Śmierć Wergilego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
nowy |
m drobne redakcyjne |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
* Charondas z Kos, lekarz Augusta |
* Charondas z Kos, lekarz Augusta |
||
== |
== Recepcja == |
||
[[Hannah Arendt]] określiła powieść jako „jedno z prawdziwie wielkich dzieł literatury germańskiej”<ref>{{cytuj czasopismo | tytuł = The Achievement of Hermann Broch | autor = Hannah Arendt | czasopismo = The Kenyon Review | data = lato 1949 | wolumin = 11, no. 3 | strony = 481 | url = https://www.jstor.org/stable/pdf/4333072.pdf }}</ref>. Zdaniem filologów klasycznych {{link-interwiki|tam=Mary Beard (classicist)|Mary Beard|lang=en}} i {{link-interwiki|John Henderson|tam=J. G. W. Henderson|tekst=Johna Hendersona|lang=en}} ''Śmierć Wergilego'' jest „powieścią [[Antyfaszyzm|antynazistowską]]”. Ich zdaniem główny bohater książki odczuwa „wyrzuty sumienia, że jego dzieło służy jedynie autorytarnym represjom” poprzez to, że sankcjonuje rządy cesarza<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Kultura antyczna | rozdział = Raj utracony | url = http://www.wiw.pl/biblioteka/kultura_beard/04.asp | autor = Mary Beard, John Henderson | inni = Grzegorz Muszyński (tłum.) }}</ref>. |
[[Hannah Arendt]] określiła powieść jako „jedno z prawdziwie wielkich dzieł literatury germańskiej”<ref>{{cytuj czasopismo | tytuł = The Achievement of Hermann Broch | autor = Hannah Arendt | czasopismo = The Kenyon Review | data = lato 1949 | wolumin = 11, no. 3 | strony = 481 | url = https://www.jstor.org/stable/pdf/4333072.pdf }}</ref>. Zdaniem filologów klasycznych {{link-interwiki|tam=Mary Beard (classicist)|Mary Beard|lang=en}} i {{link-interwiki|John Henderson|tam=J. G. W. Henderson|tekst=Johna Hendersona|lang=en}} ''Śmierć Wergilego'' jest „powieścią [[Antyfaszyzm|antynazistowską]]”. Ich zdaniem główny bohater książki odczuwa „wyrzuty sumienia, że jego dzieło służy jedynie autorytarnym represjom” poprzez to, że sankcjonuje rządy cesarza<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Kultura antyczna | rozdział = Raj utracony | url = http://www.wiw.pl/biblioteka/kultura_beard/04.asp | autor = Mary Beard, John Henderson | inni = Grzegorz Muszyński (tłum.) }}</ref>. |
||
== Uwagi == |
== Uwagi == |
||
{{uwagi}} |
{{uwagi}} |
||
| ⚫ | |||
{{przypisy}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{ cytuj książkę | tytuł = Śmierć Wergilego | imię = Hermann | nazwisko = Broch | inni = [[Maria Kurecka]], [[Witold Wirpsza]] (tłum.) | rok = 1963 | wydawca = Czytelnik | miejsce = Warszawa | odn = tak }} |
* {{ cytuj książkę | tytuł = Śmierć Wergilego | imię = Hermann | nazwisko = Broch | inni = [[Maria Kurecka]], [[Witold Wirpsza]] (tłum.) | rok = 1963 | wydawca = Czytelnik | miejsce = Warszawa | odn = tak }} |
||
| ⚫ | |||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
||
Wersja z 22:14, 17 mar 2021
| |
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania |
Nowy Jork |
| Język | |
| Data wydania |
1945 |
| Pierwsze wydanie polskie | |
| Data wydania polskiego |
1963 |
| Wydawca | |
| Przekład | |
Śmierć Wergilego (niem. Der Tod des Vergil) – modernistyczna powieść historyczna Hermanna Brocha, opublikowana w 1945 roku[a]. Książka określana bywa jako epos prozą z elementami eseju filozoficznego[1].
Treść
Powieść opisuje z perspektywy samego Wergiliusza jego ostatnie godziny przed śmiercią w Brundyzjum, krótko po powrocie z Aten w Grecji do Italii. Główny wątek powieści stanowią rozmyślania Wergiliusza nad spaleniem niedokończonej „Eneidy”, od czego próbują go odwieść przyjaciele: Lucjusz Warius Rufus, [[{{{1}}}|{{{1}}}]] oraz cesarz Oktawian August. Znaczna część powieści napisana została w technice strumienia świadomości, prowadzonego z perspektywy umierającego, majaczącego poety. Jego chory umysł produkuje obrazy jego dzieciństwa w Andes, przywołuje z przeszłości matkę, niewolników, byłe kochanki (w tym Plocję Hierię) i kochanków, kreuje fantastyczne wizje.
Nałożenie się na siebie warstw materialnej rzeczywistości i majaków umierającego poety oddaje fragment: Szablon:CytatD
Powieść podzielona została na cztery części:
- Woda — Przybycie (niem. Wasser – Die Ankunft)
- Ogień — Zstąpienie (niem. Feuer – Der Abstieg)
- Ziemia — Oczekiwania (niem. Erde – Die Erwartung)
- Eter — Powrót (niem. Äther – Die Heimkehr)
Główni bohaterowie
- Publiusz Wergiliusz Maro
- chłopiec Lizaniasz, który prowadził poetę przez Brundyzjum
- cesarz Oktawian August
- Lucjusz Warius Rufus
- Plocjusz Tukka
- Charondas z Kos, lekarz Augusta
Recepcja
Hannah Arendt określiła powieść jako „jedno z prawdziwie wielkich dzieł literatury germańskiej”[2]. Zdaniem filologów klasycznych Mary Beard i Johna Hendersona Śmierć Wergilego jest „powieścią antynazistowską”. Ich zdaniem główny bohater książki odczuwa „wyrzuty sumienia, że jego dzieło służy jedynie autorytarnym represjom” poprzez to, że sankcjonuje rządy cesarza[3].
Uwagi
- ↑ a b Książka ukazała się najpierw po angielsku w przekładzie Jeana Starra Untermeyera zanim tego samego roku wydano ją w języku oryginalnym, czyli niemieckim.
Przypisy
- ↑ Hermann Broch, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-03-17].
- ↑ Hannah Arendt. The Achievement of Hermann Broch. „The Kenyon Review”. 11, no. 3, s. 481, lato 1949.
- ↑ Raj utracony. W: Mary Beard, John Henderson: Kultura antyczna. Grzegorz Muszyński (tłum.).
Bibliografia
- Hermann Broch: Śmierć Wergilego. Maria Kurecka, Witold Wirpsza (tłum.). Warszawa: Czytelnik, 1963.