Przejdź do zawartości

Teresa Pągowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teresa Pągowska-Tomaszewska
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1926
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 lutego 2007
Warszawa

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Poznaniu

Dziedzina sztuki

malarstwo

Nagrobek Teresy Pągowskiej-Tomaszewskiej na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Teresa Pągowska-Tomaszewska (ur. 12 czerwca 1926 w Warszawie, zm. 7 lutego 2007 tamże) – polska malarka, nauczyciel akademicki, profesor sztuk plastycznych (1988), od 1982 profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[1]; przedstawicielka szkoły sopockiej i nowej figuracji, związana z grupami Réalités Nouvelles oraz Nouvelle Ecole de Paris.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Wiktora Pągowskiego h. Pobóg (1885–1964) i Heleny ze Żmigrodzkich h. Ogończyk (1901–1930)[2]. W 1927 roku razem z rodziną zamieszkała na Wołyniu. W 1930 roku, gdy zmarła jej matka, przeprowadzili się w Poznańskie. Uczyła się u Sióstr Sacré Coeur. W Poznaniu uczyła się rysunku u Wandy Taranczewskiej – żony Wacława Taranczewskiego.

W trakcie II wojny światowej wstąpiła do Szarych Szeregów, a potem była robotnicą.

W 1951 roku została absolwentką poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie: Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu), gdzie studiowała malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów, w latach 1949–1950 pełniła funkcję asystentki w pracowni malarstwa ściennego prof. Jana Piaseckiego. Od 1950 mieszkała w Sopocie. W latach 1950–1964 była pedagogiem PWSSP w Gdańsku (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku), gdzie współpracowała jako docent z Piotrem Potworowskim. W latach 1971–1973 pracowała w łódzkiej PWSSP (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi), gdzie prowadziła pracownię malarstwa. Od 1963 roku mieszkała w Warszawie. W 1973 roku rozpoczęła pracę na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prowadziła tam pracownię malarstwa i rysunku w latach 1973–1992, a w 1988 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego[3].

Brała udział w licznych aukcjach charytatywnych w Polsce i za granicą, ostatnią pracę przekazała w ramach międzynarodowej akcji „Polscy Artyści Plastycy Dzieciom” dla Fundacji SERCE – Europejskie Centrum Przyjaźni Dziecięcej w Świdnicy.

Od 1958 była żoną Stanisława Teisseyre'a, a następnie związana z Henrykiem Tomaszewskim, z którym miała jedynego syna - Filipa Pągowskiego, grafika i projektanta.

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 296-6-6)[4].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Dni
  • Przemoc
  • Wnętrza zamknięte
  • Figury magiczne

Wybrane wystawy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1956 – BWA Sopot
  • 1960 – XIII Festiwal Sztuk Plastycznych, ZPAP, BWA, Sopot
  • 1961 – Galerie Lambert, Paryż
  • 1962 – Quadrante. Studio d’Arte Contemporanea di Matilde Giorgini, Florencja
  • 1962 – Galerie il Canale, Wenecja
  • 1964 – Peinture Contemporaire Polonaise, Galerie Numaga, Auvernier
  • 1966 – Malarstwo, CBWA Zachęta, Warszawa
  • 1966 – Teresa Pagowska, Galerie Numaga, Auvernier
  • 1968 – Teresa Pągowska. Malarstwo, CBWA Zachęta
  • 1968 – Teresa Pągowska, Galeria Współczesna, Warszawa
  • 1969 – Teresa Pągowska, Galerie Numaga, Auvernier
  • 1971 – Teresa Pągowska. XXIV Festiwal Sztuk Plastycznych, BWA, Sopot
  • 1972 – Teresa Pągowska, Galeria Współczesna, Warszawa
  • 1974 – Teresa Pągowska. Bilder, Neue Berliner Kunstverein, Rathaus Reinickendorf, Berlin
  • 1974 – Teresa Pągowska, Galerie Numaga 2, Auvernier
  • 1975 – Teresa Pągowska, Galeria Zapiecek, Warszawa
  • 1976 – Teresa Pągowska, Galeria BWA, Lublin; Galeria BWA, Białystok; Galeria BWA, Olsztyn
  • 1977 – Teresa Pągowska. Wystawa malarstwa, Galeria Studio, Warszawa
  • 1977 – Teresa Pągowska. Malarstwo – cykl monochromatów, Klub Międzynarodowej Prasy i Książki, Warszawa
  • 1978 – Teresa Pągowska, Galeria Dzieł Sztuki Współczesnej, Warszawa
  • 1980 – Teresa Pągowska. Wystawa prac malarskich, Galeria Studio, Warszawa
  • 1981 – Teresa Pągowska. Galeria sztuki A i B. Wahl, Warszawa
  • 1983 – Teresa Pągowska. Oeuvres rècentes. Galerie Numaga 2, Auvernier
  • 1984 – Teresa Pagowska. Huiles, Calart Art Contemporain, Genewa
  • 1985 – Teresa Pągowska. Malarstwo, rysunek. Galeria Studio, Warszawa
  • 1986 – Teresa Pągowska. Malarstwo i rysunek. Galeria Sztuki BWA, Gdańsk
  • 1988 – Teresa Pągowska. Galeria Studio
  • 1990 – Teresa Pągowska. Paintings. Persons & Lindell Gallery, Helsinki
  • 1992 – Teresa Pągowska. Malarstwo, Galeria Kordegarda, Warszawa
  • 1993 – Teresa Pągowska, Galeria Grafiki i Plakatu, Warszawa
  • 1993 – Teresa Pągowska. Pastele. Galeria PN, Warszawa
  • 1993 – Teresa Pągowska, Galeria 86, Łódź
  • 1993 – Teresa Pągowska, Galeria Gest, Łódź
  • 1993 – Teresa Pągowska, Starmach Gallery, Kraków
  • 1994 – Teresa Pągowska – malarstwo, Galeria Zapiecek, Warszawa
  • 1994 – Teresa Pągowska, Galeria Zamkowa, Lublin
  • 1996 – Teresa Pągowska, Galeria Zamek w Reszlu, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie
  • 1996 – Teresa Pągowska. Malarstwo, Galeria Miejska Arsenał, Poznań
  • 1997 – Teresa Pągowska, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa
  • 1997 – Teresa Pagowska, Galeria PN, Warszawa
  • 1998 – Teresa Pągowska. Malarstwo, Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku, Podkowa Leśna
  • 1999 – Teresa Pągowska, Galeria Sztuki Sceny Plastycznej KUL, Lublin
  • 1999 – Teresa Pągowska. Obrazy małe i jeszcze mniejsze, Galeria Grafiki i Plakatu, Warszawa
  • 2001 – Teresa Pągowska, Galeria DAP, ZPAP, Warszawa
  • 2002 – Teresa Pągowska. Malarstwo, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot
  • 2003 – Teresa Pągowska. Malarstwo. Obrazy z lat 1960-1970, Galeria Fibak Büchner, Warszawa
  • 2003 – Teresa Pągowska. Malarstwo, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań
  • 2004 – Teresa Pągowska, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków
  • 2007 – Teresa Pągowska, Galeria Grafiki i Plakatu, Warszawa
  • 2008 – Teresa Pągowska. Malerei, Galerie des Polnischen Instituts, Düsseldorf
  • 2008 – Teresa Pagowska. Figury magiczne, obrazy z lat 972-2006, Galeria Piotra Nowickiego, Warszawa
  • 2022 - Teresa Pągowska | Spectra Art Space MASTERS[5]

Źródło:[6].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1993, s. 545. ISBN 83-223-2644-0.
  2. Teresa Helena Pągowska z Roxyc h. Pobóg M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-08-02].
  3. Teresa Pągowska | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2022-06-05] (pol.).
  4. Cmentarz Stare Powązki: WIKTOR POBÓG PĄGOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-08-24].
  5. Teresa Pągowska | Spectra Art Space MASTERS - Spectra Art Space - Wystawy - Fundacja Rodziny Staraków [online], starakfoundation.org [dostęp 2022-06-05] (pol.).
  6. a b Teresa Pągowska [online], Zbrojownia Sztuki [dostęp 2022-06-05] (pol.).
  7. Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-08-02]. 
  8. Doktoraty Honoris Causa. [dostęp 2011-07-13]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Praca zbiorowa, Polscy Artyści Plastycy-Dzieciom. Retrospektywa Polskiej Sztuki 2007, Fundacja SERCE-ECPD, Świdnica 2007, ISBN 978-83-925723-0-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]