Skórnik dębowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Stereum gausapatum)
Skórnik dębowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

skórnikowate

Rodzaj

skórnik

Gatunek

skórnik dębowy

Nazwa systematyczna
Stereum gausapatum (Fr.) Fr.
Hymenomyc. eur. (Upsaliae): 638 (1874)

Skórnik dębowy (Stereum gausapatum (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny skórnikowatych (Stereaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Stereaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1828 r. Elias Fries nadając mu nazwę Thelephora gausapata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1874 r. ten sam autor, przenosząc go do rodzaju Stereum[1]. Niektóre synonimy łacińskie[2]:

  • Cladoderris gausapata (Fr.) Fr. 1845
  • Haematostereum gausapatum (Fr.) Pouzar 1959
  • Stereum cristulatum Quél. 1872
  • Stereum gausapatum (Fr.) Fr. 1874 f. gausapatum
  • Stereum gausapatum f. resupinata Pilát 1930
  • Stereum hirsutum var. cristulatum Quél. 1872
  • Stereum quercinum Potter 1901
  • Thelephora gausapata Fr. 1828

Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocnik

Rozpostarty, rozpostarto-odgięty, często z odgiętymi i odstającymi od podłoża muszlowatymi kapelusikami, które tworzą dachówkowate skupienia. Pojedynczy kapelusik ma rozmiar do 10 × 10-25 × 5-15 mm, kolisty lub zbliżony do kolistego kształt i przyrasta bokiem. Powierzchnia jest płatowata i pomarszczona faliście. Powierzchnia górna jest szczeciniasto owłosiona, nieco bruzdowana i włóknista. Ma koncentryczne strefy o ubarwieniu brunatnordzawym, rudawym, brązowoczerwonym lub szaro-płowo-żółtym. Brzegi są białawe. Powierzchnia hymenialna gładka lub nieco oszroniona albo delikatnie pofałdowana o barwie od białawej do płowożółtej. Uszkodzona początkowo czerwienieje, później staje się coraz bardziej brunatna, w końcu czarna. Kontekst cienki i skórzasty[4].

Cechy mikroskopijne

Strzępki kontekstu o średnicy 5- 7μm, grubościenne lub pełne, bezbarwne, równoległe, o końcach wyginających się w dół i wrastających na różną głębokość do subhymenium i hymenium. Kończą się tutaj bladobrunatnymi pseudocystydami. Podstawki o rozmiarach 30–45 × 3–6 μm. Zarodniki podłużnie elipsoidalne do cylindrycznych, bezbarwne, cienkościenne, o rozmiarach 6–10 × 3,5–4,5 μm amyloidalne[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Jest szeroko rozprzestrzeniony na całej półkuli północnej. Na półkuli południowej występuje tylko w środkowej Australii[5]. W Polsce dość częsty[3].

Występuje w lasach liściastych i mieszanych na pniach, pniakach i gałęziach drzew liściastych, najczęściej na dębach, wyjątkowo na brzozie brodawkowatej i grabie pospolitym. Owocniki jednoroczne[3], rozwijają się cały rok, z wyjątkiem mroźnych miesięcy zimowych. Często występuje razem z skórnikiem szorstkim (Stereum hirsutum)[6].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Saprotrof, czasami również pasożyt[3]. Grzyb niejadalny.

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Od innych gatunków skórników odróżnia się tym, że jego świeże owocniki zmieniają barwę po uszkodzeniu (tzw. „krwawienie”). W Polsce występują jednak jeszcze dwa inne gatunki takich „krwawiących” skórników: Stereum sanguinolentum i Stereum rugosum. Od nich skórnik dębowy odróżnia się miejscem występowania (na dębach) oraz promieniowym fałdowaniem kapelusików[6]. Mikroskopowo odróżnia się brunatnym zabarwieniem pseudocystyd[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-09-22]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
  3. a b c d Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c S. Domański: Flora Polski. Grzyby (Mycota). Tom XXI. Bezblaszkowce. Skórnikowate. Pucharkowate. PWN, 1991.
  5. Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
  6. a b Na grzyby. Stereum gausapatum. [dostęp 2013-09-22].