Stanisław Ziemecki

Stanisław Ziemecki (Landau)

Popiersie Stanisława Ziemeckiego w Parku Akademickim w Lublinie
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1881 Warszawa
Data śmierci	19 stycznia 1956
Profesor
Specjalność: fizyka
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1926 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1931 Politechnika Warszawska
Profesura	1909
Nauczyciel akademicki
Rektor
Uczelnia	Wieczorowa Szkoła Inżynierska
Okres spraw.	1953–1956
Odznaczenia

Stanisław Ziemecki, początkowo Stanisław Landau (ur. 11 kwietnia 1881 w Warszawie, zm. 19 stycznia 1956) – polski fizyk, rektor Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Lublinie w latach 1953–1956.

Życiorys

Pochodził z rodziny inteligenckiej, był synem i wnukiem znanych lekarzy. Początkowo używał nazwiska Landau. W 1898 ukończył Gimnazjum Filologiczne im. Mikołaja Reja w Warszawie i podjął studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Nie ukończył jednak medycyny, w trakcie II roku studiów przeniósł się na Wydział Przyrodniczy. W 1904 uzyskał stopień kandydata nauk przyrodniczych, specjalizując się w fizyce. Obronił pracę dotyczącą własności optycznych kryształów dwuosiowych, opracowaną pod kierunkiem prof. Georga Wulffa (uznanego krystalografa pochodzenia rosyjskiego). Na uniwersytetach w Genewie i Getyndze kontynuował edukację w zakresie matematyki, mechaniki i fizyki.

W 1909 został profesorem i kierownikiem laboratorium w Szkole Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie. Lata międzywojenne spędził jako docent i profesor w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie organizował nauczanie fizyki. W 1926 r. na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego obronił doktorat, a w 1931 na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej przeprowadził habilitację.

Po wojnie organizował życie naukowe w zakresie fizyki na nowo powołanym Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Zasłużył się dla powstania Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Lublinie (późniejszej Politechniki Lubelskiej). Był jej pierwszym rektorem. Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, współzakładał Polskie Towarzystwo Fizyczne (1919).

Pierwszą znaczącą pracę opublikował jeszcze w czasie studiów w Getyndze; dotyczyła magnetycznego skręcania płaszczyzny polaryzacji w promieniowaniu ultrafioletowym. Objaśnił zjawisko jarzenia się par rtęci pod wpływem promieniowania rentgenowskiego. Prowadził pionierskie obserwacje promieniowania jądrowego w atmosferze. Wraz z Konstanym Jodko-Narkiewiczem i Zbigniewem Burzyńskim wysunął pomysł lotu balonu do granic troposfery (1936), czego jednak nie udało się zrealizować („Gwiazda Polski”). Opublikował łącznie 11 książek i kilkanaście prac naukowych.

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1950).

Jego żoną była Anna z d. Mączyńska (15.05.1905–17.07.1996).

Grób prof. Stanisława Ziemeckiego na cmentarzu przy Lipowej

Bibliografia

• Biogram na stronie internetowej Politechniki Lubelskiej
• Popiersie Stanisława Ziemeckiego i jego krótki biogram
• Biogram na stronie internetowej gminy Garbatka-Letnisko