Wilamowice (powiat cieszyński)
49°47′55″N 18°45′57″E/49,798611 18,765833
| wieś | |
 Świetlica w Wilamowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
457 |
| Strefa numeracyjna |
33 |
| Kod pocztowy |
43-430[2] |
| Tablice rejestracyjne |
SCI |
| SIMC |
0067553 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  | |
Położenie na mapie gminy Skoczów  | |
| 49°47′55″N 18°45′57″E/49,798611 18,765833[1]
| |
_COA.svg)
Wilamowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Skoczów. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego. Powierzchnia sołectwa wynosi 278 ha[3], a liczba ludności 457, co daje gęstość zaludnienia równą 164,4 os./km².
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0067560 | Jankowice | część wsi |
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość położona jest na południowo-zachodnich stokach Górki Wilamowickiej (388 m n.p.m.) na Pogórzu Cieszyńskim. Od wschodu sąsiaduje ze Skoczowem, od południa z Międzyświeciem, od zachodu z Iskrzyczynem a od północy z Simoradzem.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza wzmianka pochodzi z 1331 roku[6]. Wieś politycznie znajdowała się wówczas w granicach piastowskiego Księstwa Cieszyńskiego, będącego od 1327 lennem Królestwa Czech, a od 1526 roku w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 roku w monarchii Habsburgów (potocznie Austrii).
Już w połowie XV wieku wieś była własnością szlachecką[7]. W 1559 Wilamowice wraz z Międzyświeciem zostały podarowane przez księcia Wacława III Adama Janowi zwanemu Skoczowskim, mieszczaninowi skoczowskiemu, w 1553 podniesionemu do stanu szlacheckiego. Wilamowice zostały jego nową siedzibą, a w latach 1565–1566 przebudował on miejscowy zameczek na dwór ziemiański[8]. Po śmierci Jana w 1585 wilamowickie dobra odziedziczyli kolejno jego potomkowie, syn Wacław, wnuk Adam i prawnuk Wacław Jerzy. Wilamowice przestały być własnością tego rodu po tym jak praprawnuk Jana, Ludwik Maurycy, uciekając przed prześladowaniami religijnymi (był ewangelikiem) wyjechał do Brandenburgii uprzednio sprzedając w 1695 wieś. Następnymi właścicielami miejscowości byli Gureccy z Kornic, Larischowie z Lhoty i Radoccy z Radoczy. Ci ostatni odsprzedali wieś księciu Albertowi Sasko-Cieszyńskiemu w 1802 roku.
Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 23 budynkach w Wilamowicach na obszarze 279 hektarów mieszkało 219 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 61,3 os./km². z tego 87 (39,7%) mieszkańców było katolikami, 128 (58,4%) ewangelikami a 4 (1,8%) wyznawcami judaizmu, 209 (95,4%) było polsko- a 10 (4,6%) niemieckojęzycznymi[9]. Do 1910 roku liczba mieszkańców spadła do 178 osób, z czego 46 (25,8%) było katolikami, 130 (73%) ewangelikami a 2 (1,1%) żydami, 163 (91,6) polsko- a 15 (8,4%) niemieckojęzycznymi[10].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bielskiego.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 147531
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1454 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ UM w Skoczowie: Statut Sołectwa Wilamowice. [w:] www.skoczow.bip.info.pl [on-line]. 2008-10-06. [dostęp 2010-12-07].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 303. ISBN 978-83-926929-3-5.
- ↑ I. Panic, 2010, s. 336
- ↑ Mariusz Makowski: Szlacheckie siedziby na Śląsku Cieszyńskim. Cieszyn: Regio/Muzeum Śląska Cieszyńskiego, 2005, s. 219. ISBN 80-239-6051-2.
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
- ↑ Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
