Szymon Askenazy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 21:50, 22 lis 2010. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Szymon Askenazy
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1866
Zawichost

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1935
Warszawa

podpis
Grób Szymona Askenazego na na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie

Szymon Askenazy (ur. 28 grudnia 1866 w Zawichoście, zm. 22 czerwca 1935 w Warszawie) – polski historyk żydowskiego pochodzenia, zajmujący się głównie stosunkami międzynarodowymi w XVIII i XIX wieku. Profesor Uniwersytetu Lwowskiego i następnie Warszawskiego. W swoich poglądach politycznych zbliżony do obozu legionowo-piłsudczykowskiego. Twórca lwowskiej szkoły historycznej nazywanej też szkołą Askenazego.

Urodził się jako syn Wolfa (zm. w 1909) i Reginy z domu Hertzberger (zm. 1908). Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim oraz historię na uniwersytecie w Getyndze, gdzie uzyskał stopień profesora. Jako Żyd nie mógł uzyskać pracy na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim, więc przeniósł się do Lwowa. Angażował się w działania na rzecz asymilacji Żydów. W latach 1898-1914 wykładał historię nowożytną i historię Polski na Uniwersytecie Lwowskim był profesorem nadzwyczajnym, a następnie profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Lwowskiego do listopada 1919, ale od 1914 na urlopie. W tym czasie skupił wokół siebie wielu uczniów. Polemizował ze szkołą krakowską. W tym czasie powstała szkoła Askenazego.

W 1918 i ponownie w 1923 podjął próbę objęcia katedry na Uniwersytecie Warszawskim, ale z powodu silnej opozycji Marcelego Handelsmana do powołania go na katedrę w Warszawie nie doszło, mimo iż apelowało o to wielu uczonych, polityków i studentów. W 1918 protest przeciwko objęciu przez niego katedry historii Polski zgłosiło 45 polskich uczonych, pisarzy i uczonych jak Stanisław Arnold, Włodzimierz Dzwonkowski, Andrzej Strug i inni.

Badał polityczne dzieje Polski XVIII i XIX wieku. W 1909 został członkiem Akademii Umiejętności. W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii. Działał tam na rzecz niepodległości Polski, biorąc udział w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.

W latach 1920-1923 był ministrem pełnomocnym z ramienia Polski przy Lidze Narodów w Genewie. W 1924 ponownie odmówiono mu objęcia katedry na Uniwersytecie Warszawskim, choć wykładał tam gościnnie w latach 1927-1935. Był kawalerem Legii Honorowej.

Zmarł w Warszawie. Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 10, rząd 6, miejsce 5)[1][2].

Twórczość

  • Książę Józef Poniatowski 1763-1813, (Lwów, 1905)
  • Uniwersytet Warszawski, (Warszawa, 1905)
  • Rosja – Polska 1815-1830, (Lwów, 1907)
  • Łukasiński, (Lwów, 1908)
  • Napoleon a Polska, (Warszawa, 1918-1919)
  • Przymierze polsko-pruskie, (Warszawa, 1918)
  • Gdańsk a Polska, (Warszawa, 1919)
  1. ↑ Grób Szymona Askenazego w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  2. ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.

Bibliografia

  • Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 18-19. ISBN 83-90-66296-5.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szymon_Askenazy&oldid=24025939”