Szaserzy

Francuski oficer szaserów z 1812 r. (mal. Théodore Géricault)

Szaserzy (fr. chasseurs à cheval lub chasseurs à pied; od chasseur – strzelec, myśliwy, à cheval – konny, à pied – pieszy) – rodzaj najpierw piechoty, potem również lekkiej jazdy, powstały w armiach europejskich w połowie XVIII wieku.

W wojsku francuskim pierwsze oddziały strzelców pieszych i konnych (tzw. regiment szaserów Fischera) utworzono w trakcie wojny o sukcesję austriacką. W 1756 pułk liczył 5 kompanii piechoty (po 40 ludzi) i 4 kompanie jazdy (po 75 konnych).

W 1788 roku utworzono 12 pułków jazdy uzbrojonej w karabinki, przeznaczonej do działań rozpoznawczych i osłonowych. Nosiły one nazwy prowincji, w których teoretycznie miały być formowane i uzupełniane. Najbardziej znane oddziały to chasseurs de Vincennes (1838) i chasseurs d'Orléans (1842).

Szaserzy Księstwa Warszawskiego

Wojsko Polskie Księstwa Warszawskiego dysponowało czterema pułkami strzelców konnych (szaserów):

• 1 pułk strzelców konnych (szaserów)
• 4 pułk strzelców konnych (szaserów)
• 5 pułk strzelców konnych (szaserów)
• 21 pułk strzelców konnych (szaserów)

Szaserzy Królestwa Polskiego

• Pułk Strzelców Konnych Gwardii (podczas powstania listopadowego: 5 Pułk Strzelców Konnych Królestwa Kongresowego)
• Dywizja Strzelców Konnych Królestwa Kongresowego

Strzelcy konni w II Rzeczypospolitej

Tradycje szaserów w okresie międzywojennym kontynuowało w wojsku polskim dziesięć pułków kawalerii.