Wielkopole (powiat krasnostawski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielkopole
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

krasnostawski

Gmina

Gorzków

Liczba ludności (2021)

229[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-315[4]

Tablice rejestracyjne

LKS

SIMC

0888416[5]

Położenie na mapie gminy Gorzków
Mapa konturowa gminy Gorzków, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wielkopole”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wielkopole”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Wielkopole”
Położenie na mapie powiatu krasnostawskiego
Mapa konturowa powiatu krasnostawskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wielkopole”
Ziemia50°57′32″N 23°01′53″E/50,958889 23,031389[1]

Wielkopolewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Gorzków[5][6]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego. Przez miejscowość przepływa rzeka Żółkiewka, dopływ Wieprza. Wielkopole pojawia się w źródłach pisanych już w 1439 roku jako Wola Gorzkowska. Nazwa Wyelopolye została użyta po raz pierwszy w 1448 roku.

Wieś stanowi sołectwo gminy Gorzków[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 211 mieszkańców[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do XIX w. wieś znana jako Wielgiepole lub Wielgopole. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1419. Położona była ona wówczas w staropolskim powiecie krasnostawskim[9].
Wzmiankowana w 1448 r. jako Wyelopolye w zatwierdzeniu uposażenia parafii w Krasnymstawie przez starostę krasnostawskiego Hryćka Kierdeja.

Wedle rejestru poborowego z 1578 r. miała zaledwie 2 łany (33, 6 ha) gruntów uprawnych[9]. Według spisu z roku 1827 wieś liczyła 19 domów ze 154 mieszkańcami[10]. Spis z r. 1921 wykazywał już 40 domów oraz 264 mieszkańców, w tym 2 Żydów i 3 prawosławnych. W końcu XIX w. funkcjonował tu młyn wodny i tartak.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Zespół parkowo-dworski

W Wielkopolu znajduje się zespół parkowo-dworski. Zespół zabytkowy obejmuje: dwór, park krajobrazowy, ogrody, część gospodarczą z czterema budynkami oraz młyn wodny. W XV i XVI w. folwark należał do rodu Gorzkowskich. Należał m.in. do króla Jana III Sobieskiego, który miał sadzić na terenie parku lipy. U schyłku XIX w. właścicielem majątku był Eustachy Suchodolski. W 1912 sprzedał posiadłość kolonistom niemieckim Krugerom. Od tych ostatnich w 1913 całość dóbr wykupił Leonard Kazimierz Plewiński z Orchowca. Po wojnie, na mocy dekretu PKWN z 1944 majątek Wielkopole przeszedł na Skarb Państwa. W budynku dworu do 2007 mieściła się szkoła podstawowa.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 146545
  2. Wieś Wielkopole w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-15], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-15].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1449 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-20].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-02-20]. 
  7. Jednostki pomocnicze gminy Gorzków. Urząd Gminy Gorzków. [dostęp 2016-02-20].
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. a b Bondyra 1993 ↓, s. wg indeksu.
  10. Wielkopole 1(4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 347.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]