Adopcja

Adopcja (łac. adoptio), przysposobienie, usynowienie – forma przyjęcia do rodziny osoby obcej, stwarzająca stosunek podobny do pokrewieństwa. Jest to przybranie dziecka (często w wieku dziecięcym) za swoje.

Historia

W starożytnym Rzymie polegała na przejęciu pod władzę ojcowską syna lub córki z innej rodziny. Adopcja przeprowadzana była w obecności pretora lub namiestnika. Nie była wymagana zgoda adoptowanego. Powodem przeprowadzania adopcji była najczęściej potrzeba utrzymania ciągłości rodu.

Polskie prawo zna adopcję od XIII w. Szczególnymi rodzajami przysposobienia były adopcja braterska i adopcja do herbu.

W polskim prawie współczesnym

Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie i rozumiana jest jako prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Proces adopcji regulują przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 114-127).

Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Adoptować można jedynie osobę małoletnią, czyli osobę, która nie ukończyła jeszcze 18. roku życia i nie wstąpiła w związek małżeński. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, wymagana jest jego zgoda do orzeczenia adopcji.

W prawie międzynarodowym

• Europejska Konwencja o przysposobieniu dzieci sporządzona w Strasburgu 24 kwietnia 1967 r.
• Konwencja o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego, sporządzona w Hadze 29 maja 1993 r.
• Konwencja o prawach dziecka (1989) w art. 20 i 21

Zobacz też

• pokrewieństwo, stopień pokrewieństwa
• rodzina zastępcza, rodzina zaprzyjaźniona
• matka zastępcza
• adopcja na odległość
• adopcja duchowa
• wioska dziecięca

Linki zewnętrzne

• Lista OAO w Polsce
• Kodeks rodzinny i opiekuńczy na serwerze studentów prawa LEX
• Adopcja międzynarodowa