Przejdź do zawartości

Stanisław Bac (junior)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Bac
Ilustracja
Grób prof. S. Baca na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1929
Lwów

Data i miejsce śmierci

18 lipca 2013
Wrocław

profesor
Specjalność: agroklimatologia
Alma Mater

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal Rodła
Złota Odznaka ZNP

Stanisław Bac (ur. 9 stycznia 1929 we Lwowie, zm. 18 lipca 2013 we Wrocławiu) – inżynier rolnictwa, agroklimatolog, profesor Akademii Rolniczej we Wrocławiu (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stanisława, agrometeorologa, i Izabeli z Osmołowskich (1896–1977)[1]. Ukończył II Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu, następnie studia na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, uzyskując w 1952 stopień inżyniera w zakresie ogrodnictwa, a w 1953 – stopień magistra inżyniera rolnictwa. Jeszcze podczas studiów magisterskich rozpoczął pracę w Katedrze Meteorologii i Klimatologii WSR. W 1958 uzyskał na Wydziale Melioracji WSR stopień doktora na podstawie rozprawy Wpływ mikroklimatu na fenofazy drzew owocowych, a w 1968 habilitował się w roku 1968 na podstawie rozprawy Badania nad współzależnością parowania z wolnej powierzchni wodnej, parowania terenowego i ewapotranspiracji potencjalnej. W 1969 otrzymał stanowisko docenta, w 1978 – profesora nadzwyczajnego, a w 1990 – profesora zwyczajnego.

W latach 1971–1992 był kierownikiem Katedry Agro- i Hydrometeorologii wrocławskiej Akademii Rolniczej. W latach 1984–1992 kierował Zakładem Meteorologii i Klimatologii Instytutu Geografii Uniwersytetu Wrocławskiego. Odbywał krótko- i długoterminowe staże naukowe w ZSRR, NRD, RFN, Holandii, Jugosławii i Czechosłowacji.

Był autorem niespełna 150 prac naukowych, w tym ponad 50 w językach obcych, 7 podręczników akademickich i 12 podręczników dla techników rolniczych i ogrodniczych. Prowadził badania w zakresie problematyki bilansów wodnych obszarów rolniczych, różnych rodzajów parowania, agrometeorologii, klimatologii. Opracował w 1996 aktualną do dzisiaj rejonizację agroklimatyczną Polski. Zajmował się też doskonaleniem aparatury naukowej – był autorem 4 patentów.

Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Geofizycznego, wieloletni członek Rady Naukowej Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz komitetów Polskiej Akademii Nauk.

Zmarł we Wrocławiu, pochowany na cmentarzu Parafii Świętej Rodziny (sektor 12-11-12.12a)[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Cmentarz Parafialny św. Rodziny we Wrocławiu [online], mogily.pl [dostęp 2024-07-18].
  2. Odznaczeni medalem „Za zasługi dla UPWr” / Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu [online], upwr.edu.pl [dostęp 2024-07-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]