Wasilij Kalinnikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Kalinnikow
Василий Сергеевич Калинников
Ilustracja
Wasilij Kalinnikow (ok. 1900)
Imię i nazwisko

Wasilij Siergiejewicz Kalinnikow

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1866
Woiny

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1901
Jałta

Przyczyna śmierci

gruźlica

Instrumenty

fagot

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, fagocista

Multimedia w Wikimedia Commons

Wasilij Siergiejewicz Kalinnikow (ros. Василий Сергеевич Калинников; ur. 1 stycznia?/13 stycznia 1866 w Woinach w guberni orłowskiej, zm. 29 grudnia 1900?/11 stycznia 1901 w Jałcie)[1] – rosyjski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1884 rozpoczął naukę kompozycji w Konserwatorium Moskiewskim. Jednak po kilku miesiącach z powodów finansowych musiał przenieść się do Szkoły Muzyczno-Dramatycznej Moskiewskiego Towarzystwa Filharmonicznego, w której wygrał konkurs na stypendium. Szkołę tę ukończył w 1892 w klasie fagotu i teorii muzyki. Jego nauczycielami byli m.in. Aleksandr Iljinski (kontrapunkt i fuga), P. Błaramberg (orkiestracja i kompozycja) oraz S. Kruglikow (harmonia)[1].

W 1892 został dyrygentem w moskiewskim Teatrze Małym. Rok później ze względu na postępującą gruźlicę przeniósł się na Krym[1]. Zmarł przedwcześnie, tuż przed swoimi 35 urodzinami. Jego młodszy brat Wiktor (1870–1927) również był kompozytorem, głównie muzyki chóralnej.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Był wybitnym lirykiem, kontynuatorem tradycji Potężnej Gromadki oraz Piotra Czajkowskiego. Znany jest przede wszystkim jako twórca muzyki symfonicznej i romansów. Najpopularniejszym jego utworem jest I symfonia g-moll (1892), które od razu zyskała przychylność publiczności. Utwór ten charakteryzuje się dużą plastycznością linii melodycznej i delikatnym kolorytem brzmienia. Jego II symfonia A-dur (1897), utrzymana w epickim stylu, nie zyskała tak wielkiej popularności. Poza symfoniami skomponował także poematy symfoniczne (Nimfy 1889, Cedr i palma 1898), scherza orkiestrowe, utwory chóralne, pieśni i miniatury fortepianowe[1]. Skomponowana przez niego w 1892 roku uwertura Bylina mogła być inspiracją dla głównej melodii Hymnu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (a po jego rozpadzie - Hymnu Federacji Rosyjskiej) skomponowanej przez Aleksandra Aleksandrowa[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Kazem-Bek 1997 ↓.
  2. ↑ Гимн СССР написан в XIX веке Василием Калинниковым и Робертом Шуманом. 2000-12-08. [dostęp 2018-06-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Kazem-Bek: Kalinnikow, Wasilij. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 5: KLŁ część biograficzna. Kraków: PWM, 1997. ISBN 83-224-3303-4. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wasilij_Kalinnikow&oldid=71338997”