Stanisław Stańko

Stanisław Stańko

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	24 luty 1944 Leżajsk
Data śmierci	19 listopada 2014
Przebieg służby
Lata służby	1962–2002
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• 49 batalion inżynieryjno – budowlany • 1 pułk inżynieryjno-techn. • Wojskowy Ośrodek Szkolenia Operatorów i Mechaników Służby Inżynieryjno – Budowlanej więcej patrz tekst
Stanowiska	• dowódca pl maszyn budow. • dowódca kp szkolnej • kwatermistrz w pz • z-ca kwatermistrza w DZ • kwatermistrz w DZ • kwatermistrz – zastępca dowódcy OW więcej patrz tekst
Główne wojny i bitwy	UNDOF
Odznaczenia

Stanisław Maciej Stańko (ur. 24 lutego 1944 w Leżajsku zm. 19 listopada 2014) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Leżajsku. We wrześniu 1962 podjął studia wojskowe jako podchorąży w Oficerskiej Szkole Samochodowej, które ukończył w roku 1965, po czym rozpoczął zawodową służbę wojskową na stanowisku dowódcy plutonu maszyn budowlanych w 49 batalionie inżynieryjno – budowlanym. W 1967 został dowódcą kompanii szkolnej w 1 pułku inżynieryjno-technicznym w Grupie oraz w Wojskowym Ośrodku Szkolenia Operatorów i Mechaników Służby Inżynieryjno – Budowlanej. W roku 1971 został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego WP, po ukończeniu której w 1974 został kwatermistrzem 55 pułku zmechanizowanego, a następnie zastępcą kwatermistrza 16 Dywizji Pancernej w Elblągu. W 1977 został skierowany w drodze wyróżnienia do służby w Polskiej Wojskowej Jednostce Specjalnej w doraźnych Siłach Zbrojnych ONZ na Bliskim Wschodzie, gdzie pełnił obowiązki kwatermistrza, a następnie po powrocie do kraju ponownie objął funkcję zastępcy kwatermistrza 16 Dywizji Pancernej.

W 1980 objął funkcję kwatermistrza 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. W roku 1982 został skierowany na studia do Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR i po ich ukończeniu w 1984 został szefem sztabu – zastępcą kwatermistrza Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W 1986 został kwatermistrzem – zastępcą dowódcy POW. W roku 1991 objął stanowisko szefa zaopatrzenia – zastępcy Głównego Kwatermistrza WP. W 1993 został wyznaczony na zastępcę szefa Zarządu Zaopatrywania Sztabu Generalnego. W latach 1995–1996 był zastępcą szefa, a następnie szefem Zarządu Materiałowego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W roku 1996 podczas uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego na dziedzińcu Belwederu został awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego. Od roku 2000 był komendantem Komendy Rejonu Logistycznego Warszawa. W 2001 został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Wojsk Lądowych, w której pozostawał do czasu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w kwietniu 2002. W wieku 70 lat zmarł 19 listopada 2014. Pochowany został 25 listopada 2014 w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach z udziałem asysty wojskowej.

Awanse

• podporucznik – 1965
• porucznik – 1968
• kapitan – 1972
• major – 1977
• podpułkownik – 1980
• pułkownik – 1984
• generał brygady – 1996

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2002
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal W Służbie Pokoju
• Medal UNDOF
• Honorowe Obywatelstwo Miasta Leżajska – 1997

i inne

Bibliografia

• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
• Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2002