Języki kipczackie

Zasięg geograficzny języków kipczackich.
 kipczacko-bułgarskie   kipczacko-połowieckie   kipczacko-nogajskie 

Języki kipczackie – grupa językowa w obrębie rodziny języków tureckich, obejmująca szereg języków używanych w Środkowej i Zachodniej Azji oraz Europie Wschodniej. Języki z tej grupy wykazują wspólne cechy charakterystyczne, odróżniające je od innych języków tureckich:

• Zmiana pierwotnego „d” na /j/ (np. *hadaq > ajaq „stopa”)
• Utrata nagłosowego „h”.

Klasyfikacja

języki uralo-ałtajskie?

języki ałtajskie

języki tureckie

języki kipczackie

języki kipczacko-bułgarskie

tatarski (ok. 6,5 mln)

baszkirski (ok. 2 mln)

języki kipczacko-połowieckie

krymskotatarski (ok. 500 tys.)

kumycki

karaczajo-bałkarski (ok. 400 tys.)

urumski (ok. 45 tys.)

krymczacki

karaimski (ok. 120)

połowiecki †

języki kipczacko-nogajskie

kazachski (ok. 12 mln)

kirgiski (ok. 4,2 mln)

karakałpacki (ok. 412 tys.)

syberyjskotatarski (ok. 100 tys.)

nogajski (ok. 90 tys.)

Zobacz też

• język kipczacki

Bibliografia

• Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5