Thomas Munkelt
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Thomas Munkelt w 1983 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 3 sierpnia 1952 Zedtlitz |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dyscypliny | lekkoatletyka | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Thomas Munkelt (ur. 3 sierpnia 1952 w Zedtlitz) – niemiecki lekkoatleta startujący w barwach Niemieckiej Republiki Demokratycznej, płotkarz i sprinter, mistrz olimpijski.
Pierwszy sukces międzynarodowy odniósł zdobywając brązowy medal w biegu na 60 metrów przez płotki podczas halowych mistrzostw Europy w 1973 w Rotterdamie. Zajął 4. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie. W 1975 po raz pierwszy został mistrzem NRD na tym dystansie. Zajął w tym roku 2. miejsce w finale Pucharu Europy w Nicei. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zajął 5. miejsce na 110 metrów przez płotki.
W 1977 zwyciężył na 60 metrów przez płotki w halowych mistrzostwach Europy w San Sebastián, a na 110 metrów przez płotki w finale Pucharu Europy w Helsinkach i w Pucharze Świata w Düsseldorfie. Został złotym medalistą halowych mistrzostw Europy w 1978 w Mediolanie na 60 metrów przez płotki, a następnie mistrzostw Europy w 1978 w Pradze na 110 metrów przez płotki. W 1979 obronił tytuł mistrzowski na 60 m przez płotki podczas halowych mistrzostw Europy w Wiedniu, ponownie zwyciężył na 110 metrów przez płotki w finale Pucharu Europy w Turynie, a w Pucharze Świata w Montrealu był drugi na tym dystansie.
W 1980 zdobył złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Moskwie na 110 metrów przez płotki. Na tych igrzyskach wystąpił również w sztafecie 4 × 100 metrów, która zajęła 5. miejsce w finale. Obronił tytuł mistrza Europy na 110 m przez płotki na mistrzostwach w 1982 w Atenach. Na tych mistrzostwach zdobył również srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m. Po raz kolejny została złotym medalistą na 60 m przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w Budapeszcie. Na pierwszych mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach był piąty na 110 m przez płotki. Zwyciężył w tej konkurencji w finale Pucharu Europy w 1983 w Londynie. Zakończył karierę po tym, jak NRD zdecydowała się zbojkotować igrzyska olimpijskie w 1984 w Los Angeles.
Był mistrzem NRD na 110 m przez płotki w latach 1975-1980 i 1982-1984. Jego rekord życiowy na tym dystansie wynosi 13,37 s (Helsinki 1977).
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
|||||
|
|||||
