Przejdź do zawartości

Torpedo Moskwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Torpedo-Łużniki Moskwa)
Torpedo Moskwa
«Торпедо» Москва
Pełna nazwa

Закрытое акционерное общество Футбольный клуб «Торпедо» Москва

Przydomek

Чёрно-Велые (Czarno-Biali)
Автозаводцы (Wytwórcy samochodów)

Barwy

       
czarno-białe

Data założenia

1924

Liga

Pierwyj diwizion

Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Moskwa

Siedziba

Moskwa

Adres

ul. Wostocznaja 4A, 115280 Moskwa

Stadion

Stadion Akademii Spartaka
Stadion im. E. Strielcowa

Sponsor techniczny

Puma

Właściciel

Koncern ROSSIUM (75,51%)
Elgiera (24,49%)

Prezes

Ilja Gierkus

Trener

Oleg Kononow

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Futbolnyj Kłub „Torpedo” Moskwa (ros. Футбольный Клуб «Торпедо» Москва), właśc. Zakrytoje akcyoniernoje obszczestwo Futbolnyj kłub „Torpedo” Moskwa (ros. Закрытое акционерное общество Футбольный клуб «Торпедо» Москва) – rosyjski klub piłkarski z Moskwy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Założony w 1924 roku jako Proletarskaja Kuznica (ros. Пролетарская Кузница). Do 1930 roku drużyna pod tą nazwą występowała w Mistrzostwach Moskwy, potem kontynuowała grę w tych rozgrywkach jako A.M.O. (ros. Автомобильное Московское Общество, czyli Moskiewskie Towarzystwo Samochodowe). Klub należał do fabryki samochodów ZiŁ (wcześniej ZiS, czyli Zawod Imienia Stalina - ros. Завод имени Сталина).

Podczas industrializacji zespół stopniowo rósł w jedną z największych sił sportowych w Rosji. Promocję do Wyższej Ligi klub wywalczył w 1938 i od tej pory pierwszy raz występował już oficjalnie jako Torpedo. Klub potrafił przerwać hegemonię innych moskiewskich drużyn - CSKA, Spartaka i Dinamo. W 1945 i 1953 roku finiszował jako trzeci zespół Związku Radzieckiego. 4 lata później Torpedo zostało wicemistrzem kraju. Pierwszym ogromnym sukcesem było wywalczenie mistrzostwa ZSRR w 1960 roku. W tym okresie Eduard Strielcow został skazany na dwa lata gułagu za odmówienie przejścia z Torpedo do wojskowego klubu CSKA, bądź Dinamo, za którym stało KGB. Strielcow po odbyciu kary wrócił do Torpedo w 1965 i pomógł zespołowi w wywalczeniu drugiego mistrzostwa kraju. Utalentowany gracz uzyskał status jednej z legend, lecz nie pomógł rok później w obronie tytułu, który trafił w ręce Dynama Kijów, gdzie błyszczał 22-letni skrzydłowy Walery Łobanowski.

Jesienią 1976 Torpedo zdobyło swój trzeci i ostatni tytuł mistrzowski, wyprzedzając o dwa punkty Dynamo Kijów. Tym samym "czarno-biali" zapisali się w historii radzieckiej piłki, jako jeden z pięciu zespołów, który wygrał więcej niż dwa mistrzostwa.

Konstantin Zyrianow, piłkarz Torpedo w latach 2000—2007

W 1993 roku klub sięgnął po Puchar Rosji, choć bronił się przed spadkiem. Kłopoty nadeszły w 1996 roku, kiedy ZiŁ postanowił sprzedać klub Władimirowi Alojszaninowi, który przeniósł go z dotychczasowej areny FK Moskwa na Łużniki. W 2000 roku Dimitrij Włazmikin z 18 golami został królem strzelców, a Torpedo było pierwszym z zespołów ponad spadkowiczami. Kilka lat później, 25 listopada 2006 zespół żegnał się z ligą po remisie 1:1 z Szynnikiem Jarosławl. Torpedo uplasowało się na 15. miejscu w lidze, wygrywając zaledwie 3 z 30 meczów w sezonie.

Spadek nie oznaczał poprawy sytuacji klubu, który miał problemy finansowe, które wiązały się m.in. z przelotami na mecze do Królewca czy Chabarowska. Ostatecznie forma piłkarska pozostawiała nadzieje w związku z zajęciem szóstego miejsca na finiszu rozgrywek. Początek kolejnego sezonu i porażka 0:1 z Nostą Nowotroick była początkiem walki o zajęcie miejsca gwarantującego pozostanie w Pierwszej Dywizji. Reformy ligi sprawiły, że z zaplecza najwyższej klasy rozgrywkowej w Rosji miało spaść siedem, a nie pięć zespołów, jak pierwotnie ustalano. Torpedo po wygraniu zaledwie trzech meczów z pierwszych osiemnastu było poważnie zagrożone spadkiem, którego ostatecznie nie uniknęło. 6 listopada 2008 roku Torpedowcy ulegli Witiaziowi Podolsk 2:4 i po raz pierwszy zostali zdegradowani do rosyjskiej Drugiej Dywizji. Zespół zgromadził 49 punktów i zajął 18 miejsce po 42 seriach spotkań. Do bezpiecznej strefy i piętnastego miejsca zabrakło mu ośmiu punktów.

W 2009 roku zespół miał nie występować w żadnej profesjonalnej klasie rozgrywkowej. Nowi właściciele Torpedo podjęli jednak decyzję o apelacji i ta miała miejsce 3 kwietnia. Ostatecznie została ona odrzucona z racji zbyt późnej próby rejestracji drużyny i klub został zmuszony do występów w strefie moskiewskiej Ligi Amatorskiej (4. liga).

W sezonie 2012/13 zespół ponownie grał w Pierwszej Dywizji, bezpośrednim zapleczu rosyjskiej Priemjer-Ligi.

W sezonie 2013/14 czarno-biali zajęli 3 miejsce w Pierwszej Dywizji i po wygranym barażu z Kryliami Sowietow awansowali do Premier-Ligi. Tam po w 24. kolejce (0:1 z FK Rostów) drużyna Torpedo osunęła się do strefy spadkowej, z której już się nie wydostała.

Z powodu kłopotów finansowych i rosnącego zadłużenia klub nie został dopuszczony do rozgrywek Pierwszej Dywizji w sezonie 2015/16. Dlatego Torpedo wystąpiło w rozgrywkach Drugiej Dywizji (PFL), gdzie zajęło 12. miejsce w grupie "Centrum".


Rosja Bilans występów klubu Torpedo Moskwa w rozgrywkach piłkarskich Rosji
(Stan na 15 maja 2023 roku)
Poziom Rozgrywki Sezony Mecze Z R P B+ B– Pkt Lata Awanse Spadki Naj.
I Priemjer-Liga 16 521 192 147 182 649 649 723 1992–2006, 2014–2015, 2022-2023 3 {{{wynik}}}
II Pierwyj diwizion 7 2007–2008, 2011–2014, 2019–2022 2 1 {{{wynik}}}
III Wtoroj diwizion 5 2010, 2015–2019 2 1 {{{wynik}}}
IV LFL 1 32 30 0 2 128 19 90 2009 1 {{{wynik}}}

Barwy i symbole

[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjnymi barwami Torpedo są kolory czarny i biały. W czasach radzieckich piłkarze występowali również w niebieskich strojach. Autorstwo klubowego herbu przypisuje się Wiaczesławowi Orłowowi.

1949
1952
1968
1972
1986
2013
2014
2016

Stadion

[edytuj | edytuj kod]
Stadion im. Eduarda Strielcowa

Po objęciu władzy w klubie przez Władimira Alojszanina zespół zmienił obiekt, na którym podejmował rywali w lidze. Z kameralnego Stadion im. Eduarda Strielcowa przeniósł się na największy obiekt sportowy w Rosji, Łużniki. Frekwencja na meczach "czarno-białych" była bardzo mizerna. W dniu degradacji do Pierwszej Dywizji, kiedy klub zremisował 1:1 z Szynnikiem Jarosławl, spotkanie oglądało zaledwie 1500 widzów.

Po powrocie do Priemjer-Ligi w sezonie 2014/15 klub występował głównie na stadionie Saturn w Ramienskoje.

W Drugiej Dywizji gra natomiast na boisku akademii Spartaka Moskwa.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]

W swojej historii Torpedo Moskwa wystąpiło w 77 meczach europejskich pucharów.

FIFA Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (stan na: 2017 r.)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Liga Europy
(Puchar UEFA)
zdobywca -
finalista -
ćwierćfinalista 1 1990/91

Puchar Zdobywców
zdobywca -
finalista -
ćwierćfinalista 2 1967/68, 1986/87

Puchar Intertoto
zdobywca -
finalista -
półfinalista 1 1997

Krajowe

[edytuj | edytuj kod]
Zdobyte trofea w rozgrywkach Związku Radzieckiego (stan na: 1991 r.)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 3 1960, 1965, 1976 (j)
II miejsce 3 1957, 1961, 1964
III miejsce 6 1945, 1953, 1968, 1977, 1988, 1991

Puchar
zdobywca 6 1949, 1952, 1960, 1968, 1972, 1986
finalista 9 1947, 1958, 1961, 1966, 1977, 1982, 1988, 1989, 1991
Rosja Zdobyte trofea w rozgrywkach Rosji (stan na: 2017 r.)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce -
II miejsce -
III miejsce 1 2000

Puchar
zdobywca 1 1993
finalista -

II liga
I miejsce -
II miejsce -
III miejsce 1 2014

Zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Torpeda Moskwa.

Skład

[edytuj | edytuj kod]

Aktualny na dzień 8 lutego 2021.

Nr Poz. Piłkarz
2 OB Rosja Dmitrij Riedkowicz
5 OB Rosja Grigorij Gwardiejew
7 PO Rosja Aleksandr Riazancew
9 PO Rosja Władisław Adajew
10 NA Rosja Igor Lebiedienko
11 PO Rosja Konstantin Kiertanow
15 PO Rosja Aleksandr Oriechow
16 OB Rosja Maksim Szorkin
17 PO Rosja Filipp Dworieckow
18 PO Słowenia Žiga Škoflek
24 PO Rosja Andriej Lach
28 OB Rosja Rusłan Magal
Nr Poz. Piłkarz
29 BR Rosja Anton Porutczikow
31 OB Rosja Daniła Kozłow
39 BR Rosja Aleksandr Dowbnia
44 OB Rosja Artiom Samsonow
49 OB Rosja Jegor Proszkin
51 BR Rosja Witalij Botnar
52 PO Rosja Rawil Nietfułlin
71 NA Ukraina Denys Bałaniuk
72 PO Rosja Astiemir Gordiuszenko
77 OB Rosja Tiemirkan Sundukow
90 NA Rosja Amur Kałmykow
99 OB Rosja Andriej Jewdokimow

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Michał Flis: Storpedowani, (pol.) CzasFutbolu.pl, 2015-06-30 [dostęp 2021-02-08].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]