Wulfenit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
(Pb[MoO4]) |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
3 |
| Przełam |
nierówny, muszlowy |
| Łupliwość |
wyraźna |
| Układ krystalograficzny |
tetragonalny |
| Gęstość minerału |
6,7–7,0 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
żółta, pomarańczowa, czerwona; rzadziej bezbarwny, biały, szary |
| Rysa |
biała, białożółta |
| Połysk |
żywiczny, tłusty |
Wulfenit – minerał z gromady molibdenianów. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego mineraloga, barona Franza Xavera Wulfena (1728-1805), słynnego badacza rud ołowiu, który po raz pierwszy opisał ten minerał.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Najczęściej tworzy kryształy tabliczkowe o zarysie czworokąta, niekiedy jest podobny do sześcianu. Rzadziej wykazuje pokrój słupowy, igiełkowy bądź piramid tetragonalnych. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych i naskorupieniach. Jest kruchy, przezroczysty, często tworzy pseudomorfozy po galenie i cerusycie.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Powstaje jako minerał wtórny w strefach utleniania kruszców ołowiu. Zazwyczaj występuje w paragenezie z galeną i cerusytem.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Namibia – kryształy żółte, niebieskie, zielononiebieskie, bezbarwne, Demokratyczna Republika Konga – kryształy czerwone, Maroko – kryształy pomarańczowe i brązowe, Algieria, Australia, Meksyk, Kanada, USA – kryształy żółte i czerwone, Austria – kryształy żółte, Słowenia – kryształy żółte, Rumunia – kryształy czerwone, Niemcy.
- W Polsce: stwierdzono go w nieczynnej kopalni Miedzianka k. Jeleniej Góry na Dolnym Śląsku.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- stanowi źródło pozyskiwania molibdenu i ołowiu,
- okazy są poszukiwane i cenione przez kolekcjonerów,
- pięknie wykształcone kryształy znajdują zastosowanie w jubilerstwie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- G.G. Gormaz, J.J. Casanovas: Atlas mineralogii. Wiedza i życie, 1992.
- J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, 2003.
- W. Schumann: Minerały świata. Oficyna Wydawnicza „Alma – Press”, 2003.
- J. Bauer: Przewodnik. Skały i minerały. Multico, 1997.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- artykuł o wulfenicie na stronie Webmineral.com (ang.)
- artykuł o wulfenicie na stronie Mindat.org (ang.)