Płaskie zginanie pręta: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wzory: wyprowadzenie przecinków i kropek kończących zdania poza formułę (znaczniki "<math>...</math>"): regex wyszukaj: (,|\.)(</math>) zastąp: $2$1. Dodanie kontroli autorytatywnej
Znacznik: Wycofane
m Wycofano edycje użytkownika Piotr Osada (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Beno.
Znacznik: Wycofanie zmian
Linia 18: Linia 18:


Skutkiem tego założenia jest równanie odkształceń wzdłuż wysokości przekroju. Przy założeniu, że odkształcenie na osi pręta (z=0) jest zerowe odkształcenia wynoszą:
Skutkiem tego założenia jest równanie odkształceń wzdłuż wysokości przekroju. Przy założeniu, że odkształcenie na osi pręta (z=0) jest zerowe odkształcenia wynoszą:
:: <math>\epsilon_x = \pm \frac{z}{\rho}</math>,
:: <math>\epsilon_x = \pm \frac{z}{\rho},</math>


gdzie arbitralność znaku wynika z przyjętej parametryzacji dla obliczenia promienia [[Krzywizna krzywej|krzywizny]].
gdzie arbitralność znaku wynika z przyjętej parametryzacji dla obliczenia promienia [[Krzywizna krzywej|krzywizny]].


Odkształcenia wywołują naprężenia normalne:
Odkształcenia wywołują naprężenia normalne:
:: <math>\sigma_x = \pm E \frac{z}{\rho}</math>.
:: <math>\sigma_x = \pm E \frac{z}{\rho}.</math>


Obliczając siłę podłużną w przekroju
Obliczając siłę podłużną w przekroju
Linia 30: Linia 30:
oraz moment zginający
oraz moment zginający
:: <math>M=\int_A z\sigma_x dA = \pm E \int_A \frac{z^2}{\rho} dA
:: <math>M=\int_A z\sigma_x dA = \pm E \int_A \frac{z^2}{\rho} dA
= \pm \frac{E}{\rho} \int_A z^2 dA = \pm \frac{E}{\rho} J_x</math>,
= \pm \frac{E}{\rho} \int_A z^2 dA = \pm \frac{E}{\rho} J_x,</math>


gdzie <math>J_x</math> jest [[Geometryczne momenty bezwładności|momentem bezwładności]] względem osi <math>x</math> pręta.
gdzie <math>J_x</math> jest [[Geometryczne momenty bezwładności|momentem bezwładności]] względem osi <math>x</math> pręta.


Jeśli [[Siły wewnętrzne|wielkości przekrojowe]] są obliczanie względem środka ciężkości przekroju, to <math>S_x=0</math> oraz <math>N=0</math> (zginanie bez siły podłużnej). Wtedy pozostaje jedno równanie
Jeśli [[Siły wewnętrzne|wielkości przekrojowe]] są obliczanie względem środka ciężkości przekroju, to <math>S_x=0</math> oraz <math>N=0</math> (zginanie bez siły podłużnej). Wtedy pozostaje jedno równanie
:: <math>\frac{EJ_x}{\rho(x)} = \pm M(x)</math>.
:: <math>\frac{EJ_x}{\rho(x)} = \pm M(x).</math>


Stąd można wyliczyć promień krzywizny i uzyskać równanie naprężeń wzdłuż wysokości przekroju
Stąd można wyliczyć promień krzywizny i uzyskać równanie naprężeń wzdłuż wysokości przekroju
:: <math>\sigma_x(z) = \pm \frac{z\cdot M}{J_x}</math>.
:: <math>\sigma_x(z) = \pm \frac{z\cdot M}{J_x}.</math>


Dla nieskończenie małych przemieszczeń i odkształceń krzywiznę przybliża się drugą pochodną równania linii ugięcia:
Dla nieskończenie małych przemieszczeń i odkształceń krzywiznę przybliża się drugą pochodną równania linii ugięcia:
:: <math>\frac{1}{\rho}\approx \pm w''(x)</math>,
:: <math>\frac{1}{\rho}\approx \pm w''(x),</math>


otrzymując równanie różniczkowe:
otrzymując równanie różniczkowe:
:: <math>EJ_x w''(x) = \pm M(x)</math>,
:: <math>EJ_x w''(x) = \pm M(x),</math>


gdzie znak należy dobrać stosownie do konwencji znakowania momentów.
gdzie znak należy dobrać stosownie do konwencji znakowania momentów.
Linia 51: Linia 51:


Jeśli moment jest zmienny względem x to z [[Twierdzenie Schwedlera-Żurawskiego|tw. Schwedlera-Żurawskiego]] wynika istnienie sił poprzecznych. Wtedy równanie linii ugięcia staje się równaniem czwartego rzędu:
Jeśli moment jest zmienny względem x to z [[Twierdzenie Schwedlera-Żurawskiego|tw. Schwedlera-Żurawskiego]] wynika istnienie sił poprzecznych. Wtedy równanie linii ugięcia staje się równaniem czwartego rzędu:
:: <math>EJ_x w^{IV} = -q(x)</math>.
:: <math>EJ_x w^{IV} = -q(x).</math>


Jest to przypadek prostego zginania. Prowadzi on do wewnętrznie sprzecznego rozwiązania – nie są spełnione warunki nierozdzielności. Pomimo tego jest on używany do praktycznego projektowania, gdyż dla prętów długich w stosunku do rozmiarów przekroju błąd jest pomijalny. Dla prętów krępych (krótkich w stosunku do wymiarów przekroju) zginanie jest lepiej opisywane przez teorię Timoshenki.
Jest to przypadek prostego zginania. Prowadzi on do wewnętrznie sprzecznego rozwiązania – nie są spełnione warunki nierozdzielności. Pomimo tego jest on używany do praktycznego projektowania, gdyż dla prętów długich w stosunku do rozmiarów przekroju błąd jest pomijalny. Dla prętów krępych (krótkich w stosunku do wymiarów przekroju) zginanie jest lepiej opisywane przez teorię Timoshenki.


Maksymalne [[naprężenie]] normalne w przekroju poprzecznym jest osiągane dla <math>z_{max}</math> i wynosi:
Maksymalne [[naprężenie]] normalne w przekroju poprzecznym jest osiągane dla <math>z_{max}</math> i wynosi:
:: <math>\sigma_{max} = \frac{M_x}{W_x}</math>,
:: <math>\sigma_{max} = \frac{M_x}{W_x},</math>


gdzie:
gdzie:
Linia 64: Linia 64:


Zgodnie z [[wytężenie|hipoteza wytężeniową]] naprężenie musi spełniać warunek:
Zgodnie z [[wytężenie|hipoteza wytężeniową]] naprężenie musi spełniać warunek:
:: <math>\sigma_{max} < k_g</math>,
:: <math>\sigma_{max} < k_g,</math>


gdzie:
gdzie:
Linia 74: Linia 74:
== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [http://pkm.edu.pl/index.php/ksztatowniki/74-07000303 Wskaźniki wytrzymałości dla różnych przekrojów]
* [http://pkm.edu.pl/index.php/ksztatowniki/74-07000303 Wskaźniki wytrzymałości dla różnych przekrojów]

{{Kontrola autorytatywna}}


[[Kategoria:Wytrzymałość materiałów]]
[[Kategoria:Wytrzymałość materiałów]]

Wersja z 01:58, 3 paź 2021

Zginanie pręta

Zginanie – w wytrzymałości materiałów stan deformacji, przy którym pręt prosty w stanie niezdeformowanym, po deformacji jest zakrzywiony (wykazuje różną od zera krzywiznę jego osi).

Zginanie jest dominującym sposobem pracy elementów konstrukcji, którymi są belki.

Ze względów technicznych, dla materiałów liniowo-sprężystych, rozróżnia się kilka przypadków szczególnych zginania:

  • czyste zginanie – naprężenia w przekroju redukują się jedynie do momentu zginającego, brak jest sił podłużnych i sił poprzecznych (ścinających),
  • proste zginanie – naprężenia redukują się do momentu i sił poprzecznych,
  • ściskanie/rozciąganie mimośrodowe – naprężenia redukują się do momentu i siły podłużnej, siły poprzeczne mogą, ale nie muszą wystąpić.

Zginanie jest pokrewne rozciąganiu i ściskaniu, gdyż powoduje pojawienie się naprężeń normalnych w przekrojach poprzecznych elementu. W przeciwieństwie jednak do rozciągana i ściskania, rozkład naprężeń normalnych w przekroju elementu jest nierównomierny.

Teoria Bernoulliego-Eulera zginania pręta

Założeniem tej teorii jest, że odcinek prosty i prostopadły do osi pręta przed deformacją pozostaje prosty i prostopadły po deformacji.

Skutkiem tego założenia jest równanie odkształceń wzdłuż wysokości przekroju. Przy założeniu, że odkształcenie na osi pręta (z=0) jest zerowe odkształcenia wynoszą:

gdzie arbitralność znaku wynika z przyjętej parametryzacji dla obliczenia promienia krzywizny.

Odkształcenia wywołują naprężenia normalne:

Obliczając siłę podłużną w przekroju

oraz moment zginający

gdzie jest momentem bezwładności względem osi pręta.

Jeśli wielkości przekrojowe są obliczanie względem środka ciężkości przekroju, to oraz (zginanie bez siły podłużnej). Wtedy pozostaje jedno równanie

Stąd można wyliczyć promień krzywizny i uzyskać równanie naprężeń wzdłuż wysokości przekroju

Dla nieskończenie małych przemieszczeń i odkształceń krzywiznę przybliża się drugą pochodną równania linii ugięcia:

otrzymując równanie różniczkowe:

gdzie znak należy dobrać stosownie do konwencji znakowania momentów.

Jeśli to jest to przypadek czystego zginania. Równaniem linii ugięcia jest parabola i jest to rozwiązanie ścisłe, pozbawione sprzeczności.

Jeśli moment jest zmienny względem x to z tw. Schwedlera-Żurawskiego wynika istnienie sił poprzecznych. Wtedy równanie linii ugięcia staje się równaniem czwartego rzędu:

Jest to przypadek prostego zginania. Prowadzi on do wewnętrznie sprzecznego rozwiązania – nie są spełnione warunki nierozdzielności. Pomimo tego jest on używany do praktycznego projektowania, gdyż dla prętów długich w stosunku do rozmiarów przekroju błąd jest pomijalny. Dla prętów krępych (krótkich w stosunku do wymiarów przekroju) zginanie jest lepiej opisywane przez teorię Timoshenki.

Maksymalne naprężenie normalne w przekroju poprzecznym jest osiągane dla i wynosi:

gdzie:

– maksymalne naprężenie normalne,
moment gnący (zginający),
– wskaźnik wytrzymałości przekroju na zginanie, którego wartość wynosi i zależy od rozmiaru i kształtu przekroju elementu.

Zgodnie z hipoteza wytężeniową naprężenie musi spełniać warunek:

gdzie:

– dopuszczalna wytrzymałość na zginanie.

Bibliografia

  • Stefan Piechnik: Wytrzymałość materiałów. Dla wydziałów budowlanych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980. ISBN 83-01-00873-3.

Linki zewnętrzne