Kaplica ewangelicko-augsburska w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kaplica ewangelicko-augsburska w Poznaniu
kaplica
Ilustracja
Widok od strony ulicy
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Grunwaldzka 48

Wyznanie

luteranizm

Kościół

Ewangelicko-Augsburski w RP

parafia

Poznań

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kaplica ewangelicko-augsburska w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kaplica ewangelicko-augsburska w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kaplica ewangelicko-augsburska w Poznaniu”
Ziemia52°24′05,67″N 16°53′13,08″E/52,401575 16,886967

Kaplica ewangelicko-augsburska w Poznaniu – dawna neogotycka kaplica cmentarna, po II wojnie światowej wiele lat służąca jako świątynia parafii ewangelicko-augsburskiej w Poznaniu. Znajduje się przy ul. Grunwaldzkiej 48, na terenie jednostki pomocniczej Osiedle Grunwald Południe, w dzielnicy Grunwald, na terenie Parku Manitiusa.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze z ołtarzem

Została zbudowana w 1896 r. jako kaplica cmentarna parafii ewangelickiej św. Pawła. Po zamknięciu cmentarza, w 1946 władze miejskie przyznały kaplicę pozbawionej własnego miejsca zgromadzeń parafii ewangelicko-augsburskiej jako tymczasowe miejsce nabożeństw, do czasu odzyskania jednego z poewangelickich obiektów sakralnych. Brak własnego kościoła spowodowany był wcześniejszym zajęciem wszystkich świątyń ewangelickich przez państwo i przekazanie ich w użytkowanie Kościołowi rzymskokatolickiemu. Od 1948 roku przez kilka lat kaplicę współużytkowała parafia polskokatolicka pw. Narodzenia NMP. Brak postępów w tej sprawie, a później zakazy władz PRL budowy nowej świątyni lub rozbudowy dotychczasowej sprawiły, że problem ten został rozwiązany dopiero poprzez budowę w pobliżu nowego kościoła Łaski Bożej przy ul. Obozowej, poświęconego w 2004. Ostatnie nabożeństwo w kaplicy odprawiono w 2003.

Kaplica jest budowlą ceglaną, jednonawową, z płytkim prezbiterium. Od strony ulicy nawę poprzedza przedsionek. Chór kryty jest sklepieniem krzyżowym, w nawie znajduje się oszalowana otwarta więźba dachowa. Wnętrze nawy oświetlają ostrołukowe okna. Nawę i podwyższone prezbiterium łączy profilowana arkada. Pierwotnie pod kaplicą mieściła się kostnica, dostępna szeroką arkadą w tylnej ścianie obecnej zakrystii. Skromne wyposażenie wnętrza zostało zgromadzone po wojnie z nieczynnych kościołów ewangelickich na terenie województwa. W 1953 umieszczono tablicę pamiątkową ku czci ks. Gustawa Manitiusa. W 1965 wnętrze zmodernizowano, wykonano nowy wystrój prezbiterium, a w oknach umieszczono oszklenie firmy Powalisz. W latach 90. XX w. pomieszczenie w piwnicy przejściowo adaptowano na salkę parafialną, zbudowano chór muzyczny i wstawiono nowe ławki. Po poświęceniu świątyni Łaski Bożej, przeniesiono tam również tablicę pamiątkową, natomiast wyposażenie przekazano do nowej kaplicy ewangelickiej w Pile.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bolesława Krzyślak, Dawny kościół św. Pawła na Fredry – obecny kościół Najświętszego Zbawiciela, Poznań, Wydaw. Miejskie, 2003, ISBN 83-87847-85-2 („Biblioteka Kroniki Miasta Poznania. Zabytki Poznania”)
  • Dorota Leśniewska, Jarosław Mulczyński, Ulica Grunwaldzka. Grudzień 2003 – luty 2004, Muzeum Historii Miasta Poznania [katalog wystawy], Poznań, Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2003, ISBN 83-89053-25-X („Ulice i zaułki dawnego Poznania”)
  • Poznań. Przewodnik po zabytkach i historii, red. meryt. i oprac. tekstów Janusz Pazder, Poznań, Wydaw. Miejskie, 2003, ISBN 83-87847-92-5
  • Jerzy Domasłowski, Kościół Ewangelicko-Augsburski w Poznaniu i w Zachodniej Wielkopolsce w latach 1919-2005, Poznań: Parafia Ewangelicko-Augsburska, 2005, ISBN 83-922889-0-4, OCLC 69480325.
  • Poznań. Spis zabytków architektury, oprac. Joanna Bielawska-Pałczyńska, Poznań, Wydaw. Miejskie, 2004, ISBN 83-89525-07-0
  • Hanna Hałas, Ochrona cmentarzy poznańskich, „Kronika Miasta Poznania”, ISSN 0137-3552, 2005, nr 2 (Piękno odzyskane)
  • Natalia Osyra-Kwiecińska, Architektura kościołów katolickich i protestanckich w Poznaniu w XX wieku. Wzajemne relacje, „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”, ISSN 0023-5865, T. 52, 2007
  • Konrad Białecki, Kościół Narodowy w Polsce w latach 1944-1965, Poznań: Wydaw. Poznańskie, 2003, ISBN 83-7177-199-1, OCLC 830518812.

Galeria[edytuj | edytuj kod]