Franciszek Stankar (młodszy): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne techniczne, wikizacja |
dodanie kategorii |
||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
== Pochodzenie i wykształcenie == |
== Pochodzenie i wykształcenie == |
||
Urodził się w [[Dubiecko|Dubiecku]] jako syn tamtejszego pastora [[Franciszek Stankar|Franciszka Stankara]] i jego drugiej żony Magdaleny z Łosiów. Miał brata i dwie siostry. Wychowywał się w [[Stopnica|Stobnicy]], gdzie jego ojciec schronił się u [[Piotr Zborowski (zm. 1580)|Piotra Zborowskiego]] i pojednał się z małopolskim kościołem kalwińskim. Odebrał staranne wykształcenie domowe i być może także w jednej z małopolskich szkół kalwińskich. |
Urodził się w [[Dubiecko|Dubiecku]] jako syn tamtejszego pastora [[Franciszek Stankar|Franciszka Stankara]] i jego drugiej żony Magdaleny z Łosiów. Miał brata i dwie siostry. Wychowywał się w [[Stopnica|Stobnicy]], gdzie jego ojciec schronił się u [[Piotr Zborowski (zm. 1580)|Piotra Zborowskiego]] i pojednał się z małopolskim kościołem kalwińskim. Odebrał staranne wykształcenie domowe i być może także w jednej z małopolskich szkół kalwińskich. |
||
Wzorem ojca postanowił zostać duchownym kalwińskim. Nic nie wiadomo u boku którego z duchownych pobierał nauki ani kiedy był ordynowany. |
Wzorem ojca postanowił zostać duchownym kalwińskim. Nic nie wiadomo u boku którego z duchownych pobierał nauki ani kiedy był ordynowany. |
||
== Kariera duchownego == |
== Kariera duchownego == |
||
W 1589 roku jest notowany jako pastor w [[Sułoszowa|Sułoszowej]] pod patronatem [[Stanisław Szafraniec (zm. 1598)|Stanisława Szafrańca]]. W 1591 przeniesiono go do zboru w [[Wodzisław |
W 1589 roku jest notowany jako pastor w [[Sułoszowa|Sułoszowej]] pod patronatem [[Stanisław Szafraniec (zm. 1598)|Stanisława Szafrańca]]. W 1591 przeniesiono go do zboru w [[Wodzisław]]iu, licznym miasteczku ewangelickim pod patronatem rodziny Lanckorońskich. W 1595 roku brał udział w Synodzie Generalnym ewangelików w [[Toruń|Toruniu]]. W 1596 roku decyzją synodu został wybrany konseniorem duchownym dystryktu chęcińskiego (krakowskiego) oraz przeniesiony do zboru w [[Oksa|Oksie]] pod patronatem Rejów. Stankar w porozumieniu z pastorem zwlekał z przeprowadzką i ustąpił dopiero pod naciskiem synodu wiosną 1597 toku. Od tej pory aż do śmierci był głównym pastorem w Oksie. W 1608 roku wybrano go superintendentem generalnym Jednoty Małopolskiej na 3-letnią kadencję. |
||
Był uważany za dobrego organizatora, sumiennie brał udział w synodach i konwokacjach oraz sejmach na których dyskutowana sytuacje ewangelików. Choć sam nie napisał żadnego dzieła, często był powoływany do korekty publikacji teologicznych. Przez wiele lat bezskutecznie zabiegał o współpracę współwyznawców z [[Bracia czescy|Jednoty Braci Czeskich]] i [[Wileński Kościół Ewangelicko-Reformowany|Jednoty Litewskiej]] nad wydaniem wspólnego, nowego wydania Biblii. |
Był uważany za dobrego organizatora, sumiennie brał udział w synodach i konwokacjach oraz sejmach na których dyskutowana sytuacje ewangelików. Choć sam nie napisał żadnego dzieła, często był powoływany do korekty publikacji teologicznych. Przez wiele lat bezskutecznie zabiegał o współpracę współwyznawców z [[Bracia czescy|Jednoty Braci Czeskich]] i [[Wileński Kościół Ewangelicko-Reformowany|Jednoty Litewskiej]] nad wydaniem wspólnego, nowego wydania Biblii. |
||
Cieszył się tak wielkim szacunkiem wśród współwyznawców, że w 1611 roku zgodzili się na jego prośbę na usunięcie złośliwych komentarzy na temat jego ojca z "Postylli" [[Krzysztof Kraiński|Krzysztofa Kraińskiego]]. Pomimo próśb o zwolnienie go z funkcji superintendenta wybierano go na tę funkcję kilkakrotnie i pełnił ją aż do śmierci. W ostatnich latach do pomocy duszpasterskiej w Oksie przydzielano mu wikariuszy. |
Cieszył się tak wielkim szacunkiem wśród współwyznawców, że w 1611 roku zgodzili się na jego prośbę na usunięcie złośliwych komentarzy na temat jego ojca z "Postylli" [[Krzysztof Kraiński|Krzysztofa Kraińskiego]]. Pomimo próśb o zwolnienie go z funkcji superintendenta wybierano go na tę funkcję kilkakrotnie i pełnił ją aż do śmierci. W ostatnich latach do pomocy duszpasterskiej w Oksie przydzielano mu wikariuszy. |
||
| Linia 78: | Linia 78: | ||
[[Kategoria:Urodzeni w 1562]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1562]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1621]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1621]] |
||
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Dubiecku]] |
|||
Wersja z 02:31, 12 lis 2021
| pastor, superintendent generalny | ||
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Pastor zboru kalwińskiego w Oksie | ||
| Okres sprawowania |
1596-1621 | |
| Superintendent Generalny Jednoty Małopolskiej | ||
| Okres sprawowania |
1608-1621 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Ordynacja |
przed 1589 | |
Franciszek Stankar młodszy (ur. 2 października 1562 Dubiecko, zm. 28 marca 1621 Oksa) – duchowny ewangelicko-reformowany, superintendent i lider małopolskiego kalwinizmu.
Pochodzenie i wykształcenie
Urodził się w Dubiecku jako syn tamtejszego pastora Franciszka Stankara i jego drugiej żony Magdaleny z Łosiów. Miał brata i dwie siostry. Wychowywał się w Stobnicy, gdzie jego ojciec schronił się u Piotra Zborowskiego i pojednał się z małopolskim kościołem kalwińskim. Odebrał staranne wykształcenie domowe i być może także w jednej z małopolskich szkół kalwińskich.
Wzorem ojca postanowił zostać duchownym kalwińskim. Nic nie wiadomo u boku którego z duchownych pobierał nauki ani kiedy był ordynowany.
Kariera duchownego
W 1589 roku jest notowany jako pastor w Sułoszowej pod patronatem Stanisława Szafrańca. W 1591 przeniesiono go do zboru w Wodzisławiu, licznym miasteczku ewangelickim pod patronatem rodziny Lanckorońskich. W 1595 roku brał udział w Synodzie Generalnym ewangelików w Toruniu. W 1596 roku decyzją synodu został wybrany konseniorem duchownym dystryktu chęcińskiego (krakowskiego) oraz przeniesiony do zboru w Oksie pod patronatem Rejów. Stankar w porozumieniu z pastorem zwlekał z przeprowadzką i ustąpił dopiero pod naciskiem synodu wiosną 1597 toku. Od tej pory aż do śmierci był głównym pastorem w Oksie. W 1608 roku wybrano go superintendentem generalnym Jednoty Małopolskiej na 3-letnią kadencję.
Był uważany za dobrego organizatora, sumiennie brał udział w synodach i konwokacjach oraz sejmach na których dyskutowana sytuacje ewangelików. Choć sam nie napisał żadnego dzieła, często był powoływany do korekty publikacji teologicznych. Przez wiele lat bezskutecznie zabiegał o współpracę współwyznawców z Jednoty Braci Czeskich i Jednoty Litewskiej nad wydaniem wspólnego, nowego wydania Biblii.
Cieszył się tak wielkim szacunkiem wśród współwyznawców, że w 1611 roku zgodzili się na jego prośbę na usunięcie złośliwych komentarzy na temat jego ojca z "Postylli" Krzysztofa Kraińskiego. Pomimo próśb o zwolnienie go z funkcji superintendenta wybierano go na tę funkcję kilkakrotnie i pełnił ją aż do śmierci. W ostatnich latach do pomocy duszpasterskiej w Oksie przydzielano mu wikariuszy.
Zmarł w Oksie, został najprawdopodobniej pochowany w tamtejszym kościele kalwińskim.
Rodzina
Poślubił szlachciankę Barbarę Marszewską z którą miał cztery córki i dwóch synów. Mężem jego wnuczki Aleksandry był Wespazjan Siennicki.
Jego męscy potomkowie byli pastorami kalwińskimi na Litwie do końca XVIII wieku.
Źródła
- Kazimierz Bem, Zbór ewangelicko-reformowany w Oksie (ok. 1566-1679) i jego pastorzy, Odrodzenie i Reformacja w Polsce, t.LXIV, 2020
- Henryk Gmiterek, Franciszek Stankar Młodszy, PSB, t. XLII, Warszawa-Kraków 2002.
- Polska szlachta
- Polacy pochodzenia włoskiego
- Szlachta kalwińska w Polsce (I Rzeczpospolita)
- Duchowni kalwińscy
- Polscy duchowni kalwińscy
- Duchowni kalwińscy I Rzeczypospolitej
- Biskupi i superintendenci protestanccy
- Polscy superintendenci ewangelicko-reformowani
- Urodzeni w 1562
- Zmarli w 1621
- Ludzie urodzeni w Dubiecku