębnikiem i glorieta flamandzka (domek mauretański), znajdujące się dziś przy pierzei ulicy Puławskiej.
W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację tego budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, nastąpiła w 1852 dzięki Adamowi Idźkowskiemu. W ogrodzie pojawiły się domki letniskowe. W czasie wojny Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie całość posiadłości znacjonalizowano, a w latach 1962-1965 odbudowano pałac i odnowiono park.
Tadeusz Maciej Szuster, będący ostatnim z rodu, zmarł w 1973. Potomkiem Szustrów (przez matkę) był również Jerzy Waldorff.
Galeria
-
strona północna
-
strona wschodnia
-
strona południowa
-
Mauzoleum Szustrów u stóp pałacu
-
Domek mauretański