Wieża spadochronowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wieża spadochronowa w Katowicach

Wieża spadochronowa – konstrukcja stalowa z wysięgnikiem służąca do początkowego szkolenia skoczków spadochronowych. Można z nich było wykonywać skoki w rzeczywistej uprzęży. Spadochron był atrapą – czasza była otwarta na stałe i utrzymywana w tym stanie metalową obręczą. Spadochron podwieszony był na linie przepuszczonej przez bloczek, który spowalniał lot skoczka ku ziemi do prędkości opadania 4 m/s. W ten sposób można było ćwiczyć wybicie z progu, krótki lot ku ziemi i przede wszystkim przećwiczyć lądowanie. Wieże spadochronowe w Polsce powstały głównie z inicjatywy LOPP w II poł. lat 30. XX wieku i administrowane przez tę organizację.

Prawdopodobnie większość zbudowała Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych, Sp. Akc. – Warsztaty Przetwórcze w Chorzowie. Polskie wieże spadochronowe były konstrukcjami kratownicowymi i występowały w dwóch podstawowych wariantach: 50-metrowe o czterech punktach podparcia z klatką schodową umieszczoną wewnątrz konstrukcji oraz do 30 metrów wysokości o trzech punktach podparcia z klatką schodową opasującą po zewnętrznej stronie słupy wieży. Projektantem – konstruktorem wież od 20 do 50 metrów wysokości był inż. Jerzy Koziołek z Chorzowa. Wyposażone były w elektryczne wyciągarki liny. W najbardziej rozbudowanej formie w środku konstrukcji znajdowała również elektryczna winda.

Istniejące wieże spadochronowe[edytuj | edytuj kod]

  • Baku, Azerbejdżan – rok budowy: 1936, 75 metrów wysokości
  • Katowice – rok budowy: 1937, pierwsza wieża miała 50 metrów wysokości i wyposażona była w szyb windowy w którym kursowała 2 osobowa kabina. W okresie II wojny światowej władze hitlerowskie Katowic wieżę rozebrały w celu jej przetopienia. Odbudowana 35-metrowa konstrukcja została wzniesiona w latach 50. Obecnie wieża w Parku Kościuszki jest symbolem – pomnikiem poświęconym śląskim harcerzom obrońcom Katowic z 1939 roku.

Nieistniejące wieże spadochronowe w Polsce[edytuj | edytuj kod]

  • Bydgoszcz – rok budowy: 1936, ok. 20 metrów wysokości
  • Grudziądz – rok budowy: 1936, ok. 20 metrów wysokości
  • Kielce – rok budowy: 1936, ok. 20 metrów wysokości
  • Ostrów Mazowiecka – rok budowy: 1936, ok. 20 metrów wysokości
  • Białystok – rok budowy: 1937, ok. 20 metrów wysokości
  • Kowel – rok budowy: 1938[1], ok. 20 metrów wysokości
  • Lublin – rok budowy: 1937, ok. 20 metrów wysokości
  • Lwów – rok budowy: 1937, ok. 20 metrów wysokości
  • Łódź – wieża nr 1 Park Piłsudskiego na Zdrowiu, rok budowy: 1937 (poświęcona 21 listopada 1937)[2], ok. 50 metrów wysokości (PKF 21/48); rozebrana w końcu II poł. lat 70. XX w.
  • Łódź – wieża nr 2 Park Mickiewicza na Julianowie, rok budowy: 1951
  • Poznań – Łęgi Dębińskie – rok budowy: 1937–1938, oddana do użytku 26 czerwca 1938[3], 30 metrów wysokości; rozebrana w latach 1940–1942
  • Poznań – Jeżyce[4] – rok budowy: 1952, oddana do użytku 22 lipca 1952, 58 metrów wysokości; skorodowana konstrukcja została 20 kwietnia 1968 wysadzona w powietrze, a następnie zezłomowana
  • Radom – rok budowy: 1937, ok. 20 metrów wysokości
  • Toruń – rok budowy: 1937, ok. 20 metrów wysokości
  • Warszawa – wieża nr 1 Pole Mokotowskie, rok budowy 1936, ok. 20 metrów wysokości; przeniesiona w 1937 przy ul. Łazienkowską przy pływalni stadionu Legii
  • Warszawa – wieża nr 2 w Parku Praskim rok budowy: 1937, ok. 28 metrów wysokości (pomost na 20 metrze n.p.t.) złomowana w 1975
  • Bielsko-Biała – rok budowy: 1938 (oddana do użytku w czerwcu 1938), 40 metrów wysokości; rozebrana jesienią 1939
  • Wrocław – rok budowy: 1940–1942, rozebrana w 1998
  • Grodziec – rok budowy: 1953 (oddana do użytku 11 X 1953); rozebrana oko. połowy lat 70. XX w.[5]
  • Ciechanów – ok. 20 metrów wysokości
  • Olsztyn
  • OpolePark Nadodrzański, rok budowy: 1953, ok. 50 metrów wysokości; rozebrana w 1968
  • Dęblin – Szkoła Lotnicza
  • Sopot
  • Kraków – Nowa Huta, Łąki Nowohuckie, rok budowy: 1953, 48 metrów wysokości (pomost na 40 metrze n.p.t.); rozebrana w 1974.
  • Równe
  • Zamość – otwarta 18 V 1939 przy stadionie, wysoka na 28 metrów
  • Stalowa Wola – ul. Energetyków 35 (obecnie plac LOK) rok budowy: 1952, ok. 50 metrów wysokości; zdemontowana na początku lat 70 XX w.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Z Wołynia. „Wschód”. Nr 94, s. 32, 30 sierpnia 1938. 
  2. Wykonawca: Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych, Sp. Akc. – Warsztaty Przetwórcze w Chorzowie; foto w: „Łódź w Ilustracji”, 28 XI 1937, nr 48, s. 3.
  3. Niedzielny skok ze spadochronem.
  4. Park Sołacki.
  5. Historia wieży spadochronowej. [dostęp 2014-12-27].