Urządzenie Ochrony Zwierząt UOZ-1
Urządzenie Ochrony Zwierząt UOZ-1[1] – odpłaszacz akustyczny[2], urządzenie dźwiękiem ostrzegające zwierzęta przed przejazdem pociągu, wprowadzane przez Polskie Koleje Państwowe. Przeznaczone jest do instalowania w miejscach przecięcia linii kolejowej ze szlakami migracji dużych ssaków w celu przeciwdziałania kolizji pociągu ze zwierzęciem, a tym samym zmniejszenia strat w populacji tych zwierząt. Urządzenie ma na celu wywołanie u zwierzęcia odruchu ucieczki w wyniku odebrania sygnału ostrzegawczego.
Urządzenie płoszy jelenie, sarny, łosie, dziki, zające oraz małe i duże drapieżniki[3].
Na około minutę przed przejazdem pociągu odstraszacz wydaje opracowaną przez zoopsychologów atrapę bodźców kluczowych – sekwencję naturalnych alarmująco-informacyjnych sygnałów dźwiękowych:
- ostrzegawczy krzyk sójki[4][3] (ptaka reagującego krzykiem na potencjalne zagrożenie i tym samym ostrzegającego inne zwierzęta)[5]
- ujadanie psów w nagance[3] (stanowiących jedno z głównych zagrożeń dla zwierząt polnych i leśnych)[5]
- rżenie konia[3]
wzbogaconych o dodatkowe bodźce, tzw. sekwencje śmierci:
- kniazienie zająca (głos, jaki wydaje, gdy jest przerażony lub ranny)[4][3][5]
- kwik zarzynanej świni[3][5]
Reakcja dzikich zwierząt na te sygnały jest uwarunkowana genetycznie w taki sposób, że nie działa wtedy mechanizm przyzwyczajania się do tego typu bodźców[5].
Sekwencja ta trwa od 30 do 180 sekund[5]. Jej długość jest automatycznie dopasowywana do zmieniającej się prędkości pociągu[5]. Autorzy opracowania zapewniają, że „przy sporządzaniu atrapy żadne zwierzę nie było celowo szczute, dręczone i nie zostało celowo zabite”[6].
Pomysłodawcą urządzenia jest Marek Stolarski z Przedsiębiorstwa Wdrożeniowo-Produkcyjnego „Neel” sp. z o.o. z Warszawy, zajmujący się automatyką kolejową. Sekwencję dźwięków określiła, opierając się na swoich badaniach, biolog prof. Simona Kossak z Instytutu Badawczego Leśnictwa w Białowieży[4][7]. Odstraszacze mają kształt walca o wysokości 110 cm i średnicy 30 cm[4][5] i są koloru szarego[8]; obudowa wykonana jest z odpornych na warunki atmosferyczne wysokoudarowych kompozytów epoksydowo-szklanych[5]. Koszt zainstalowania jednego to ok. 35 tys. zł. Na jednym kilometrze toru instaluje się 15 odstraszaczy akustycznych. Ich zastosowanie jest rozwiązaniem o innym charakterze niż tzw. „zielone mosty” dla zwierząt, gdyż tu zwierzęta mogą przechodzić na całej długości toru z ograniczeniem na czas przejazdu pociągu. „Zielony most” nie daje gwarancji, że zwierzę go odnajdzie, a ogrodzenie kierujące do niego może stać się pułapką ułatwiającą polowanie drapieżnikom. Odstraszacze są także tańsze od mostów (zbudowanie nad torami bezpiecznego przejścia dla zwierząt kosztuje ok. 20 mln złotych; w tej cenie system UOZ-1 pozwala zapewnić ochronę torów na długości 200–400 km)[9]. Cały system został zbudowany w ciągu 6 miesięcy[9].
W 2005 roku 62 odstraszacze stanęły na linii kolejowej nr 2 między Mińskiem Mazowieckim a Siedlcami[4][10] (linia E20[1]), były to pierwsze takie urządzenia[8][1]. Od chwili ich zainstalowania, według relacji kolejarzy i myśliwych, nie zginęło na tej trasie ani jedno zwierzę[4]. Liczba tropów w okolicach odstraszaczy jest znacznie mniejsza niż w innych podobnych miejscach[11].
Na przełomie 2004 i 2005 roku Instytut Badawczy Leśnictwa wykonał wstępne badania skuteczności działania urządzeń (zastosowano metodę tropień zimowych[10]), które wykazały, że ssaki roślinożerne (jelenie, sarny, dziki i zające), drapieżniki (lisy, jenoty, kuny) oraz ptaki (sójki)[10] prawidłowo odczytują sygnały wysyłane przez UOZ-1, a jednocześnie nie opuszczają terenów przylegających do odcinka linii, na której zainstalowano tego typu urządzenia[4][12].
Od czasu instalacji wiosną 2004 roku[doprecyzuj!] na chronionym obszarze linii kolejowej zginęły tylko dwa duże ssaki (łania i sarna gonione przez psy), podczas gdy na niedalekich obszarach kontrolnych miało miejsce kilkanaście takich przypadków[5]. Po sześciu latach działania urządzeń zwierzęta nadal chętnie przebywały w pobliżu linii kolejowej, a jednocześnie nadal reagowały na sygnały (ponad 80% zwierząt reagowało na sygnały ściśle wg przewidywań – stawały się czujne, a następnie wycofywały w kierunku ściany lasu, a po przejeździe pociągu wracały do kontynuowania przerwanych czynności)[5].
Kolej zamierza montować odpłaszacze przy kolejnych modernizowanych trasach, czyli na odcinkach Wrocław – Poznań, Warszawa – Gdynia, Warszawa – Łódź, Wrocław – Zgorzelec. Obecnie urządzenia te działają na wielu odcinkach głównych linii kolejowych w Polsce, m.in. na linii E65 Warszawa – Gdańsk (obszar LCS Nasielsk, LCS Działdowo, LCS Iława oraz LCS Malbork) oraz linii E30 (obszar LCS Bolesławiec i LCS Węgliniec)[1], a w 2012 roku zostały zainstalowane na dwóch trzykilometrowych odcinkach linii dużych prędkości Moskwa – Sankt Petersburg – Helsinki[8].
Odległość pomiędzy kolejnymi urządzeniami na trasie powinna wynosić ok. 70 m, naprzemiennie po obu stronach torowiska, w miejscach stałych tras przemieszczania się zwierząt[4][8][5]. Odstraszacze są zasilane z kontenera samoczynnej blokady liniowej SHL-12. Urządzenia są też zabezpieczone przed włamaniem – w takim wypadku emitują sygnał dźwiękowy i informują Centrum Utrzymania i Diagnostyki Lokalnego Centrum Sterowania Ruchem Kolejowym o zdarzeniu[13][5].
Każde urządzenie UOZ-1 jest autonomicznie pracującą jednostką, wyposażoną w listwę przyłącza elektrycznego, zespół elektroniki sterującej, a także głowicę z przetwornikami elektroakustycznymi. Mocowane jest do solidnego, betonowego fundamentu posadowionego na podtorzu[5].
Urządzenia uruchamiane są automatycznie tuż przed przejazdem pociągu na podstawie sygnałów otrzymanych z urządzeń automatyki sterowania ruchem kolejowym[4][5]. Z urządzeniami współpracują moduły diagnostyczne zainstalowane w kontenerach samoczynnej blokady liniowej lub specjalizowanych kontenerach UOZ[4].
W 2015 roku działało około 1000 takich urządzeń[14].
Urządzenia UOZ-1 zostały wyróżnione na Targach TRAKO 2009 Nagrodą im. Ernesta Malinowskiego na najciekawszy wyrób i innowację techniczną stosowaną w kolejnictwie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Neel [online], Katalog Kolejowy [dostęp 2018-05-15] .
- ↑ Standardy ekologiczne i planistyczne w infrastrukturze kolejowej [online], PKP Polskie Linie Kolejowe, 8 kwietnia 2009, s. 8–10 [dostęp 2018-05-17] .
- ↑ a b c d e f Joanna Bosakowska , Polski wynalazek: urządzenia do odstraszania zwierząt [online], Wyborcza.pl, 22 kwietnia 2005 [dostęp 2018-05-06] .
- ↑ a b c d e f g h i j Joanna Żyłkowska , Urządzenia do odstraszania zwierząt UOZ-1 dla linii kolejowych o podwyższonych prędkościach ruchu pociągów [online], wnp.pl, 9 grudnia 2008 [dostęp 2018-05-06] .
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Marek Stolarski , Marek Pielech , Metody powiązania urządzeń sterowania ruchem kolejowym z systemem ochrony zwierząt UOZ-1 [online], Logistyka.net.pl [dostęp 2018-05-17] .
- ↑ Simona Kossak , Zasada działania atrapy bodźców kluczowych zastosowanej w urządzeniu UOZ-1 wypłaszającym zwierzęta z torów kolei szybkiego ruchu [online], Zakład Lasów Naturalnych, Instytut Badawczy Leśnictwa – Białowieża [dostęp 2018-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2010-10-02] .
- ↑ Aleksandra Stanisławska , Polak potrafi. Uwaga pociąg!, „Gazeta Wyborcza”, 8 września 2015 [dostęp 2018-05-17] .
- ↑ a b c d Urządzenia ochrony zwierząt UOZ-1 dla linii kolejowych o dużych prędkościach ruchu pociągów [online], Neel [dostęp 2018-05-06] .
- ↑ a b Tomasz Jóźwik , Horyzont 2020 – unijne pieniądze na globalną ekspansję [online], Forbes, 12 maja 2016 [dostęp 2018-05-06] .
- ↑ a b c Joanna Babińska-Werka , Paweł Nasiadka , Michał Wasilewski , Odstraszanie zwierząt za pomocą urządzeń UOZ-1, t. 5–6/2008, Technika Transportu Szynowego [dostęp 2018-05-17] .
- ↑ Janusz Niczyporowicz , Jeleniu, uważaj!, t. 9/2008, Polityka, 1 marca 2008, s. 89 [dostęp 2018-05-17] .
- ↑ Simona Kossak , Atrapa bodźców kluczowych do wypłaszania dzikich zwierząt z torów kolei szybkiego ruchu w czasie bezpośrednio poprzedzającym przejazd pociągu, 2005 .
- ↑ Marek Stolarski , Urządzenia do odstraszania zwierząt UOZ-1 dla linii kolejowych o dużych prędkościach ruchu pojazdów [online], Zakład Taksonomii Roślin Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza [dostęp 2018-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-17] .
- ↑ Marek Stolarski , Horyzont 2020 SMI Projekt „SafeTrain” ID 674006 [online], Krajowy Punkt Kontaktowy Programów Badawczych Unii Europejskiej, 8 października 2015, s. 3 [dostęp 2018-05-17] .