Włodzimierz Łajming

Włodzimierz Łajming

Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1933 Tczew
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 2022 Gdańsk
Alma Mater	Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Gdańsku
Dziedzina sztuki	malarstwo, rysunek
Odznaczenia

Włodzimierz Łajming (ur. 7 lutego 1933 w Tczewie, zm. 17 sierpnia 2022 w Gdańsku) – polski malarz, rysownik, profesor nauk o sztukach pięknych, absolwent i pracownik PWSSP w Gdańsku.

Życiorys

Syn kaszubskiej pisarki Anny Łajming i Mikołaja, oficera białej armii. W 1953 roku ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. W 1960 roku uzyskał dyplom ukończenia studiów na Wydziale Malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (od 1996 roku: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku), w pracowni prof. Juliusza Studnickiego. W 1974 roku był hospitantem Królewskiej Akademii Sztuki w Kopenhadze.

Jego pierwszą żoną była żyjąca w latach 1931–2004 Bogdana z domu Szuba, także absolwentka i wykładowczyni gdańskiej PWSSP. Drugi związek małżeński zawarł w roku 2007 z Jagodą z domu Rutkowską, primo voto Olechno, psychoterapeutką.

Należał do PZPR. W 1962 roku rozpoczął pracę w gdańskiej uczelni jako asystent Krystyny Łady-Studnickiej. W latach 1975–1981 był prodziekanem Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, a od roku 1981 do 1984 pełnił funkcję dziekana. Od 1984 do 2003 roku prowadził dyplomującą pracownię malarstwa na Wydziale Malarstwa i Grafiki. W latach 1984–1986 pełnił funkcję prorektora, a w okresie 1988–1991 był kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku. W 1988 roku otrzymał tytuł profesora. Należał do zespołu teatrzyków „CO TO” i „TO TU”. Był członkiem Instytutu Kaszubskiego. Od 1966 roku członek Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, od 1998 roku członek honorowy. W latach 1991–1993 był przewodniczącym zarządu GTPS.

Zmarł nagle na Dworcu Głównym w Gdańsku. Pochowany został na cmentarzu w Skrzeszewie.

Twórczość

Włodzimierz Łajming w swojej twórczości posługiwał się językiem malarskiej abstrakcji. Istotną rolę w jego pracach odgrywała chłodna kolorystyka (odcienie błękitu i granatu). Do pejzażu wprowadzał martwą naturę. Często powtarzającymi się w jego malarstwie symbolami były motywy zamykającej horyzont góry, uchylone bramy, wrota i proste drzwi.

Wystawy indywidualne: 1965 – Kopenhaga, Dania „Galeria AP” 1965 – Warszawa, „Galeria Sztuki Współczesnej” SDK 1970 – Gdańsk Galeria, „Sień Gdańska” 1974 – Kopenhaga, Dania Galeria, „ZR” 1975 – Białystok, BWA 1975 – Gdańsk, „Sień Gdańska” 1977 – Słupsk, BWA 1978 – Gdańsk, Galeria, „ART.” 1979 – Białystok, BWA 1979 – Wormacja, RFN, Galeria „Gransche” 1980 – Brema, RFN, Galerie „Im Winter” 1984 – Hoganas, Szwecja 1985 – Gdańsk, BWA 1985 – Umeå, Szwecja 1992 – Mannheim RFN, Galeria „ArteK” 1996 – Heidelberg, RFN, 1997 – Lublin, Galeria ZPAP 2000 – Mannheim, RFN, Galeria „ArteK” 2001 – Sopot, Państwowa Galeria Sztuki

Prace w zbiorach: Muzeum Narodowego w Gdańsku Muzeum Narodowego w Szczecinie Muzeum Okręgowego w Lęborku Muzeum Okręgowego w Słupsku Muzeum w Wieliczce Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku Muzeum Historyczno-Etnograficzne w Chojnicach w zbiorach prywatnych w Polsce i za granicą

Uczestnik międzynarodowej akcji charytatywnej „Polscy Artyści Plastycy – Dzieciom” organizowanej przez Fundację SERCE – Europejskie Centrum Przyjaźni Dziecięcej z/s w Świdnicy.

Nagrody i odznaczenia

• 1975 i 1983 – Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III i II stopnia
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
• 2001 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• 2008 i 2013 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury
• 2015 – Medal Księcia Mściwoja II

Zobacz też

• Lista rektorów i wykładowców Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku

Linki zewnętrzne

• Biogram – Gedanopedia
• Biogram – Autograf