Strzeganowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strzeganowice
wieś
Ilustracja
Widok wsi z niebieskiego szlaku Wrocław – Sobótka
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

wrocławski

Gmina

Kąty Wrocławskie

Wysokość

150 m n.p.m.

Liczba ludności (2011-12-31)

245

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-080[2]

Tablice rejestracyjne

DWR

SIMC

0875230

Położenie na mapie gminy Kąty Wrocławskie
Mapa konturowa gminy Kąty Wrocławskie, w centrum znajduje się punkt z opisem „Strzeganowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Strzeganowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Strzeganowice”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Strzeganowice”
Ziemia51°01′41″N 16°50′54″E/51,028056 16,848333[1]
Kościół św. Stanisława

Strzeganowice (niem. Paschwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wieś ulicówka, położona na bezleśnej równinie, niedaleko autostrady A4, lecz bez połączenia drogowego z nią (dojazd do wsi od strony drogi krajowej nr 35 lub Kątów Wrocławskich). We wsi znajdują się: sklep, przystanek autobusowy, budka telefoniczna. We wsi funkcjonuje klub piłkarski Tytan Strzeganowice, grający w B-klasie, w 2008 r.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy miejscowość zanotowana w łacińskim dokumencie z 1155 jako Ztreganovici. Później w 1245 – Streganovia, 1312 – Streganowicz, 1352 – Striganowicz oraz Pascowicz, 1360 – Krziszanowicz[3]. W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Striganowiczi villa[4][5] Do roku 1937 pod niem. nazwą Paschwitz, później do 1945 – Fuchshübel.

Niemiecki językoznawca Paul Hefftner w swojej pracy o nazwach miejscowości ziemi wrocławskiej pt. Ursprung und Bedeutung der Ortsnamen im Stadt und Landkreise Breslau nazwę wywodzi od polskiego słowa „strzec” – Der alteste name kommt von dem poln. Verbum strzedz = berwachen […][3]. Nazwa prawdopodobnie wywodzi się z funkcji osiedla, która była punktem strażniczym związanym z książęcym prawem stróży zobowiązującym lokalnych chłopów do utrzymywania małych grodów strażniczych[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1945 roku we wsi zatrzymała się kolumna więźniów w trakcie Marszu śmierci Fünfteichen – Gross Rosen. Niemieccy strażnicy zamordowali tu znaczną liczbę więźniów, część z nich pochowali w rowie żywcem. Dwa masowe groby ekshumowano w 1974 i 1978 i przeniesiono na cmentarz w Kątach Wrocławskich.

Po II wojnie światowej, w czasach PRL, funkcjonowało we wsi PGR.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[7]:

inne zabytki:

  • cmentarz
  • budynki poniemieckie
  • pamiątkowa tablica, zachowała się na placu koło kościoła, poświęcona mieszkańcom wsi poległym podczas I wojny światowej, wymurowana w 1923 r.
  • zabudowania gospodarcze dworu

zabytki nieistniejące:

inne obiekty:

  • dzwonnica, nowo wybudowana obok kościoła.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132304
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1229 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b Paul Hefftner: Ursprung und Bedeutung der Ortsnamen im Stadt und Landkreise Breslau. Breslau: Ferdinand Hirt, 1910, s. 124–125.
  4. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  5. H. Markgraf, J. W. Schulte, „Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis”, Breslau 1889.
  6. Henryk Samsonowicz: Historia Polski i Świata. T. 1.: Historia Polski – Polska do 1586. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 46. ISBN 978-84-9819-808-9.
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 232. [dostęp 2012-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]