Walter Parratt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walter Parratt
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1841
Huddersfield

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

27 marca 1924
Windsor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista, pedagog

Odznaczenia
Kawaler Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (KCVO) Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (CVO) Kawaler Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (MVO)

Sir Walter Parratt (ur. 10 lutego 1841 w Huddersfield, zm. 27 marca 1924 w Windsorze[1][2]) – brytyjski kompozytor, organista i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Thomasa Parratta, organisty parafialnego w Huddersfield[2][3] i podobnie jak ojciec został organistą[1][2]. Uczył się muzyki u George’a Coopera[2]. Od 1861 roku był organistą w kościele St. Michael’s and All Angels w Great Witley[1]. Później był prywatnym organistą lorda Dudleya w Tenbury Wells (1864), kościoła parafialnego w Wigan (1868), Magdalen College w Oksfordzie (1872), a od 1882 roku w kaplicy św. Jerzego na Zamku w Windsorze[2]. Od 1892 roku pełnił funkcję prywatnego organisty królowej[1][2]. W 1893 roku otrzymał tytuł Master of the Queen’s Musick[1]. W latach 1883–1923 był wykładowcą Royal College of Music w Londynie[2]. Od 1908 do 1918 roku był także wykładowcą Uniwersytetu Oksfordzkiego, a w latach 1916–1924 dziekanem wydziału muzyki Uniwersytetu Londyńskiego[2]. Od 1905 do 1909 roku był przewodniczącym Royal College of Organists[1][3].

Doktor honoris causa uniwersytetów w Oksfordzie (1894), Cambridge (1910) i Durham (1912)[1][2]. W 1892 roku otrzymał tytuł szlachecki[2][3]. Kawaler (1901), Komandor (1917) i Rycerz Komandor (1921) Królewskiego Orderu Wiktoriańskiego[2][3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Komponował muzykę religijną, teatralną i pieśni[1]. Był autorem anthemu Confortare, napisanego na uroczystość koronacji Edwarda VII (1902)[1]. Napisał artykuł Music do książki The Reign of Queen Victoria pod redakcją T.H. Warda oraz 10 artykułów do 2. wydania Grove’s Dictionary of Music and Musicians (1904–1910)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 349. ISBN 978-83-224-0808-7.
  2. a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2722. ISBN 0-02-865529-X.
  3. a b c d Charles Edward McGuire, Steven E. Plank: Historical Dictionary of English Music ca. 1400–1958. Lanham: Scarecrow Press, 2011, s. 230–231. ISBN 978-0-8108-5750-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]