Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Język syberyskotatarski (syb.Сыбыртатар тел) albo język syberski (syb.Сыбыр тел, Сыбырца) – język tatarów syberyjskich, jest to jeden z tureckich języków używanych na zachodniej Syberii. Klasyfikacja językowa jest kwestią dyskusji.
Obecnie język syberyjskotatarski został wpisany przez UNESCO na listę zagrożonych języków jednego z zagrożonych języków Federacji Rosyjskiej[1].
W kwestii relacji języka syberyjskotatarskiego z tatarskim językiem literackim naukowcy nie mają wspólnej opinii. W tym kierunku istnieją dwa trendy. Pierwszy opiera się na stwierdzeniu, że Tatarzy syberyjscy są rodzimymi użytkownikami wschodniego dialektu języka tatarskiego. Zwolennikami tego poglądu są naukowcy lingwistyczni G. Kh Akhatov, L. Zalyay, M. Z. Zakiev, D. G. Tumasheva i ich zwolennicy.
Nieco inna pozycja wśród tych, którzy uważają język Tatarów syberyjskich za pozbawiony kontaktu z tatarskim lub jakimkolwiek innym językiem. Są wśród nich A.P. Dulzon, N.A. Tomilov, F.T. Valeev i inni, którzy na podstawie badań etnologicznych i językowych twierdzą, że język syberyjskotatarski jest całkowicie niezależnym językiem tureckim.
Od czasu przeniknięcia islamu do Syberii do lat 20. XX wieku. W XX wieku tatarowie syberyjscy, podobnie jak wszystkie ludy muzułmańskie, użyli skryptu opartego na piśmie arabskim, który w 1928 r. Został zastąpiony alfabetem łacińskim, a w 1939 r. Cyrylicą.
W 2000 r. Opublikowano pierwszy Tyber syberyjskotatarski, w którym zaproponowano alfabet syberyjski-tatarski. Alfabet zawiera wszystkie 33 litery alfabetu rosyjskiego, a także dodatkowe znaki Ә ә, Ғ ғ, Ҡ ҡ, Ң ң, Ө ө, Ү ү[2].
