Wacław Zawadzki (literat)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Zawadzki
„Puchatek”
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1899
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1978
Warszawa

Zawód, zajęcie

antykwariusz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Wacław Zawadzki, pierwotnie Józef Lewin-Łaski, ps. „Puchatek” (ur. 30 listopada 1899 w Warszawie[1], zm. 28 lipca 1978 w Warszawie) – polski literat[2], bibliofil, historyk, członek Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Działacz PPS, za działalność w niej więziony przed I wojną światową na Cytadeli, ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920. W okresie międzywojennym studiował historię oraz prowadził antykwariat wysyłkowy.

W czasie II wojny światowej znalazł się w getcie warszawskim. Organizował tam tajne nauczania oraz kolportaż podziemnej prasy. W 1942 w getcie zginęła jego żona, on sam, wraz z córką, opuścił potajemnie getto w styczniu 1943. Po zakończeniu wojny nie powrócił do nazwiska rodowego, pozostając przy wynikającym z dokumentów używanych w czasie okupacji.

Od 1945 do 1948 był dyrektorem Spółdzielni Wydawniczej „Wiedza”. Należał do PPS (wydalony w 1948), a w latach 1956-1967 do PZPR. Został usunięty z partii w związku z podpisaniem listu w obronie Leszka Kołakowskiego. Od 1955 pracował w Państwowym Instytucie Wydawniczym, gdzie zajmował się przede wszystkim edycją pamiętników, m.in. w serii Biblioteka Pamiętników Polskich i Obcych. Był także tłumaczem. W latach 70. zaangażował się w działania opozycji. Był sygnatariuszem Listu 59 przeciwko zmianom w konstytucji i członkiem KOR (od 30 października 1976) i KSS KOR. Należał do Polskiego PEN Clubu i Związku Literatów Polskich.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 133-4-10)[2].

Prace edytorskie[edytuj | edytuj kod]

  • Daniel Chodowiecki: 64 reprodukcje (1953)
  • Pamiętniki dekabrystów. T. 3, Sprawy dekabrystowskie w pamiętnikarstwie polskim (1960)
  • Polska Stanisławowska w oczach cudzoziemców. T. 1 i 2 (1963)
  • Longin Pantielejew Wspomnienia (1964)
  • Antoni Rolle Gawędy historyczne (1966)
  • Antoni Rolle Sylwetki literackie (1966)
  • August Iwański Pamiętniki 1832-1876 (1968)
  • Karol Frankowski Moje wędrówki po obczyźnie (1973)
  • Gottlieb Langner Pamiętnik dorożkarza warszawskiego: 1832-1857 (1975)
  • Anthelme Brillat-Savarin Fizjologia smaku albo Medytacje o gastronomii doskonałej (1977)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

23 września 2006 Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Wacława Zawadzkiego Krzyżem Komandorskim Orderem Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w kraju”[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego córką była Wiktoria Śliwowska.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polscy pisarze współcześni. Informator 1944-1970, opracował Lesław M. Bartelski, Warszawa 1972
  2. a b Cmentarz Stare Powązki: W. KAZIMIERZ KORCZAK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-21].
  3. Spotkanie po latach – uroczystości z okazji 30-lecia KOR w Pałacu Prezydenckim. 2006-09-23. [dostęp 2011-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-26)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Polscy pisarze współcześni. Informator 1944-1970, opracował Lesław M. Bartelski, Warszawa 1972
  • Gazeta Wyborcza Duży Format nr 37/698, 18 IX 2006.
  • Dokumenty Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”, wstęp i opracowanie Andrzej Jastrzębski, wyd. PWN i Aneks, Warszawa 1994, str.724 (tam nekrolog)