Tadeusz Wardejn-Zagórski

Tadeusz Adam Wardejn–Zagórski
„Gozdawa” „Gromski”
	major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1892 ; Poraj
Data i miejsce śmierci	1944 ; Częstochowa
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa
Formacja	Polska Organizacja Wojskowa
Jednostki	Doświadczalne Centrum Wyszkolenia; Biuro Informacji i Propagandy
Stanowiska	zastępca szefa biura
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa; powstanie warszawskie
	Odznaczenia

Tadeusz Adam Wardejn-Zagórski ps. „Gromski”, „Gozdawa” (ur. 7 kwietnia 1892 w Poraju, zm. w grudniu 1944 w Częstochowie) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i Armii Krajowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Adam Wardejn-Zagórski urodził się 7 kwietnia 1892 roku w Poraju. Od 1914 roku działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. W okresie od 1 września 1917 roku do 24 stycznia 1918 roku był uczniem klasy „A” Szkoły Podchorążych w Zegrzu (od 3 listopada 1917 roku w Ostrowi Mazowieckiej)^[1].

Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, pozostając oficerem nadetatowym 62 pułku piechoty w Bydgoszczy. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1674. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W latach 1923–1925 był słuchaczem V Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, powrócił do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia. Z dniem 1 lipca 1929 został przydzielony do dyspozycji szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych^[2]^[3]^[4]. Z dniem 31 października 1934 został przeniesiony w stan spoczynku^[5]. Po zakończeniu służby wojskowej zatrudniony został w administracji państwowej. Był starostą zawieciańskim.

W kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w dowództwie Armii „Lublin”, jako oficer Oddziału II Sztabu.

Podczas okupacji niemieckiej był oficerem łącznikowym, a od października 1940 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej. Od 1944 był szefem Wydziału Propagandy Bieżącej w Oddziale VI Biura Informacji i Propagandy. Należał do redakcji „Wiadomości z miasta”, „Wiadomości radiowych”, „Wiadomości powstańczych”, „Głosu Ojczyzny”.

Podczas walk powstania warszawskiego przebywał na Woli, Starym Mieście i Śródmieściu. Aresztowany 15 grudnia 1944, a następnie zastrzelony przez Niemców w Częstochowie w grudniu 1944. Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 192-3-30)^[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz pierwszy w 1922^[7], po raz trzeci 18 września 1944)
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (22 września 1944)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Księga pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów szkół piechoty polskiej, Szkoła Podchorążych Piechoty, Ostrów-Komorowo 1930, 431.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 208.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 405, z dniem 1 października przedłużono przydział o kolejne cztery miesiace.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 306, przedłużono przydział do 30 czerwca 1930.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 347.
↑ Cmentarz Stare Powązki: Monika Wardejn-Zagórska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-02] .
↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych L. 6087/22 G.M.I. (Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 13, s. 389)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Piotr Stawecki, O dominacji wojskowych w państwowym aparacie cywilnym w Polsce w latach 1926-1939, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (35), Warszawa 1965
Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2
Marek Ney-Krwawicz: Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 466. ISBN 83-211-1055-X.
Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 157-158. ISBN 83-211-0758-3.
Grzegorz Mazur: Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939-1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 385. ISBN 83-211-0892-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Notka biograficzna na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego (ang.)
Tadeusz Wardejn-Zagórski – publikacje w bibliotece Polona

[1] Księga pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów szkół piechoty polskiej, Szkoła Podchorążych Piechoty, Ostrów-Komorowo 1930, 431.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_6_lipca_1929_roku,_s._208-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 208.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_20_z_23_grudnia_1929_roku,_s._405,_z_dniem_1_października_przedłużono_przydział_o_kolejne_cztery_miesiace-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 405, z dniem 1 października przedłużono przydział o kolejne cztery miesiace.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_20_września_1930_roku,_s._306,_przedłużono_przydział_do_30_czerwca_1930-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 306, przedłużono przydział do 30 czerwca 1930.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_7_z_23_października_1931_roku,_s._347-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 347.

[6] Cmentarz Stare Powązki: Monika Wardejn-Zagórska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-02] .

[7] Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych L. 6087/22 G.M.I. (Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 13, s. 389)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]