Stiepan Nieustrojew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stiepan Nieustrojew
Степан Неустроев
ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1922
Talica, obwód swierdłowski

Data i miejsce śmierci

26 lutego 1998
Sewastopol

Przebieg służby
Lata służby

1941–1962

Siły zbrojne

Armia Czerwona
MWD

Jednostki

166 Dywizja Strzelecka,
150 Dywizja Strzelecka

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

ślusarz

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Weteran pracy”

Stiepan Andriejewicz Nieustrojew (ros. Степан Андреевич Неустроев; ur. 12 sierpnia 1922 we wsi Talica w obwodzie swierdłowskim, zm. 26 lutego 1998 w Sewastopolu) – radziecki wojskowy, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1946).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1930 mieszkał w miejscowości Beriozowskij, gdzie skończył 7 klas szkoły, później pracował jako ślusarz w kopalni, od czerwca 1941 służył w Armii Czerwonej.

W listopadzie 1941 ukończył wojskową szkołę piechoty w Swierdłowsku i został w stopniu lejtnanta skierowany do 423. pułku strzelców w 166. Dywizji Strzeleckiej w składzie Frontu Północno-Zachodniego, 1 sierpnia 1942 został ciężko ranny w walce. Po wyleczeniu został dowódcą kompanii, w walkach w rejonie Starej Russy został ciężko ranny w nogę, od kwietnia 1943 do końca wojny walczył w 756. pułku strzelców w 150 Dywizji Strzeleckiej w składzie 3 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego. Brał udział w zajęciu krajów bałtyckich i Polski, walkach na wschodnim Pomorzu, operacji wiślańsko-odrzańskiej i operacji berlińskiej, w tym szturmie na Reichstag i wywieszeniu na nim Sztandaru Zwycięstwa. Był pięciokrotnie ranny. Wojnę zakończył w stopniu kapitana.

Po wojnie pracował w organach MWD na Uralu, w 1953 został przeniesiony do rezerwy w stopniu podpułkownika, później pracował jako ślusarz. W latach 1957–1962 znów służył w Wojskach Wewnętrznych MWD, m.in. w Nowouralsku, następnie zakończył służbę. Mieszkał w Krasnodarze, później od 1980 do 1995 roku w Sewastopolu, później znowu w Krasnodarze. W 1995 otrzymał stopień pułkownika. Był honorowym obywatelem Nowouralska i Suchumi. Zmarł w Sewastopolu, gdzie został pochowany w Alei Bohaterów. Jego imieniem nazwano ulicę w Krasnodarze i plac w Sewastopolu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]