Władysław Maluszycki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Maluszycki
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1873
Mohylew

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

do 1927 i 1939–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

20 pułk artylerii polowej

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Władysław Maluszycki (ur. 6 czerwca 1873 w Mohylewie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 czerwca 1873 w Mohylewie, w rodzinie Feliksa i Anastazji z Jacynów[1]. W 1918 pełnił służbę w II Korpusie Polskim w Rosji na stanowisku dowódcy 4 Brygady Artylerii. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami, walczył w składzie Grupy Artylerii Radzymin[1].

Następnie dowodził 20 pułkiem artylerii polowej. 9 listopada 1920 został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku[2]. Później służył w 1 pułku artylerii polowej oraz Powiatowej Komendzie Uzupełnień Zamość na stanowisku komendanta. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 26. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W maju 1923 został przydzielony do PKU Sochaczew w Grodzisku na stanowisko komendanta[3], lecz już w następnym miesiącu został zwolniony ze stanowiska i przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych DOK VIII w Toruniu[4][5]. 1 marca 1924, w związku z likwidacją Rezerwy Oficerów Sztabowych DOK VIII, został przydzielony do macierzystego 27 pułku artylerii polowej we Włodzimierzu z równoczesnym odkomenderowaniem do Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia DOK VIII w Toruniu, do czasu otrzymania przydziału na etatowe stanowisko[6][7]. Później w 8 Okręgowej Składnicy Artylerii. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[8]. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I (dyspozycja dowódcy Okręgu Korpusu Nr I)[9].

Został osadnikiem wojskowym w powiecie kowelskim[10].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11].

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z dnia 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[12]. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 327.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 29 grudnia 1920, s. 1441.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 19 maja 1923, s. 280.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 24 czerwca 1923, s. 426.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 767, 813.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 marca 1924, s. 114.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 688, 736.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927, s. 38, 44.
  9. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 850.
  10. ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 119. [dostęp 2015-04-05].
  11. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  12. ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 23 listopada 1921, s. 1553.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Maluszycki&oldid=73443143”