Stefan Kowalski (żołnierz)

Stefan Kowalski
Jarocki, Jaroń
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1915 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	15 czerwca 1979 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa
Jednostki	Szare Szeregi; Obwód VII AK „Obroża”; Zgrupowanie „Leśnik”
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; (kampania wrześniowa; powstanie warszawskie)
	Odznaczenia

Stefan Kowalski (ur. 2 sierpnia 1915 w Warszawie, zm. 15 czerwca 1979 tamże) – podporucznik Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława i Michaliny z domu Majewskiej^[1].

Absolwent warszawskiego gimnazjum im. Władysława IV, działacz harcerski. Uczestnik kampanii wrześniowej, podczas której został ranny. Od początków okupacji działał w konspiracji. Początkowo w Szarych Szeregach, po ukończeniu Szkoły Podchorążych i uzyskaniu stopnia podporucznika służył w oddziale partyzanckim batalionu „Piechociniec” (Rejon „Helenów” w VII Obwodzie AK „Obroża”). W 1944 przeniesiony do oddziału osłonowego Szefostwa Służby Uzbrojenia KG AK „Leśnictwo”. Uczestnik powstania warszawskiego w składzie Zgrupowania „Leśnik” – jako zastępca dowódcy i (od 9 sierpnia 1944) dowódca 2 kompanii walczył na Woli, Muranowie, Nowym Mieście i Śródmieściu Południowym. Ranny w dniach 12 i 18 sierpnia. Za wykazane męstwo odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po upadku powstania jeniec oflagów, po uwolnieniu z których działał w harcerstwie na terenie Niemiec, uzyskując stopień harcmistrza RP^[1].

Do Polski powrócił w 1945, aresztowany i więziony do 1956. Pracował na różnych stanowiskach administracyjnych. Po wojnie używał nazwiska Jaroń-Kowalski. Zmarł w Warszawie i pochowany został na cmentarzu parafii św. Kazimierza w Pruszkowie (sektor: IV, rząd: 2, grób: 18). Jego żoną była Danuta Eibich, z którą miał córkę Grażynę i syna Wojciecha^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari Nr 13869^[2]
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Polak (red.) 1999 ↓, s. 60.
↑ ^a ^b Polak (red.) 1999 ↓, s. 60-61.
↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 61.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.

[CITEREFPolak_(red.)199960-1] Polak (red.) 1999 ↓, s. 60.

[CITEREFPolak_(red.)199960-61-2] Polak (red.) 1999 ↓, s. 60-61.

[CITEREFPolak_(red.)199961-3] Polak (red.) 1999 ↓, s. 61.

[1]

[2]

[3]