Przejdź do zawartości

Stanisław Gurbski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Gurbski
Ilustracja
Stanisław Gurbski gen. bryg. 1926 r.
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1871
Płock

Data i miejsce śmierci

1940
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1904–1907, 1914–1920

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski w Rosji

Stanowiska

naczelny chirurg korpusu

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
Dekoracja zasłużonych żołnierzy Krzyżami Zasługi w Warszawie - gen. bryg. Stanisław Gurbski siedzi 2. z prawej
Grób Antoniego Rybarskiego i Stanisława Gurbskiego na cmentarzu Powązkowskim

Stanisław Henryk Gurbski (ur. 31 października?/12 listopada 1871[1] w Płocku, zm. 1940 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, doktor medycyny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 listopada 1871 w Płocku, ówczesnej stolicy guberni płockiej, w rodzinie Jana, rejenta, i Ludwiki Henryki z hr Skarbków[2]. Kształcił się w Płocku, gdzie uzyskał maturę. W 1898 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Dorpackiego i uzyskał dyplom lekarza. Cztery lata później na tej samej uczelni uzyskał tytuł doktora medycyny. Podczas studiów przyjęty do korporacji akademickiej Konwent Polonia[3]. Od 13 lutego 1899 oficer rezerwy rosyjskiej służby zdrowia. 28 lutego 1904 powołany do czynnej służby wojskowej w armii rosyjskiej – pełnił służbę do 1906 w szpitalu polowym w Harbinie na stanowisku starszego ordynatora[4]. Otrzymał tytuł chirurga polowego[4]. 4 września?/17 września 1905 został mianowany asesorem kolegialnym (ros. Коллежский асессор) ze starszeństwem od 1 grudnia?/14 grudnia 1902, która to ranga była równorzędna ze stopniem kapitana w armii[5]. Powrócił potem do praktyki cywilnej.

17 lipca 1914 zmobilizowany ponownie, naczelny lekarz szpitala frontowego we Froncie Kaukaskim. 5 sierpnia?/18 sierpnia 1917 odkomenderowany do Oddziału Sanitarnego Komitetu do spraw formowania Wojska Polskiego. 26 września 1917 stawił się do dyspozycji naczelnego lekarza I Korpusu Polskiego w Rosji. Rozkazem naczelnika Wydziału Sanitarnego Frontu Zachodniego z 5 grudnia 1917 został mianowany naczelnym lekarzem polskiej Dywizji Ułanów[6]. 18 stycznia 1918 został mianowany naczelnym lekarzem korpusu w randze generała podporucznika lekarza[6]. 3 marca tego roku został mianowany naczelnym chirurgiem korpusu[6]. 26 czerwca 1918 został zwolniony ze służby z powodu demobilizacji korpusu[7].

25 listopada 1918 szef Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych generał podporucznik lekarz Bronisław Malewski rozkazał mu pełnić obowiązki lekarza naczelnego Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie[8]. Równocześnie został członkiem Komisji Kwalifikacyjnej dla lekarzy wstępujących do Wojska Polskiego[9].

Z dniem 1 maja 1922 roku został przyjęty z byłego I Korpusu Wschodniego do Wojska Polskiego w stopniu generała brygady z zaliczeniem do Rezerwy Armii, bez powołania do służby czynnej[10][11].

17 września 1925 podarował Centralnej Bibliotece Wojskowej w Warszawie obraz Jerzego Kossaka zatytułowany „Wizja Napoleona”[12].

W 1932 stanie spoczynku, zwolniony z obowiązku wojskowego. Osiadł w Warszawie. Był jednym z założycieli i wieloletnim pracownikiem znanej lecznicy „Omega”. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 80-5-22,23)[13].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
rosyjskie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kolekcja ↓, s. 51.
  2. Kolekcja ↓, s. 35, 40, 77.
  3. „Album Polonorum” - spis członków korporacji akademickiej Konwent Polonia, tom I, 1828–1940.
  4. a b Kolekcja ↓, s. 43.
  5. Kolekcja ↓, s. 52.
  6. a b c Kolekcja ↓, s. 36.
  7. Kolekcja ↓, s. 37.
  8. Kolekcja ↓, s. 4, 28.
  9. Kolekcja ↓, s. 6, 30, 44.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 5 sierpnia 1922, s. 588.
  11. Kolekcja ↓, s. 24.
  12. Cenny dar gen. Gurbskiego dla Centralnej Biblioteki Wojskowej, „Polska Zbrojna” Nr 259 z 21 września 1925 roku, s. 2.
  13. Cmentarz Stare Powązki: JAN GURBSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-07].
  14. M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255.
  15. Kolekcja ↓, s. 71–75.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 15 lipca 1922, s. 506.
  17. Kolekcja ↓, s. 90–93.
  18. M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1252.
  19. a b c d e f Kolekcja ↓, s. 71.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 45.
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 kwietnia 1925, s. 210.
  22. Ludwik Zembrzuski, Złota Księga Korpusu Sanitarnego Polskiego 1797–1918, Departament Sanitarny Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1927, s. 161.
  23. a b c Kolekcja ↓, s. 51, 54.
  24. a b Kolekcja ↓, s. 51, 52.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]