Władisław Aczałow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8
Edk (dyskusja | edycje)
m popr. martwych LZ
Linia 41: Linia 41:
W 2010 i 2011 roku, jako przewodniczący związku weteranów, sprzeciwił się planom reformy armii, którą zainicjował minister obrony [[Anatolij Sierdiukow]]{{r|GW}}.
W 2010 i 2011 roku, jako przewodniczący związku weteranów, sprzeciwił się planom reformy armii, którą zainicjował minister obrony [[Anatolij Sierdiukow]]{{r|GW}}.


Zmarł 23 czerwca 2011 r. w szpitalu w Moskwie{{r|GW}} i został pochowany na tamtejszym [[Cmentarz Trojekurowski w Moskwie|Cmentarzu Trojekurowskim]]<ref>{{Cytuj|tytuł=ОТКРЫТИЕ ПАМЯТНИКА ВЛАДИСЛАВУ АЛЕКСЕЕВИЧУ АЧАЛОВУ » СОЮЗ ДЕСАНТНИКОВ РОССИИ|czasopismo=СОЮЗ ДЕСАНТНИКОВ РОССИИ|data=2012-06-07|data dostępu=2017-04-06|url=http://sdrvdv.ru/news/otkrytie-pamyatnika-vladislavu-alekseevichu-achalovu/|język=ru-RU}}</ref>.
Zmarł 23 czerwca 2011 r. w szpitalu w Moskwie{{r|GW}} i został pochowany na tamtejszym [[Cmentarz Trojekurowski w Moskwie|Cmentarzu Trojekurowskim]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Открытие памятника Владиславу Алексеевичу Ачалову |opublikowany = Союз десантников России |data = 2012-06-07 |data dostępu = 2017-04-06 |url = http://sdrvdv.ru/news/otkrytie-pamyatnika-vladislavu-alekseevichu-achalovu/ |język = ru}}</ref>.


== Odznaczenia ==
== Odznaczenia ==
Linia 53: Linia 53:
== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy|
{{Przypisy|
<ref name=GW>{{cytuj stronę|url=http://wyborcza.pl/1,91446,9836667,Rosja__Zmarl_general_Aczalow__niedoszly_obronca_komunizmu.html|tytuł=''Rosja. Zmarł generał Aczałow, niedoszły obrońca komunizmu w Polsce''|nazwisko=Malczyk|imię=Jerzy|data=2011-06-23|opublikowany=Gazeta Wyborcza|język=pl|data dostępu=2011-06-26}}</ref>
<ref name=GW>{{cytuj |url = https://www.money.pl/archiwum/wiadomosci_agencyjne/pap/artykul/rosja;zmarl;general;aczalow;niedoszly;obronca;komunizmu;w;polsce,218,0,859866.html |tytuł = Rosja: Zmarł generał Aczałow, niedoszły obrońca komunizmu w Polsce |autor = Jerzy Malczyk |data = 2011-06-23 |opublikowany = Money.pl |data dostępu = 2021-06-14}}</ref>
<ref name=sdrvdv>{{cytuj stronę|url=http://www.sdrvdv.ru/rusunion.php|tytuł=Centralna rada Wszechrosyjskiego związku organizacji pozarządowych weteranów wojsk powietrznodesantowych „Unia Spadochroniarzy Rosji”|język=ru|data dostępu=2011-06-26|archiwum=https://web.archive.org/web/20110702195929/http://www.sdrvdv.ru/rusunion.php|zarchiwizowano=2011-07-02}}</ref>
<ref name=sdrvdv>{{cytuj |url = https://web.archive.org/web/20110702195929/http://www.sdrvdv.ru/rusunion.php |tytuł = Центральный совет Всероссийского союза общественных объединений ветеранов десантных войск „Союз десантников России” |opublikowany = Союз десантников России |język = ru |data dostępu = 2011-06-26}}</ref>
}}
}}


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* {{cytuj stronę|url=http://bi.gazeta.pl/im/3/9840/z9840623X.jpg|tytuł=Link do fotografii|opublikowany=Gazeta Wyborcza|data dostępu=2011-06-26}}
* {{cytuj |url = https://bi.im-g.pl/im/3/9840/z9840623V,Gen--Wladyslaw-Aczalow--zdjecie-z-listopada-2010-r.jpg |tytuł = Link do fotografii |opublikowany = Wyborcza.pl |data dostępu = 2011-06-14}}


{{Kontrola autorytatywna}}
{{Kontrola autorytatywna}}

Wersja z 11:59, 14 cze 2021

Władisław Aleksiejewicz Aczałow
Владислав Алексеевич Ачалов
ilustracja
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1945
Atamasz

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 2011
Moskwa

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej

podpis
Odznaczenia
Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” I klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” II klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR)

Władisław Aleksiejewicz Aczałow, ros. Владислав Алексеевич Ачалов; (ur. 13 listopada 1945 w Atamaszu, zm. 23 czerwca 2011 w Moskwie) – radziecki i rosyjski oficer służący w wojskach pancernych i powietrznodesantowych, w latach 1989−1990 dowódca wojsk powietrznodesantowych.

Życiorys

W 1966 roku ukończył Kazańską Uczelnię Czołgową Armii Czerwonej im. Rady Najwyższej Tatarskiej ASRR[potrzebny przypis]. Służbę w siłach zbrojnych rozpoczął jako dowódca plutonu czołgów, później dowodził kompanią czołgów ciężkich.

W 1973, po ukończeniu Wojskowej Akademii Wojsk Pancernych im. Marszałka Związku Radzieckiego R.J. Malinowskiego, został mianowany zastępcą dowódcy, a w 1974 roku dowódcą pułku artylerii w 44 Dywizji Powietrznodesantowej. Od 1975 do 1977 roku był dowódcą gwardyjskiego pułku wojsk powietrznodesantowych, a następnie do 1978 roku zastępcą dowódcy 98 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej i do 1982 roku dowódcą 7 Dywizji Powietrznodesantowej[1].

W 1981 roku, w ramach planowanej wówczas przez konserwatywne kręgi radzieckich władz akcji pacyfikacyjnej Polski, miał dokonać desantu w Warszawie, jako dowódca stacjonującej w Kownie 7 Dywizji Powietrznodesantowej. W lutym 1981 roku przybył do Warszawy na rekonesans, a we wrześniu jego oddział brał udział w manewrach „Zapad-81”, podczas których ćwiczono m.in. masowy desant na tyły wroga[2].

Po ukończeniu ze złotym medalem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie, w 1984 roku został mianowany pierwszym zastępcą dowódcy 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej, a rok później dowódcą 8 Gwardyjskiej Armii. Od 1987 do 1989 roku był szefem sztabu i pierwszym zastępcą dowódcy oraz członkiem Rady Wojskowej Leningradzkiego Okręgu Wojskowego[1].

Od stycznia 1989 do grudnia 1990 roku sprawował funkcję dowódcy wojsk powietrznodesantowych, a od grudnia 1990 do sierpnia 1991 roku był wiceministrem obrony ZSRR i członkiem Rady Najwyższej RFSRR w latach 1990–1993[1].

W sierpniu 1991 roku znalazł się wśród organizatorów i uczestników puczu Janajewa; opracowywał plany ataku na parlament Federacji Rosyjskiej. W październiku 1993 roku, podczas kryzysu konstytucyjnego, opowiedział się po stronie wiceprezydenta Aleksandra Ruckoja i parlamentu, za co otrzymał nominację na ministra obrony Rosji. Po zdławieniu przez wojska Jelcyna próby zamachu został aresztowany, ale zwolniono go na mocy amnestii w lutym 1994 roku[2].

W 2003 roku zajmował się szkoleniem irackich żołnierzy w ramach przygotowań do odparcia amerykańskiej inwazji[2], a także został przewodniczącym Centralnej Rady Wszechrosyjskiego Związku Organizacji Pozarządowych Weteranów Wojsk Powietrznodesantowych „Unia Spadochroniarzy Rosji”[1].

W 2010 i 2011 roku, jako przewodniczący związku weteranów, sprzeciwił się planom reformy armii, którą zainicjował minister obrony Anatolij Sierdiukow[2].

Zmarł 23 czerwca 2011 r. w szpitalu w Moskwie[2] i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Trojekurowskim[3].

Odznaczenia

I medale.

Przypisy

  1. a b c d Центральный совет Всероссийского союза общественных объединений ветеранов десантных войск „Союз десантников России” [online], Союз десантников России [dostęp 2011-06-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-02] (ros.).
  2. a b c d e Jerzy Malczyk, Rosja: Zmarł generał Aczałow, niedoszły obrońca komunizmu w Polsce [online], Money.pl, 23 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-14].
  3. Открытие памятника Владиславу Алексеевичу Ачалову [online], Союз десантников России, 7 czerwca 2012 [dostęp 2017-04-06] (ros.).

Linki zewnętrzne