Szymon Askenazy
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Szymon Askenazy (ur. 28 grudnia 1866 w Zawichoście, zm. 22 czerwca 1935 w Warszawie) – polski historyk żydowskiego pochodzenia, zajmujący się głównie stosunkami międzynarodowymi w XVIII i XIX wieku. Profesor Uniwersytetu Lwowskiego i następnie Warszawskiego. W swoich poglądach politycznych zbliżony do obozu legionowo-piłsudczykowskiego. Twórca lwowskiej szkoły historycznej nazywanej też szkołą Askenazego.
Urodził się jako syn Wolfa (zm. w 1909) i Reginy z domu Hertzberger (zm. 1908). Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim oraz historię na uniwersytecie w Getyndze, gdzie uzyskał stopień profesora. Jako Żyd nie mógł uzyskać pracy na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim, więc przeniósł się do Lwowa. Angażował się w działania na rzecz asymilacji Żydów. W latach 1898-1914 wykładał historię nowożytną i historię Polski na Uniwersytecie Lwowskim był profesorem nadzwyczajnym, a następnie profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Lwowskiego do listopada 1919, ale od 1914 na urlopie. W tym czasie skupił wokół siebie wielu uczniów. Polemizował ze szkołą krakowską. W tym czasie powstała szkoła Askenazego.
W 1918 i ponownie w 1923 podjął próbę objęcia katedry na Uniwersytecie Warszawskim, ale z powodu silnej opozycji Marcelego Handelsmana do powołania go na katedrę w Warszawie nie doszło, mimo iż apelowało o to wielu uczonych, polityków i studentów. W 1918 protest przeciwko objęciu przez niego katedry historii Polski zgłosiło 45 polskich uczonych, pisarzy i uczonych jak Stanisław Arnold, Włodzimierz Dzwonkowski, Andrzej Strug i inni.
Badał polityczne dzieje Polski XVIII i XIX wieku. W 1909 został członkiem Akademii Umiejętności. W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii. Działał tam na rzecz niepodległości Polski, biorąc udział w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.
W latach 1920-1923 był ministrem pełnomocnym z ramienia Polski przy Lidze Narodów w Genewie. W 1924 ponownie odmówiono mu objęcia katedry na Uniwersytecie Warszawskim, choć wykładał tam gościnnie w latach 1927-1935. Był kawalerem Legii Honorowej.
Zmarł w Warszawie. Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 10, rząd 6, miejsce 5)[1][2].
Twórczość
- Książę Józef Poniatowski 1763-1813, (Lwów, 1905)
- Uniwersytet Warszawski, (Warszawa, 1905)
- Rosja – Polska 1815-1830, (Lwów, 1907)
- Łukasiński, (Lwów, 1908)
- Napoleon a Polska, (Warszawa, 1918-1919)
- Przymierze polsko-pruskie, (Warszawa, 1918)
- Gdańsk a Polska, (Warszawa, 1919)
- ↑ Grób Szymona Askenazego w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
Bibliografia
- Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 18-19. ISBN 83-90-66296-5.
Linki zewnętrzne
- http://www.diapozytyw.pl/pl/site/ludzie/szymon_aszkenazy
- Kopie cyfrowe dzieł w KPBC
- Szymon Askenazy – wykaz publikacji w LitDok Bibliografia Historii Europy Środkowowschodniej, Herder-Institut (Marburg)
- Ambasadorowie II Rzeczypospolitej Polskiej
- Badacze stosunków międzynarodowych
- Członkowie Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce
- Polscy historycy
- Polacy odznaczeni Legią Honorową
- Polscy Żydzi
- Wykładowcy Uniwersytetu Lwowskiego
- Urodzeni w 1866
- Zmarli w 1935
- Pochowani na cmentarzu żydowskim na Woli w Warszawie
- Ambasadorowie Polski przy Lidze Narodów