Wieprzec (województwo lubelskie)
50°39′18″N 23°10′02″E/50,655000 23,167222
| wieś | |
 Droga prowadząca przez wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-400[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LZA |
| SIMC |
0906700[5] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Zamość  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zamojskiego  | |
| 50°39′18″N 23°10′02″E/50,655000 23,167222[1]
| |
Wieprzec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Zamość[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Zamość[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 122 mieszkańców[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Boboli w Kosobudach[9].
Historia[edytuj | edytuj kod]
_-_DSC01533_v1.jpg)
Po raz pierwszy wieś wzmiankowana w 1398 roku pod nazwą Woprzek(!) wówczas jako część włości szczebrzeskiej. Dymitr z Goraja przekazuje wieś swym bratankom (on sam nie posiadał potomków męskich). W 1564 roku część wsi należała do Górków, druga część pozostawała w ręku Lipskich herbu Korczak. Ostatecznie cała wieś w roku 1631 przeszła w posiadanie Zamoyskich przy czym część Górków już w 1593[10]
Według lustracji z 1578 r. do Górków należało 12 1/4 łana (205, 8 ha), a do Lipskich 5 łanów (84 ha) gruntów uprawnych. Rejestr poborowy z 1589 r. wykazał istniejące tu: staw, młyn, 2 karczmy, także prochowni oraz folwarku, około roku 1630 przeniesionego do (Topornicy).
W połowie XVI wieku w pobliskich lasach istniała karczma, zwana “Strażnicą Mytną”.
W 1792 wieś należała do ordynackiego klucza żdanowskiego. W II połowie XIX w. we funkcjonował tu wydajny młyn wodny systemu amerykańskiego, w 1885 r. dzierżawiony przez Żyda – Moszka Sznajdera.
W 1880 roku wieś liczyła 8 budynków dworskich i 107 domów chłopskich, z 373 mieszkańcami, w tym 205 unitów (prawosławnych)[11]. Według spisu powszechnego z roku 1921 (wówczas wieś w gminie Mokre) było w Wieprzcu 40 domów oraz 231 mieszkańców[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 146669
- ↑ Wieś Wieprzec w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-24], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-24].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1450 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-02-29].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Zamość. Urząd Gminy Zamość. [dostęp 2016-04-15].
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-08-16].
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu.
- ↑ Wieprzec 2, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 378.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2016-08-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].
| Wsie |
|
|---|---|
| Kolonia | |
| Integralne części wsi |
|
