Teriańska Przełęcz Wyżnia

Teriańska Przełęcz Wyżnia

Widok z Doliny Hlińskiej
Państwo	Słowacja
Wysokość	2343 m n.p.m.
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Zadnia Teriańska Turnia, Zadnia Niewcyrska Turnia
Data zdobycia	1 września 1906
Pierwsze wejście	I. Król, E. Panek
Położenie na mapie Tatr Teriańska Przełęcz Wyżnia
Położenie na mapie Karpat Teriańska Przełęcz Wyżnia
49°10′17,9″N 20°01′29,6″E

Teriańska Przełęcz Wyżnia (niem. Obere Terianskoscharte, słow. Vyšné terianske sedlo, węg. Felső Terianszkocsorba) – przełęcz w Grani Hrubego w słowackiej części Tatr Wysokich. Przełęcz ta oddziela Zadnią Teriańską Turnię (2381 m) od Zadniej Niewcyrskiej Turni (2362 m). Znajduje się w miejscu, w którym Grań Hrubego, obniżywszy się dość stromo od kopuły szczytowej Hrubego Wierchu, zaczyna biec niemalże poziomo. Od tego momentu przekształca się ona w licznie postrzępiony turniami grzebień. Do Wielkiego Ogrodu spod przełęczy opada urwisko o 300-metrowej wysokości. W dolnej części, mniej więcej w połowie wysokości wcina się w nie żleb.

Nazwę Teriańskiej Przełęczy Wyżniej utworzył Witold Henryk Paryski w 8. tomie przewodnika wspinaczkowego. Pochodzi od Teriańskich Stawów znajdujących się w Niewcyrce.

Taternictwo

Na jej siodło nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników stanowi jeden z najważniejszych punktów dostępowych do Grani Hrubego i najdogodniej dostępna jest od strony doliny Niewcyrki (z Teriańskiej Równi). Obecnie dolina ta jest obszarem ochrony ścisłej z zakazem wstępu.

Pierwszego wejścia turystycznego na Teriańską Przełęcz Wyżnią dokonano 1 września 1906 r., a autorami jego byli Ignacy Król i Eugeniusz Panek.

Drogi wspinaczkowe

1. Od południa, z Teriańskiej Równi; 0+ w skali tatrzańskiej, 30 min
2. Z Wielkiego Ogrodu, na lewo od linii spadku przełęczy; IV, 3 godz.

• 
  Widok z Zaworów
• 
  Widok z południowego wschodu