Wiktorowo (województwo podlaskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktorowo
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

siemiatycki

Gmina

Perlejewo

Liczba ludności (2011)

7[2][3]

Strefa numeracyjna

86

Kod pocztowy

17-312[4]

Tablice rejestracyjne

BSI

SIMC

0403407[5]

Położenie na mapie gminy Perlejewo
Mapa konturowa gminy Perlejewo, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wiktorowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wiktorowo”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wiktorowo”
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego
Mapa konturowa powiatu siemiatyckiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Wiktorowo”
Ziemia52°34′31″N 22°30′53″E/52,575278 22,514722[1]

Wiktorowowieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Perlejewo[5][6].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa łomżyńskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Grannym[7].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Folwark Wiktorowo powstał na gruntach folwarku Kabaćki[8]. Założyła go po roku 1860 Wanda z Ossolińskich Potocka i nazwała go od imienia ojca. Należał do dóbr Rudka.

W końca XIX wieku w Wiktorowie było 465 ½ dziesięcin gruntów, w tym 187 dziesięcin nieużytków. Wiktorowo należało do gminy Skórzec[9].

Majątek o powierzchni 260 ha był dzierżawiony przez Kazimierza Jastrzębskiego, który około roku 1905 został jego właścicielem[10].

W 1915 roku rodzina Jastrzębskich została przesiedlona w głąb Rosji. W czasie I wojny światowej opuszczonym majątkiem opiekowała się gmina Skórzec. Po wojnie Jastrzębscy mieszkali w ocalałych czworakach[10]. W 1921 r. budynek ten zamieszkiwało 48 osób[11].

W 1933 r. zmarł Kazimierz Jastrzębski senior. Majątek spłacał syn Antoni, który był klasyfikatorem gruntów w województwie białostockim. Przed wojną zbudowano tu duży ceglany dwór. Zarządzała nim Celina Kosarzewska, kuzynka Jastrzębskich. W pobliżu znajdowały się: czworaki przeznaczone dla parobków, stajnie, stodoły oraz piwnice, magazynki i obory zbudowane z kamienia[10].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • zespół dworski, po 1920, nr rej.:219 z 16.12.1985
    • dwór murowany Antoniego Jastrzębskiego z 1929 roku. Ma dwie kondygnacje, trzy wejścia frontowe obudowane gankiem z kolumnami i tarasem powyżej. Otoczony jest sadem. Dwór w ruinie.
    • park z brukowaną aleją dojazdową[12].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 147491
  2. Wieś Wiktorowo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-28], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1454 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Opis parafii na stronie diecezji
  8. Z. Romaniuk, Rudka. Dzieje majątku, wsi i parafii..., str. 62
  9. Wiktorowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 448.
  10. a b c J. Włodek, Dzieje zagłady ziemiaństwa polskiego południowo-zachodniej Białostocczyzny, Pamiętniki Historyczne, część I, Ciechanowiec 2005, s. 250-252
  11. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z 30 września 1921 roku i innych źródeł urzędowych. T V. Województwo białostockie, Warszawa 1924, str. 28
  12. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.