Stanisław Kopystyński (inżynier)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kopystyński
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1923
Janów

Data śmierci

16 października 2000

Poseł VII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 26 kwietnia 1979
do 21 marca 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej

Stanisław Kazimierz Kopystyński (ur. 27 maja 1923 w Janowie, zm. 16 października 2000[1]) – polski inżynier metalurg, poseł na Sejm PRL VII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Bronisława. Podczas II wojny światowej został wywieziony na roboty do Niemiec. W maju 1945 wrócił do kraju, zaczynając edukację w gimnazjum. W 1946 ukończył liceum w Kaliszu i rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na Wydziale Hutniczym, którego później został absolwentem. Od początku 1950 był asystentem w Katedrze Metalografii i Obróbki Cieplnej AGH, a w latach 1952–1954 zastępcą szefa zespołu wydziałów odlewniczych w Hucie im. Marcelego Nowotki w Ostrowcu Świętokrzyskim. W styczniu 1954 powołano go na dyrektora Zakładów Urządzeń Chemicznych i Armatury Przemysłowej w Kielcach, którym był do września 1969. 8 września 1969 objął stanowisko dyrektora naczelnego Zjednoczenia Przemysłu Wyrobów Odlewniczych z siedzibą w Radomiu.

W styczniu 1946 wstąpił do Związku Walki Młodych, gdzie zasiadał w zarządzie powiatowym. Był też radnym Powiatowej Rady Narodowej. W listopadzie 1948 został przyjęty do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w następnym miesiącu przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1954–1975 był członkiem Komitetu Miejskiego PZPR, a także członkiem Komitetu Wojewódzkiego partii w Kielcach. Był delegatem na IV, V i VII zjazd partii. Pełnił funkcję radnego Miejskiej Rady Narodowej w Kielcach. Był członkiem KW PZPR oraz radnym Wojewódzkiej RN w Radomiu. Zasiadał w zarządzie głównym Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich. 26 kwietnia 1979 objął mandat posła na Sejm PRL VII kadencji z okręgu Radom, zastępując Bolesława Piaseckiego ze Stowarzyszenia „Pax”. Zasiadał w Komisji Przemysłu Ciężkiego, Maszynowego i Hutnictwa.

Pochowany na cmentarzu komunalnym w Cedzynie[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]