Tchórzewek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tchórzewek
kolonia wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

radzyński

Gmina

Borki

Sołectwo

Wrzosów

Część miejscowości

Wrzosów

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

21-345[2]

Tablice rejestracyjne

LRA

SIMC

0379117[3]

Położenie na mapie gminy Borki
Mapa konturowa gminy Borki, po prawej znajduje się punkt z opisem „Tchórzewek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Tchórzewek”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Tchórzewek”
Położenie na mapie powiatu radzyńskiego
Mapa konturowa powiatu radzyńskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Tchórzewek”
Ziemia51°43′04″N 22°33′12″E/51,717778 22,553333[1]

Tchórzewekkolonia wsi Wrzosów w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie radzyńskim, w gminie Borki[4][3].

W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Około połowy XV wieku obok wsi Tchórzew została osadzona Wola, która pojawiła się w zapisach w 1462 r. jako „Wolia Tchorzowska”. W 1529 r. zapisana w parafii kockiej jako „Tchorzowyecz” (Księga beneficjów 424). W 1531 r. w rejestrze poborowym widnieje Wola domini Zelenski zaś w 1552 r. Wola Tchorzowska Ade Zelenski zdaniem autorów Osad zaginionych[5] obydwa te zapisy odnoszą się do tej samej wsi.

W końcu XVI wieku i w pierwszej połowie XVII wieku Tchórzówek spisywany był łącznie z Tchórzewem Starym. Ponownie jako odrębna osada występuje w rejestrze z 1673 r. (Rejestr Pogłównego 36) i dalej ciągle w spisach XVIII i XIX w. pisany jako Tchorzewek[6].

W 1921 roku była to wieś o 54 budynkach i 264 mieszkańcach[7]. Jako samodzielna osada notowana była jeszcze w 1967 roku[8].

Tchórzewek do końca lat 70. XX wieku stanowił część wsi Stara Wieś, w gminie Borki, po czym miejscowość notowana jest jako kolonia.

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1892 Tchórzewek w wieku XIX stanowił wieś, i folwark, a także i dobra nad rzeką Tyśmienicą w powiecie radzyńskim, gminie Sitno, parafii Kock. Odległy 10 wiorst od Radzynia posiadał wówczas 43 domów i 437 mieszkańców. W spisie z roku 1827 zliczono tu 25 domów i 157 mieszkańców.
Dobra Tchórzewek alias Stara Wieś składały się w roku 1886 z fol. Stara Wieś alias Tchórzewek i Marynin, rozległe mórg 1267. [...] Wieś Tchórzewek posiadała osad 30, mórg 492 natomiast wieś Stara Wieś osad 40, mórg 430[9]. (opis podaje Bronisław Chlebowski SgKP)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 158471
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1556 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b GUS. Rejestr TERYT
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. Osady: Osady zaginione i o zmienionych nazwach historycznego województwa lubelskiego, oprac. S. Wojciechowski, A. Sochacka, R. Szczygieł (Dzieje Lubelszczyzny, 4), W. 1986. Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986. Warszawa 1986: Dzieje Lubelszczyzny, 4. ISBN 83-01-05651-7.
  6. Tchórzewek, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2017-05-13].
  8. Praca zbiorowa: Spis Miejscowości Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Wyd. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa: 1967, s. 1389.
  9. Tchórzewek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 269.