Na mapach:
54°12′25″N 23°18′56″E/54,206944 23,315556

Widugiery
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Artykuł |
54°12'25"N 23°18'56"E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
54°13'N, 23°21'E |
- błąd |
20911 m |
Odległość |
1467 m |
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
16-515[3] |
Tablice rejestracyjne |
BSE |
SIMC |
0766370[4] |
Położenie na mapie gminy Puńsk ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu sejneńskiego ![]() | |
![]() |
Widugiery (dodatkowa nazwa w j. litewskim Vidugiriai od vidus (= środek) i giria (= las)) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk. Zamieszkana jest w większości przez ludność narodowości litewskiej[4][5].
Wieś królewska położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa wpisane są następujące obiekty[7]:
- spichrz drewniany w zagrodzie nr 1, 2. połowa XIX w. (nr rej.: 63 z 3.03.1980)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Widugiery w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2021-11-04] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1447 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 87.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 15 lutego 2023 [dostęp 2018-04-04] .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Widugiery, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 292 .