Tunel Ezechiasza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Sadzawka Siloe zasilana kanałem Ezechiasza

Tunel Ezechiasza (Nikbat Jizkiahu hebr.: נקבת חזקיהו) znany jako nowszy Tunel Siloe (Nikbat HaShiloaḥ, hebr.: תעלת חזקיהו). Według Biblii król Ezechiasz przygotował Jerozolimę na zbliżające się oblężenie przez Asyryjczyków, „blokując źródło wód górnego Gichon i prowadząc je prosto na zachód do Miasta Dawida” (2 Kronik 32:30). Odwracając wody Gichon, planował odciąć siły wroga pod dowództwem Sennacheryba od dostępu do wody.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Szkic tunelu wykonany w 1884 r. przez Charlesa Warrena i Claudea Reigniera Condera, pokazujący tunel oraz Sadzawkę Siloe i źródło Najświętszej Marii Panny

Tunel Ezechiasza to tunel wodny, który został wykuty w skale w Mieście Dawida w czasach starożytnych, obecnie znajduje się w arabskiej dzielnicy Silwan we wschodniej Jerozolimie. Jego popularna nazwa wynika z najczęstszej hipotezy, że pochodzi z panowania Ezechiasza z Judy (koniec 8 i początek 7 wieku p.n.e.) i odpowiada „kanałowi” wspomnianemu w 2 Księdze Królewskiej 20:20.

Datowanie[edytuj | edytuj kod]

Król Ezechiasz

Poparcie dla datowania tunelu na okres Ezechiasza opiera się na tekście biblijnym, który opisuje budowę tunelu[1] oraz na datowaniu radiowęglowym materii organicznej zawartej w oryginalnym tynkowaniu[2]. Jednak datowanie to zostało zakwestionowane w 2011 roku przez nowe wykopaliska, które sugerowały wcześniejsze pochodzenie – z końca 9 lub początku 8 wieku p.n.e.[3][4]

Funkcja[edytuj | edytuj kod]

Uprowadzenie do niewoli babilońskiej ludzi pozostałych w mieście

Tunel prowadzi od źródła Gichon do Sadzawki Siloe[5][6][7]. Jeśli rzeczywiście został zbudowany pod rządami Ezechiasza, pochodzi z czasów, gdy Jerozolima przygotowywała się do zbliżającego się oblężenia przez Asyryjczyków, dowodzonych przez Sennacheryba. Ponieważ źródło Gichon było już chronione przez masywną wieżę i zostało włączone do systemu murów obronnych miasta, Jerozolima wydaje się być zaopatrzona w wystarczającą ilość wody w przypadku oblężenia nawet bez tego tunelu. Według Aharona Horovitza, dyrektora Instytutu Megalim, tunel można interpretować jako dodatkowy akwedukt przeznaczony do utrzymywania całego odpływu źródła wewnątrz otoczonego murem obszaru, który obejmował dolną część zbiornika Siloe. Celem tego było w szczególności odcięcie dostępu do wody przed oblegającymi. Zarówno samo źródło, jak i zbiornik na końcu tunelu byłyby wykorzystywane przez mieszkańców jako źródła wody. Oddziały rozmieszczone poza murami nie mogłyby z niej skorzystać, ponieważ nawet woda przelewowa uwolniona z Sadzawki Syloe całkowicie zniknęłaby w systemie krasowym położonym tuż za południowym krańcem murów miejskich. W przeciwieństwie do tego, poprzedni system wodny uwalniał całą wodę nieużywaną przez ludność miasta do doliny Cedron na wschodzie, gdzie oddziały oblegające mogły z niej skorzystać.

Wymiary[edytuj | edytuj kod]

Umiejscowienie tunelu względem obiektów na powierzchni

Zakrzywiony tunel ma 533 metry długości i wykorzystuje niewielką 32 centymetrową różnicę poziomów[8], co odpowiada nachyleniu 0,06 procent, inżynierom udało się przetransportować wodę ze źródła do zbiornika.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robb Andrew Young (2012). Hezekiah in History and Tradition. Koninlijke Brill. s. 35, 48–50. ISBN 978-9004216082.
  2. Amos Frumkin, Aryeh Shimron, Tunnel engineering in the Iron Age: Geoarchaeology of the Siloam Tunnel, Jerusalem, „Journal of Archaeological Science”, 2, 33, 2006, s. 227–237, DOI10.1016/j.jas.2005.07.018.
  3. Ronny Reich and Eli Shukron (2011). „The date of the Siloam Tunnel reconsidered”. | Tel Aviv. 38 (2): 147–157. doi:10.1179/033443511x13099584885268. S2CID 191493893.
  4. Alon De Groot and Fadida Atalya (2011). „The Pottery Assemblage from the Rock-Cut Pool near the Gihon Spring”. | Tel Aviv. 38 (2): 158–166. doi:10.1179/033443511x13099584885501. S2CID 128741871.
  5. Zdjęcie wylotu.
  6. Wnętrze tunelu.
  7. Zdjęcie jaskini źródła.
  8. Sylvain Campeau, « L’inscription du tunnel de Siloé », sur Interbible.org, 14.06.2013.