8°07′00″S 79°01′59″W/-8,116667 -79,033056Trujillo (Peru)
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Region | |||||
| Burmistrz |
Daniel Marcelo Jacinto | ||||
| Powierzchnia |
1769 km² | ||||
| Wysokość |
31 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2017) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
(+51) 44 | ||||
| Kod pocztowy |
13001 | ||||
Położenie na mapie Peru  | |||||
| 8°07′00″S 79°01′59″W/-8,116667 -79,033056
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.svg)
.svg)
Trujillo – miasto w północno-zachodnim Peru, na nizinie, w odległości około 4km od wybrzeża Pacyfiku, pomiędzy rzekami Río Chicama i Río Moche bliżej tego drugiego, ośrodek administracyjny regionu La Libertad. Trzecie największe miasto peruwiańskie, 890,973 mieszkańców w roku 2022 [1]. Liczba ludności ostatnio przyrasta głównie ze względu na migrację z Wenezueli i po części też z Kolumbii [2].
W Trujillo urodził się Guillermo Abanto Guzmán, peruwiański duchowny katolicki, biskup polowy Peru.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Setki lat przed zjawieniem się w Ameryce południowej Europejczyków na obszarze obecnego miasta rozwijała się kultura zamożnego ludu Moche - budowniczych miast i kanałów irygacyjnych. Po upływie setek lat powstało w okolicy bogate i ludne tubylcze miasto Chan Chan jednak po inkaskim podboju uległo ono zanikowi i zapomnieniu.
Trujillo jako takie jest jednym z pierwszych miast w Amerykach założonych przez hiszpańskich Konkwistadorów, było to około 1534r. przy znacznej roli odegranej przez Diego de Almagro. W roku 1537 cesarz i król Hiszpanii w jednej osobie - Karol V Habsburg nadał miastu Trujillo herb miejski. W roku 1577 dekretem papieża utworzono Diecezję Trujillo, a w 1616 rozpoczęto wznosić katedrę. Rozwój miasta spowolnił po ataku trzęsienia ziemi w 1619. Zagrożeniem dla miasta okazała się nie tylko sejsmika ale też groźne łupieżcze napady piratów i korsarzy a nawet obcych wojsk jak np. w 1624 roku w splądrowanym przez Holendrów porcie Guayaquil, w takich okolicznościach za rządów burmistrzów Bartolome Martineza oraz Fernando Ramireza Jarabeitia Orellany, w roku 1687 postanowiono wznieść obronne fortyfikacje. Zadania tego podjął się włoski budowniczy Giuseppe Formento a swoje projekta oparł na florenckich wzorcach. Skończony w 1690r. mur składał się z 15 bastionów i 5 bram.
U schyłku wieku XVIII miasto zaludniało dość znacząca liczba około 10 tysięcy mieszkańców i to pomimo stulecia pełnego susz.
W roku 1820 miasto ogłosiło swoją niepodległość od Królestwa Hiszpanii i w tamtym okresie pierwszej połowy XIX stulecia prężnie się rozwijało w związku z przerobem trzciny cukrowej. Rząd młodej Republiki Peru zastosował w ekonomii politykę "otwartych drzwi" dla inwestorów co zaskutkowało dla Trujillo napływem licznych Niemców i Brytyjczyków. Miasto weszło w fazę rozwoju, osiągając 15 tys. zaludniania i wychodząc poza mur obronny. W okresie wojny z Chile Trujillo było okupowane a nawet splądrowane przez Chilijczyków.
W wieku XX miasto stało się miejscem społecznego napięcia w roku 1932 - tzw. Rewolucja Trujillo, a także wzmożonego rozwoju terytorialnego i ludnościowego - powstał wspólny obszar miejski - Trujillo Metropolitano
Współczesność[edytuj | edytuj kod]
Jedną z głównych osi gospodarki Trujillo jest projekt rolno-przemysłowy Chavimochic, uważany za jeden z największych tego typu w tym sektorze na świecie. Projekt ten powstaje w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego i znajduje się obecnie w trzecim etapie rozbudowy. Chavimochic stanowi ważne źródło miejsc pracy dla miasta i znaczną część jego eksportu. Głównymi produktami eksportowymi są szparagi i karczochy, które trafiają na rynki Europy (głównie Hiszpania) i Ameryki Północnej. To dzięki temu ważnemu źródłu eksportowemu Peru jest głównym eksporterem szparagów na świecie. W latach 2003-2008 było to drugie miasto o najwyższym wzroście gospodarczym w Ameryce Łacińskiej[3] Miasto stało się siedzibą dla dziewięciu szkół wyższych w tym dla Akademii Sztuk Pięknych oraz Państwowego Uniwersytetu.
dekret nadający Trujillo herb miejski
Konkwistadorzy ufundowali obecne miasto Trujillo
osiemnastowieczny plan miejski z zaznaczonym Murem Trujillo
miejski plac centralny (plaza de armas)
dom ogłoszenia niepodległości w 1820r.
wytwór ceramiki ludu Moche
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Trujillo, Hiszpania- Barcelona, Hiszpania
Dallas, Stany Zjednoczone- Salt Lake City, Stany Zjednoczone
Metepec, Meksyk- Monterrey, Meksyk
Managua, Nikaragua
Asunción, Paragwaj
Trujillo, Wenezuela
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kai Ferreira Schmidt: Peru i Boliwia. U podnóża Andów. Wydawnictwo Bezdroża, s. 485. ISBN 978-83-7661-079-5.
- http://www.world-gazetteer.com/wg.php?x=&men=gpro&lng=en&des=wg&geo=-168&srt=pnan&col=abcdefghinoq&msz=1500&pt=c&va=&geo=294814097
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ https://worldpopulationreview.com/world-cities%7Cdata dostępu 2022-11-14
- ↑ https://diariocorreo.pe/edicion/la-libertad/el-impacto-economico-de-los-venezolanos-en-trujillo-799416/%7Ctytuł = El impacto económico de los venezolanos en Trujillo|data = 2018-01-25 |data dostępu = 2020-25-06
- ↑ América Economía (2009). «Ser verde en 2009 es como estar online en 1999». América Economía (7728). p. 22 - p.25. Archivado desde el original el 20 de mayo de 2009. Consultado el 31 de diciembre de 2012.