Zadnia Teriańska Turnia
 Zadnia Teriańska Turnia (pierwsza od lewej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2381[1] m n.p.m. |
| Wybitność |
9 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′16,8″N 20°01′32,2″E/49,171333 20,025611
| |
Zadnia Teriańska Turnia (niem. Hinterer Felsgartenturm, słow. Zadná Terianska veža, węg. Hátsó-Terianszko-torony[2]) – jedna z wielu turni w Grani Hrubego w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest położona między Zadnią Teriańską Szczerbiną na południowym wschodzie, oddzielającą ją od wierzchołka Hrubego Wierchu, a Teriańską Przełęczą Wyżnią na północnym zachodzie, oddzielającą ją od Zadniej Niewcyrskiej Turni[3]. Jest pierwszą turnią w grani od strony Hrubego Wierchu. Kolejne Teriańskie Turnie – Wielka Teriańska Turnia i Skrajna Teriańska Turnia – położone są w grani o wiele dalej na północny zachód. Ich nazwy pochodzą od Teriańskich Stawów znajdujących się w sąsiedniej dolinie Niewcyrce[4].
Zadnia Teriańska Turnia (2381 m) jest najwyższą z wszystkich siedemnastu nazwanych turni w Grani Hrubego. Od południowej strony (z doliny Niewcyrki) łatwo można na nią wejść przez Teriańską Przełęcz Wyżnią. Z grani między tą przełęczą a wierzchołkiem Zadniej Teriańskiej Turni opada do doliny Niewcyrki ściana o wysokości około 100 m, w najniższej części bardzo stroma. Są w niej dwa kominy i trzy filarki. Natomiast na północną stronę, do Wielkiego Ogrodu w Dolinie Hlińskiej, ze szczytu Zadniej Teriańskiej Turni opada filar o wysokości ponad 300 m, górą wyraźny, dołem zanikający. Pierwsze przejście tym filarem: Zbigniew Jurkowski i Andrzej Kantowicz 13 września 1960 (V stopień skali trudności UIAA)[5].
Dla taterników turnia dostępna jest tylko z grani lub od strony północnej (obecnie Niewcyrka jest obszarem ochrony ścisłej z zakazem wstępu)[5].
-
Widok z Zaworów -
Widok z południowego wschodu -
Widok z Doliny Hlińskiej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5
- ↑ a b Władysław Cywiński, Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.