Ulica Obozowa w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Obozowa
Grunwald
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Długość

359 m[1]

Przebieg
ul. Grunwaldzka 0 m
ul. Promienista 359 m
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Obozowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „ulica Obozowa”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Obozowa”
Ziemia52°24′02,3″N 16°53′07,4″E/52,400640 16,885402
Kościół Łaski Bożej

Ulica Obozowa – krótka ulica położona na obszarze jednostki pomocniczej Osiedle Grunwald Południe w rejonie Grunwaldu w Poznaniu, odchodząca na południe od ul. Grunwaldzkiej i załamująca się pod kątem prostym na zachód, do ul. Promienistej.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Była projektowana już w 1911 r., jednak wytyczono ją w roku 1937. Nazwa pochodzi od poniemieckich Nowych Koszar Taborów, zbudowanych w 1914 r., potem służących Wojsku Polskiemu jako m.in. Koszary Strzelców Konnych.

Po stronie wschodniej, na terenie zajmowanym od 1896 r. przez cmentarz ewangelickiej parafii św. Pawła, zlikwidowany po 1945 r., znajduje się skrawek Parku Manitiusa, ewangelicko-augsburski kościół Łaski Bożej, poświęcony w 2004 r. i budynki parafialne, dalej zabudowania Centrum Szkolenia Policji, z salą sportową przy ul. Promienistej, pozostałą z dawnych koszar. Strona przeciwna zajęta jest przez zabudowę jednorodzinną, w większości z drugiej połowy XX w. Na narożnej parceli (ul. Grunwaldzka 50), zajmowanej dziś przez ośrodek zdrowia, w 1938 r. powstał prowizoryczny kościół parafialny św. Jana Kantego, zamknięty i zniszczony w czasie II wojny światowej, odbudowany już w innym miejscu. Z wyjątkiem krótkiego początkowego odcinka, pokrytego asfaltem, wąska ulica jest brukowana.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarząd Dróg Miejskich: Spis dróg publicznych w administracji ZDM w formacie Excel. [dostęp 2012-05-25]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Przechadzki z lat 1918–1939, Józef Skoracki (ilustr.), Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1985, ISBN 83-210-0413-X, OCLC 69370432.
  • Dorota Leśniewska, Jarosław Mulczyński, Ulica Grunwaldzka. Grudzień 2003 – luty 2004, Muzeum Historii Miasta Poznania, Poznań, Muzeum Narodowe, 2003, ISBN 83-89053-25-X („Ulice i zaułki dawnego Poznania”)