Wojciech Wójcik (reżyser)

Wojciech Wójcik
	; Wojciech Wójcik (2013)
Prawdziwe imię i nazwisko	Jerzy Wojciech Wójcik
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1943 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 lutego 2018 ; Warszawa
Zawód	reżyser, scenarzysta
Lata aktywności	1961–2014
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wojciech Jerzy Wójcik, właśc. Jerzy Wojciech Wójcik (ur. 1 stycznia 1943 w Warszawie, zm. 1 lutego 2018 tamże) – polski reżyser filmowy i telewizyjny, scenarzysta. Twórca filmów fabularnych Karate po polsku, Trójkąt bermudzki i Tam i z powrotem oraz popularnych seriali Ekstradycja (1995–1998), Sfora (2002) i Fałszerze – powrót Sfory (2006).

Uchodził za specjalistę od kina sensacyjnego^[1]^[2].

Życiorys

Urodził się 1 stycznia 1943 w Warszawie^[3]^[4]. Jego ojcem był Zygmunt Wójcik, kierownik produkcji wielu polskich filmów i seriali telewizyjnych^[5].

W 1967 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, dyplom uzyskał w 1969^[3].

Przez ponad dekadę pracował jako drugi reżyser przy dziełach innych twórców, m.in. Kazimierza Kutza, Stanisława Różewicza, Jerzego Kawalerowicza i Jerzego Hoffmana^[4]. Samodzielnie debiutował w 1981 dramatem psychologicznym Okno^[3].

Rok później nakręcił Karate po polsku, film obyczajowy rozgrywający się na mazurskiej wsi. W 1985 powstał dramat wojenny Sam pośród swoich. W następnych latach Wójcik realizował niekonwencjonalne kryminały – w 1987 Prywatne śledztwo, a w 1988 Trójkąt bermudzki. Ciepło przyjęty został także dramat Trzy dni bez wyroku (1991) z Arturem Żmijewskim w roli podopiecznego domu poprawczego próbującego zerwać z przeszłością^[3]^[2].

Wielkim sukcesem okazał się zrealizowany w 1995 dla Telewizji Polskiej serial Ekstradycja. Po pierwszej, sześcioodcinkowej serii przygód komisarza policji Olgierda Halskiego (Marek Kondrat), w kolejnych latach powstały jeszcze dwie następne. Na przełomie tysiącleci Wójcik wrócił do kręcenia filmów kinowych. W 1999 nakręcił Ostatnią misję, a w 2001 rozgrywające się w realiach PRL-u Tam i z powrotem. Za drugi z tych filmów zdobył nagrodę za reżyserię na 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych^[3]^[4]^[2].

Ostatnie produkcje reżysera to projekty związane z serialem Sfora oraz komedia romantyczna Randka w ciemno z 2009 roku. Uczestniczył również w realizacji serialu Czas honoru^[3].

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 18 października 2002, za zasługi dla rozwoju Telewizji Polskiej, został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[6]. W 2014 otrzymał nagrodę Kryształowego Dzika za całokształt twórczości na Festiwalu Reżyserii Filmowej w Świdnicy^[3].

Zmarł 1 lutego 2018 w Warszawie^[4]. 12 lutego 2018 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[7] (kwatera D24-1-4)^[8].

Filmografia

Cała sekcja na podstawie materiałów źródłowych^[3]^[9].

Reżyseria

Filmy

Gościnny występ (film telewizyjny, 1973, również scenariusz)
Okno (1981)
Karate po polsku (1982)
Sam pośród swoich (1985, również scenariusz)
Prywatne śledztwo (1987, również scenariusz)
Trójkąt bermudzki (1988, również scenariusz i dialogi)
Zabić na końcu (1990, również scenariusz i dialogi)
Trzy dni bez wyroku (1991, również scenariusz i dialogi)
Ostatnia misja (1999, również scenariusz i dialogi)
Tam i z powrotem (2001, również pomysł filmu)
Bez litości (2002)
Randka w ciemno (2009)

Seriale

Ekstradycja (1995, wszystkie odcinki, również scenariusz)
Ekstradycja 2 (1996, wszystkie odcinki, również scenariusz)
Ekstradycja 3 (1998, wszystkie odcinki, również scenariusz)
Sfora (2002, wszystkie odcinki, również scenariusz)
Na dobre i na złe (2004, 11 odcinków)
Fałszerze – powrót Sfory (2006, wszystkie odcinki, również scenariusz)
Czas honoru (2008, 12 odcinków serii pierwszej
Prawdziwe życie (dokumentalny–fabularyzowany, 2013, również scenariusz)

Etiudy szkolne

W Bieszczadach (1963)
Jubileusz (1963, również scenariusz)
Propozycja (1964, również scenariusz i obsada aktorska)
Na przystanku (1965)
Nocna wizyta (1967, również scenariusz)

Spektakle telewizyjne

Dwie głowy ptaka (1992)
Żegnaj kochanie (1995)

Współpraca reżyserska

Filmy

Skok (1967, jako współpraca reżyserska)
Ostatni po Bogu (1968, jako współpraca reżyserska)
Gra (1968, jako II reżyser)
Sól ziemi czarnej (1969, jako współpraca reżyserska)
Twarz anioła (1970, jako II reżyser)
Brylanty pani Zuzy (1971, jako II reżyser)
Ocalenie (1972, jako II reżyser)
Drzwi w murze (1973, jako II reżyser)
Gniazdo (1974, jako II reżyser)
Czerwone i białe (1975, jako współpraca reżyserska)
Zawodowcy (film telewizyjny, 1975, jako II reżyser)
Ocalić miasto (1976, jako II reżyser)
Śmierć prezydenta (1977, jako II reżyser)
Do krwi ostatniej... (1978, jako II reżyser)

Seriale

Wakacje z duchami (1970, jako II reżyser)
Szaleństwo Majki Skowron (1976, jako II reżyser)
Do krwi ostatniej (1979, jako II reżyser)

Etiudy szkolne

Holden (1961, jako współpraca reżyserska)
Przed wejściem (1961, jako współpraca reżyserska)

Odznaczenia i nagrody

Odznaczenia

2002: Złoty Krzyż Zasługi^[6]

Nagrody

Cała sekcja na podstawie materiałów źródłowych^[3].

1983: Nagroda FIPRESCI na Festiwalu w San Sebastián za Karate po polsku
1986: Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii za najwybitniejsze osiągnięcia programowe w dziedzinie filmu za Sam pośród swoich
1986: Nagroda Ministra Obrony Narodowej II stopnia za Sam pośród swoich
1998: Telekamera 1998 w kategorii seriale dla Ekstradycji
2002: Nagroda za reżyserię 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za Tam i z powrotem
2002: Nagroda Złoty Klakier 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za Tam i z powrotem
2002: Nagroda Międzynarodowy Festiwalu Filmowego w Toronto dla Tam i z powrotem za „ podjęcie historycznie ważnego tematu i przekazanie głębokich wartości moralnych”
2002: Grand Prix Tarnowskiej Nagrody Filmowej dla Tam i z powrotem
2014: Kryształowy Dzik na Festiwalu Reżyserii Filmowej w Świdnicy za całokształt twórczości

Nominacje

Orzeł 2002 w kategorii reżyseria za Tam i z powrotem^[3]
Orzeł 2002 w kategorii najlepszy film dla Tam i z powrotem^[3]

Przypisy

↑ Jakub Zagalski: Wojciech Wójcik nie żyje. Miał 75 lat. film.wp.pl, 2018-02-01. [dostęp 2018-02-01].
↑ ^a ^b ^c Nie żyje Wojciech Wójcik – reżyser „Ekstradycji” i „Karate po polsku”. gloswielkopolski.pl. [dostęp 2018-02-01].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Wojciech Wójcik w bazie filmpolski.pl
↑ ^a ^b ^c ^d Nie żyje Wojciech Wójcik. sfp.org.pl. [dostęp 2018-02-01].
↑ Zygmunt Wójcik w bazie filmpolski.pl
↑ ^a ^b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 81 – pkt 24.
↑ Pogrzeb reżysera „Ekstradycji”. Wojciech Wójcik spoczął na Powązkach. fakt.pl. [dostęp 2018-02-13].
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ Wojciech Wójcik w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

[film.wp.pl-1] Jakub Zagalski: Wojciech Wójcik nie żyje. Miał 75 lat. film.wp.pl, 2018-02-01. [dostęp 2018-02-01].

[gloswielkopolski.pl-2] Nie żyje Wojciech Wójcik – reżyser „Ekstradycji” i „Karate po polsku”. gloswielkopolski.pl. [dostęp 2018-02-01].

[Filmpolski-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Wojciech Wójcik w bazie filmpolski.pl

[sfp.org.pl-4] Nie żyje Wojciech Wójcik. sfp.org.pl. [dostęp 2018-02-01].

[5] Zygmunt Wójcik w bazie filmpolski.pl

[krzyz-6] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 81 – pkt 24.

[7] Pogrzeb reżysera „Ekstradycji”. Wojciech Wójcik spoczął na Powązkach. fakt.pl. [dostęp 2018-02-13].

[8] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[9] Wojciech Wójcik w bazie IMDb (ang.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

1970–1979	Gościnny występ (1973)
1980–1989	Okno (1981) Karate po polsku (1982) Sam pośród swoich (1985) Prywatne śledztwo (1986) Trójkąt bermudzki (1987)
1990–1999	Zabić na końcu (1990) Trzy dni bez wyroku (1991) Ostatnia misja (1999)
2000–2009	Tam i z powrotem (2001) Sfora: Bez litości (2002) Randka w ciemno (2009)
Seriale TV	Ekstradycja (1995–1999) Sfora (2002) Na dobre i na złe (2004) Fałszerze – powrót Sfory (2006) Czas honoru (2008–2010)