Weiser Dawidek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiadukt Weisera – jeden z najbardziej znanych zachowanych wiaduktów dawnej kolei kokoszkowskiej w Gdańsku, zburzony 5 czerwca 2013 w związku z budową linii PKM

Weiser Dawidek – debiutancka powieść Pawła Huellego, uważana za najważniejszą w jego dorobku[1]. Ukazała się w listopadzie 1987. Doczekała się kilku wydań i tłumaczeń na języki obce[1].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Historia zagadkowego zniknięcia trzynastoletniego chłopca żydowskiego pochodzenia. Za sprawą dorosłego narratora (Hellera) czytelnik przenosi się do czasu jego dzieciństwa i spotkań z Weiserem, aż do momentu zniknięcia chłopca. Tajemnica dzieciństwa staje się rodzajem obsesji dorosłego dawnego uczestnika zabaw. Brak racjonalnego wyjaśnienia wypadków sprzed lat prowadzi Hellera do podjęcia śledztwa w celu rozwiązania dawnej zagadki poprzez skonfrontowanie własnych wspomnień ze wspomnieniami innych uczestników zabaw. Zaginiony Weiser ujarzmiał zwierzęta, lewitował i prowadził eksperymenty pirotechniczne. Dla Hellera i innych dzieci było to pierwsze zetknięcie się z czymś zakazanym, tajemnicą, czymś co wymyka się osądowi rozumu i wprowadza niepewność[1].

Opinie krytyki[edytuj | edytuj kod]

Powieść zebrała wiele pozytywnych ocen krytyki – Jan Błoński chwalił ją za wieloznaczność i szeroki zakres tematyczny (Duch opowieści i wąs Stalina, „Tygodnik Powszechny”), Agnieszka Czachowska uznała ją za jedną z lepszych współczesnych powieści politycznych (Studnia tajemnic, „Twórczość”), Jerzy Jarzębski dostrzegał w postaci tytułowego bohatera kontaminację wszystkich typowych polskich cech i tęsknot (Czytanie Weisera Dawidka, „bruLion”). Pojawiały się także opinie krytyczne – Bogdan Twardochleb ganił nieudaną konstrukcję utworu, wynikającą według niego z prób objęcia zbyt dużego zakresu tematycznego (Gdyby napisać inaczej..., „Nowe Książki”), natomiast Leszek Bugajski pisał, że powieść jest co prawda dobrze napisana, ale wtórna (Literatura uśpiona, „Życie Literackie”)[2].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Utwór zdobył Nagrodę Młodych przyznawaną przez miesięcznik „Literatura” w 1987, natomiast w 1988 Paweł Huelle otrzymał za niego Nagrodę Fundacji im. Kościelskich[3].

Adaptacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Weiser Dawidek Pawła Huellego. W: M. Piechota, M. Pytasz (red.): Słownik literatury polskiej. Videograf II, Katowice 2006.
  2. Przemysław Czapliński, Maciej Leciński, Eliza Szybowicz, Błażej Warkocki: Kalendarium życia literackiego 1976–2000. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2003, s. 259, 264, 266.
  3. Przemysław Czapliński, Maciej Leciński, Eliza Szybowicz, Błażej Warkocki: Kalendarium życia literackiego 1976-2000. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2003, s. 261, 281.
  4. Weiser Dawidek w olsztyńskim teatrze. [dostęp 2009-09-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]